1 D ëgjomëni, ju që ndiqni drejtësinë dhe kërkoni Zotin! Shikoni shkëmbin nga i cili jeni prerë dhe zgafellën e minierës prej së cilës keni dalë.

اسْتَمِعُوا إلَيَّ أيُّها السّاعُونَ نَحوَ البِرِّ، الَّذِينَ تَطلُبُونَ اللهَ. انظُرُوا إلَى الصَّخرَةِ الَّتِي قُطِعتُمْ مِنها، وَإلَى المَحْجَرِ الَّذِي أُخِذتُمْ مِنهُ.

2 S hikoni Abrahamin, atin tuaj, dhe Sarën që ju ka lindur, sepse e thirra kur ishte vetëm. E bekova dhe e shumova.

فَكِّرُوا بِإبراهِيمَ جَدِّكُمْ، وَبِسارَةَ الَّتِي وَلَدَتكُمْ. عِندَما دَعَوتُهُ كانَ رَجُلاً واحِداً، فَبارَكتُهُ وَجَعَلْتُهُ أمَّةً كَبِيرَةً.

3 N ë fakt Zoti do të ngushëllojë Sionin, do ta ngushëllojë për të gjitha shkatërrimet e tij, do ta bëjë shkretëtirën e tij si Edenin dhe vetminë e tij si kopshtin e Zotit. Do të gjejnë në të gëzim dhe hare, falenderim dhe tinguj këngësh.

هَكَذا سَيُعَزِّي اللهُ صِهْيَوْنَ، سَيَتَحَنَّنُ عَلَى كُلِّ خِرَبِها. وَسَيَجعَلُ بَرِّيَتَها كَجَنَّةِ عَدَنٍ، وَصَحراءَها كَجَنَّةِ اللهِ. سَيَفرَحُ سُكّانُها وَيَبتَهِجُونَ، سَيَشكُرُونَ وَيُرَنِّمُونَ.

4 K ushtomë kujdes, o populli im, dëgjomë, o kombi im, sepse nga unë do të vijë ligji dhe unë do të vendos të drejtën time si dritë e popujve.

«اسْتَمِعْ إلَيَّ يا شَعبِي، وَانتَبِهِي إلَيَّ يا أُمَّتِي. لأنَّ التَّعلِيمَ سَيَخرُجُ مِنْ عِندِي، وَعَدالَتِي سَتَكُونُ نُوراً لِلشُّعُوبِ.

5 D rejtësia ime është e afërt, shpëtimi im do të shfaqet dhe krahët e mi do të gjykojnë popujt; ishujt do të kenë shpresë tek unë dhe do të kenë besim në krahun tim.

سَيَقتَرِبُ عَدلِي، خَلاصِي آتٍ، وَذِراعايَ سَتَحكُمانِ الشُّعُوبَ. الجُزُرُ وَالشَّواطِئُ تَنتَظِرُنِي، وَتَنتَظِرُ ذِراعِي.

6 Ç oni sytë tuaj drejt qiellit dhe shikoni tokën që ndodhet poshtë, sepse qiejtë do të davariten si tym, toka do të konsumohet si një rrobe dhe po kështu banorët e saj do të vdesin; por shpëtimi im do të vazhdojë përjetë dhe drejtësia ime nuk do të mungojë kurrë.

انظُرُوا إلَى السَّماواتِ فِي الأعالِي، وَإلَى الأرْضِ مِنْ تَحتُ. لأنَّ السَّماواتِ تَزُولُ كَدُخانٍ، وَالأرْضُ تَبلَى كَثَوبٍ، وَالَّذِينَ يَعِيشُونَ عَلَيها سَيَمُوتُونَ كَالبَعُوضِ. لَكِنَّ خَلاصِيَ سَيَكُونُ إلَى الأبَدِ، وَعَدالَتِي لَنْ تَنتَهِيَ.

7 D ëgjomëni, o ju që e njihni drejtësinë, o popull, që ka në zemër ligjin tim. Mos kini frikë turpërimin nga njerëzit, as mos u trembni nga fyerjet e tyre të rënda.

اسْتَمِعُوا إلَيَّ يا عارِفِي الحَقِّ، أيُّها الشَّعبُ الَّذِي حَفِظَ تَعلِيمِي فِي قَلبِهِ، لا تَخافُوا مِنْ تَعيِيراتِ النّاسِ، وَلا تَرتَعِبُوا مِنْ شَتائِمِهِمْ.

8 S epse tenja do t’i hajë si një rrobe dhe mola do t’i brejë si leshin, por drejtësia ime do të jetë përjetë dhe shpëtimi im brez pas brezi.

لأنَّ العُثَّ سَيَأكُلُهُمْ كَالثَوبِ، وَالسُّوسَ سَيَأكُلُهُمْ كَالصُّوفِ. أمّا عَدلِي فَسَيَدُومُ إلَى الأبَدِ، وَخَلاصِيَ يَبقَى عَبرَ الأجيالِ.» خَلاصُ اللهِ لِشَعبِه

9 Z gjohu, zgjohu, vishu me forcë, o krah i Zotit, zgjohu si në ditët e lashta, ashtu si në brezat që shkuan! A nuk je ti ai që e ke bërë copë-copë Rahabin, që ke prerë kuçedrën?

اسْتَيقِظِي، اسْتَيقِظِي، البِسِي قُوَّةً يا ذِراعَ اللهِ. اسْتَيقِظِي كَما فَعَلْتِ مُنْذُ زِمَنٍ بَعِيدٍ. ألَستِ مَنْ قَطَعَ «رَهَبَ» وَطَعَنَ التِّنِّينَ؟

10 A nuk je ti ai që ke tharë detin, ujërat e humnerës së madhe, që i ke bërë rrugë thellësitë e detit, me qëllim që të çliruarit të kalonin?

ألَستِ مَنْ نَشَّفَ البَحرَ، مِياهَ المُحِيطِ العَظِيمِ؟ ألَستِ مَنْ جَعَلَ أعماقَ البَحرِ طَرِيقاً لِعُبُورِ الشَّعبِ الَّذِي خَلَّصتِهِ؟

11 K ështu të shpenguarit nga Zoti do të kthehen, do të vijnë në Sion me klithma gëzimi dhe një hare e përjetshme do të kurorëzojë kokën e tyre; do të marrin gëzim dhe hare, e dhembja dhe rënkimi do të zhduken.

لِذا سَيَرجِعُ مَنْ فَداهُمُ اللهُ ، وَيَأتُونَ إلَى جَبَلِ صِهْيَوْنَ بِهُتافٍ. سَتَكُونُ سَعادَتُهُمْ تاجاً عَلَى رُؤُوسِهِمْ إلَى الأبَدِ، وَسَيَكُونُ فِيهِمْ فَرَحٌ وَابتِهاجٌ.

12 U në, unë vetë, jam ai që ju ngushëllon; kush je ti që i trembesh njeriut që po vdes dhe birit të njeriut të caktuar të jetë si bari?

يَقُولُ اللهُ: «أنا، أنا هُوَ مُعَزِّيكُمْ. فَلِماذا يا قُدسُ تَخافِينَ مِنْ إنسانٍ يَمُوتُ، وَمِنِ ابْنِ آدَمَ الَّذِي يذبُلُ كَالعُشبِ؟

13 T i ke harruar Zotin që të ka bërë, që ka shpalosur qiejt dhe ka hedhur themelet e tokës. Ti kishe gjithnjë frikë, tërë ditën përpara tërbimit të shtypësit; kur ai përgatitej të të shkatërronte. Por ku është tani tërbimi i shtypësit?

نَسِيتِ اللهَ صانِعَكِ، الَّذِي بَسَطَ السَّماواتِ، وَوَضَعَ أساساتِ الأرضِ. وَتَخافِينَ كُلَّ اليَومِ مِنْ غَضَبِ مُضايقِيكِ العازِمِينَ عَلَى تَدمِيرِكِ؟ فَأينَ غَضَبُ مُضايقِيكِ الآنَ؟

14 I mërguari në robëri do të çlirohet së shpejti, nuk do të vdesë në gropë as nuk do t’i mungojë buka.

«سَيُطلَقُ المُنحَنُونَ، وَلَنْ يَمُوتُوا فِي الحُفرَةِ، وَسَيَكُونُ لَدَيهمْ طَعامٌ كَثِيرٌ.

15 S epse unë jam Zoti, Perëndia yt, që tund detin dhe bën të gjëmojnë valët; emri i tij është Zoti i ushtrive.

«أنا إلَهَكِ أُهَيِّجُ البَحرَ فَتَهدِرُ أمواجُهُ. يهوه القَدِيرُ اسْمُهُ.

16 U në i vura fjalët e mia në gojën tënde dhe të mbulova me hijen e dorës sime për të vendosur qiejtë dhe për të hedhur themelet e tokës, dhe për t’i thënë Sionit: "Ti je populli im".

«وَضَعتُ كَلامِي فِي فَمِكَ، سَتَرْتُكَ فِي ظِلِّ يَدِي. أنا مَنْ نَشَر السَّماءَ وَوَضَعَ أساسَ الأرْضِ، وَأنا مَنْ أقُولُ لِصِهْيَوْنَ: ‹أنتَ شَعبِي.›» عِقابُ اللهِ لإسْرائِيل

17 R izgjohu, rizgjohu, çohu, o Jeruzalem, që ke pirë nga dora e Zotit kupën e zemërimit të tij, që ke pirë llumin e kupës së hutimit deri sa e kullove krejt.

اسْتَيقِظِي، اسْتَيقِظِي، انهَضِي يا قُدسُ. يا مَنْ شَرِبْتِ مِنْ يَدِ اللهِ كَأسَ غَضِبِهِ. شَرِبتِ كَأسَ التَّرَنُّحِ حَتَّى آخِرِ قَطرَةٍ.

18 M idis gjithë bijve që ka pjellë nuk ka asnjë që ta udhëheqë; midis gjithë bijve që ka rritur nuk ka asnjë që ta marrë prej dore.

لَيْسَ لِلقُدسِ أحَدٌ مِنْ بَنِيها الَّتِي وَلَدَتهُمْ لِيَقُودَها. لا أحَدَ مِنْ بَنِيها الَّذِينَ رَبَّتْهُمْ لِيُمسِكَ بِيَدِها.

19 K ëto dy gjëra të kanë ndodhur, kujt do t’i vijë keq për ty? Pikëllim dhe shkatërrim, uri dhe shpatë, kush do të ngushëllojë?

حَدَثَ لَكِ أمرانِ: الخَرابُ وَالدَّمارُ لِلأرْضِ، وَالجُوعُ وَالقَتلُ لِلنّاسِ. مَنْ سَيَحزَنُ عَلَيكِ؟ مَنْ سَيُعَزِّيكِ؟

20 D jemtë e tu ligështoheshin, qëndronin në krye të të gjitha rrugëve si një antilopë e zënë në rrjetë, plot me zemërimin e Zotit, me kërcënimin e Perëndisë tënd.

أبناؤُكِ خارَتْ قِواهُمْ، لأنَّهُمُ امتَلأُوا تَماماً مِنْ غَضَبِ اللهِ وَتَوبِيخِهِ. فَها هُمْ يَستَلقُونَ فِي زَوايا الشَّوارِعِ كُلِّها، كَطَرائِدَ وَقَعَتْ فِي الشِباكِ.

21 P randaj tani dëgjo këtë, o e pikëlluar dhe e dehur, por jo nga vera.

فَاسْتَمِعِي إلَيَّ أيَّتُها المِسكِينَةُ، وَالسَّكرَى وَلَكِنْ لَيسَ مِنَ الخَمرِ.

22 K ështu thotë Zoti yt, Zoti, Perëndia yt, që mbron çështjen e popullit të tij: "Ja, unë po të heq nga dora kupën e hutimit, llumin e kupës së zemërimit tim; ti nuk do ta pish më.

الرَّبُّ الإلَهُ ، إلَهُكِ الَّذِي يُدافِعُ عَنْ شَعبِهِ، يَقُولُ: «ها قَدْ أخَذتُ مِنْ يَدِكِ كَأسَ غَضَبِي، كَي لا تَعُودِي تَشرَبِينَ مِنها.

23 D o ta vë përkundrazi në duart e atyre që të hidhëronin dhe të thonin: Shtrihu për tokë, që të kalojmë mbi ty,," dhe ti e bëje kurrizin tënd një vend, një rrugë për kalimtarët".

وَسَأضَعُها فِي يَدِ الَّذِينَ عَذَّبُوكِ، وَقالُوا لَكِ: ‹انْحَنِي لِنَمْشِيَ فَوْقَ ظَهرِكِ!› فَجَعَلْتِ ظَهْرَكِ كَالأرْضِ، وَكالطَّرِيقِ لِيَسِيرُوا عَلَيهِ.»