1 D he ai, pasi hipi në barkë, kaloi në bregun tjetër dhe erdhi në qytetin e vet.

فَرَكِبَ يَسُوعُ فِي قارِبٍ لِيَعبُرَ إلَى الجِهَةِ الأُخرَى مِنَ البُحَيرَةِ، وَوَصَلَ إلَى بَلْدَتِهِ.

2 D he ja, iu paraqit një paralitik i shtrirë në vig; dhe Jezusi, kur pa besimin që kishin ata, i tha paralitikut: “Merr zemër, o bir, mëkatet e tua të janë falur!”

فَأحضَرَ إلَيهِ بَعضُ النّاسِ مَشلُولاً مُستَلقِياً عَلَى فِراشِهِ. فَلَمّا رَأى يَسُوعُ إيمانَهُمْ، قالَ لِلمَشلُولِ: «تَشَجَّعْ يا بُنَيَّ، خَطاياكَ مَغفُورَةٌ.»

3 A tëherë disa skribë thanë me vete: “Ky po blasfemon!.”

فَأخَذَ بَعضُ مُعَلِّمِي الشَّرِيعَةِ يَقولونَ: «هَذا الرَّجُلُ يُهِينُ اللهَ بِكَلامِهِ.»

4 P or Jezusi, duke njohur mendimet e tyre, tha: “Pse mendoni gjëra të mbrapështa në zemrat tuaja?

فَعَرَفَ يَسُوعُ ما كانُوا يُفَكِّرُونَ بِهِ، وَقالَ لَهُمْ: «لِماذا تُفَكِّرُونَ بِأفكارٍ شِرِّيرَةٍ فِي قُلُوبِكُمْ؟

5 N ë fakt, ç’është më e lehtë, të thuash: "Mëkatet e tua të janë falur," apo: "Çohu dhe ec"?

أيُّ الأمرَيْنِ أسهَلُ: أنْ يُقالَ: ‹خَطاياكَ مَغفُورَةٌ› أمْ أنْ يُقالَ: ‹انهَضْ وَامشِ؟›

6 T ani, që ta dini se Biri i njeriut ka autoritet në tokë të falë mëkatet: Çohu (i tha paralitikut), merr vigun tënd dhe shko në shtëpinë tënde.”

لَكِنِّي سَأُرِيكُمْ أنَّ ابنَ الإنسانِ يَملِكُ سُلطاناً عَلَى الأرْضِ لِمَغفِرَةِ الخَطايا.» وَقالَ لِلرَّجُلِ المَشلُولِ: «انهَضْ وَاحْمِلْ فِراشَكَ وَاذْهَبْ إلَى بَيتِكَ!»

7 D he ai u çua dhe shkoi në shtëpinë e vet.

فَنَهَضَ وَذَهَبَ إلَى بَيتِهِ.

8 T urmat, kur e panë këtë, u çuditën dhe lëvdonin Perëndinë, që u kishte dhënë pushtet të tillë njerëzve.

وَإذْ رَأى النّاسُ هَذا، امتَلأوا رَهْبَةً، وَمَجَّدُوا اللهَ لِأنَّهُ أعطَى مِثلَ هَذا السُّلْطانِ للنّاسِ. مَتَّى يَتبَعُ يَسُوع

9 P astaj Jezusi, duke shkuar tutje, pa një burrë që rrinte në doganë, i quajtur Mate, dhe i tha: “Ndiqmë!.” Dhe ai u çua dhe e ndoqi.

وَبَينَما كانَ يَسُوعُ مُجتازاً، رَأى رَجُلاً اسْمُهُ مَتَّى جالِساً عِندَ مَكانِ جَمعِ الضَّرائِبِ. فَقالَ لَهُ يَسُوعُ: «اتبَعنِي! فَقامَ وَتَبِعَهُ.

10 D he ndodhi që, kur Jezusi u ul në tryezë në shtëpi, erdhën shumë tagrambledhës dhe mëkatarë dhe u ulën në tryezë bashkë me të dhe me dishepujt e tij.

وَبَينَما كانَ يَأكُلُ فِي بَيتِ مَتَّى، جاءَ جامِعُو ضَرائِبَ وَخُطاةٌ كَثِيرُونَ وَأكَلُوا مَعَ يَسُوعَ وَتَلامِيذِهِ.

11 F arisenjtë, kur e panë këtë, u thanë dishepujve të tij: “Pse Mësuesi juaj ha bukë me tagrambledhësit dhe me mëkatarët?.”

فَلَمّا رَأى الفِرِّيسِيُّونَ ذَلِكَ، قالُوا لِتَلامِيذِهِ: «لِماذا يَأكُلُ مُعَلِّمُكُمْ مَعَ جامِعِي الضَّرائِبِ وَالخُطاةِ؟»

12 J ezusi, mbasi i dëgjoi, u tha atyre: “Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjekun, por të sëmurët.

فَلَمّا سَمِعَ يَسُوعُ ذَلِكَ، قالَ: «لا يَحتاجُ الأصِحّاءُ إلَى طَبِيبٍ، بَلِ المَرضَى.

13 T ani shkoni dhe mësoni ç’do të thotë: "Unë dua mëshirë dhe jo flijime". Sepse unë nuk erdha për të thirrur në pendim të drejtët, por mëkatarët.”

فَاذهَبُوا وَافْهَمُوا ما يَعنِيهِ الكِتابُ عِندَما يَقُولُ: ‹أُريدُ رَحمَةً لِلنّاسِ، لا ذَبائِحَ حَيوانِيَّةً.› أنا لَمْ آتِ لِكَي أدعُوَ الصّالِحِينَ، لَكِنِّي جِئتُ لِأدعُوَ الخُطاةَ.» سُؤالٌ حَولَ الصّوم

14 A tëherë iu afruan dishepujt e Gjonit dhe i thanë: “Pse ne dhe farisenjtë agjërojmë shpesh, ndërsa dishepujt e tu nuk agjërojnë?.”

ثُمَّ اقتَرَبَ إلَيهِ تَلامِيذُ يُوحَنّا، وَسَألُوهُ: «لِماذا نَصُومُ نَحنُ وَالفِرِّيسِيُّونَ كَثِيراً، أمّا تَلامِيذُكَ فَلا يَصُومُونَ؟»

15 D he Jezusi u tha atyre: “A mund të mbajnë zi dasmorët, ndërsa dhëndërri është midis tyre? Por do të vijë koha kur do t’ua marrin dhëndërrin dhe atëherë ata do të agjërojnë.

فَقالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أيَنُوحُ ضُيوفُ العَرِيسِ وَالعَرِيسُ بَينَهُمْ؟ لَكِنْ سَيَأتِي يَومٌ يُؤخَذُ فِيهِ العِرِيسُ مِنهُمْ، فَحينَئِذٍ سَيَصُومُونَ.

16 A skush nuk vë një copë prej stofi të ri mbi një petk të vjetër, sepse kështu arna bie dhe grisja bëhet më e madhe.

«فَلا أحَدَ يُرَقِّعُ ثَوباً قَدِيماً بِقِطعَةِ قُماشٍ جَدِيدَةٍ، لأنَّ قِطعَةَ القُماشِ الجَدِيدَةَ سَتَنكَمِشُ وَتُمَزِّقُ الثَّوبَ العَتِيقَ، فَيُصبِحَ الثُّقبُ أسوَأ.

17 D he as nuk shtihet vera e re në kacekë të vjetër; përndryshe kacekët shpohen, vera derdhet dhe kacekët humbin; por shtihet vera e re në kacekë të rinj, kështu që ruhen të dy.”

وَلا يَضَعُ النّاسُ نَبيذاً جَدِيداً فِي أوعِيَةٍ جِلدِيَّةٍ قَدِيمَةٍ. فَإنْ فَعَلُوا، تَتَمَزَّقُ الأوعِيَةُ، وَيُراقُ النَّبيذُ، وَيَتلَفُ الجِلْدُ. لَذَلِكَ يُوضَعُ النَّبيذُ الجَديدُ فِي أوعَيةٍ جِلْدِيَةٍ جَديدَةٍ، فَيُحفَظَ النَّبيذُ وَالأوعِيَةُ جَمِيعاً.» يَسوعُ يُقيمُ فَتاةً مَيِّتَةً وَيَشفي امْرأةً نازِفَة

18 N dërsa Jezusi u thoshte këto, iu afrua një nga krerët e sinagogës, ra përmbys para tij, dhe i tha: “Sapo më vdiq vajza, por eja, vëre dorën mbi të dhe ajo do të jetojë.”

وَبَينَما كانَ يَسُوعُ يَتَكَلَّمُ، جاءَ رَئِيسُ مَجمَعٍ إلَيهِ وَانحَنَى أمامَهُ وَقالَ: «ابنَتِي ماتَتِ الآنَ، لَكِنْ تَعالَ وَضَعْ يَدَكَ عَلَيها فَتَعيشَ.»

19 D he Jezusi u ngrit dhe e ndoqi bashkë me dishepujt e tij.

فَقامَ يَسُوعُ وَذَهَبَ مَعَ رَئِيسِ المَجمَعِ، وَتَبِعَهُ تَلامِيذُهُ.

20 D he ja një grua, e cila vuante prej dymbëdhjetë vjetësh nga një fluks gjaku, iu afrua nga mbrapa dhe i preku cepin e rrobes së tij.

وَكانَتْ هُناكَ امْرأةٌ عانَتْ مِنْ نَزيفٍ حادٍّ مُنذُ اثنَتَي عَشْرَةَ سَنَةً. فَجاءَتْ مِنْ وَراءِ يَسُوعَ، وَلَمَسَتْ طَرَفَ عَباءَتِهِ.

21 S epse thoshte me vete: “Po të prek vetëm rroben e tij, do të shërohem.”

فَقَدْ قالَتْ فِي قَلبِها: «فَقَطْ إنْ لَمَسْتُ عَباءَتَهُ فَسَأُشفَى.»

22 J ezusi u kthye, e pa dhe tha: “Merr zemër, o bijë; besimi yt të ka shëruar.” Dhe që në atë çast gruaja u shërua.

فَالتَفَتَ يَسُوعُ حَولَهُ، فَرَآها وَقالَ لَها: «تَشَجَّعِي يا ابنَتِي، إيمانُكِ قَدْ شَفاكِ.» فَشُفِيَتِ المَرأةُ تَماماً فِي تِلكَ اللَّحظَةِ.

23 K ur Jezusi arriti në shtëpinë e kryetarit të sinagogës dhe pa fyelltarët dhe turmën që zhurmonte,

وَعِندَما وَصَلَ يَسُوعُ إلَى بَيتِ رَئِيسِ المَجمَعِ، رَأى الَّذِينَ يَعزِفُونَ ألحانَ الجَنازاتِ، وَكانَ النّاسُ فِيْ فَوضَىْ.

24 u tha atyre: “Largohuni, sepse vajza nuk ka vdekur, por fle.” Dhe ata e përqeshnin.

فَقالَ: «اخرُجُوا خارِجاً. الصَّبِيَّةُ لَمْ تَمُتْ، لَكِنَّها نائِمَةٌ.» فَضَحِكُوا عَلَيهِ.

25 P astaj, kur turmën e nxorën jashtë, ai hyri, e zuri për dore vajzën dhe ajo u ngrit.

وَعِندَما أُخرِجَ النّاسُ مِنَ البَيتِ، دَخَلَ يَسُوعُ غُرفَةَ الصَّبِيَّةِ وَأمسَكَ بِيَدِها فَقامَتْ.

26 F ama e kësaj u përhap në mbarë atë vend.

وَانتَشَرَتِ الأخبارُ عَنْ يَسُوعَ فِي تِلكَ المِنطَقَةِ كُلِّها. يَسُوعُ يَشفِي أعمَيَينِ وَيُخرِجُ رُوحاً شِرِّيراً

27 D he ndërsa Jezusi po largohej prej andej, dy të verbër e ndiqnin duke bërtitur dhe duke thënë: “Ki mëshirë për ne, Bir i Davidit!.”

وَبَعدَ أنْ تَرَكَ يَسُوعُ ذَلِكَ المَكانَ، تَبِعَهُ أعمَيانِ، وَهُما يَصرُخانِ: «يا ابْنَ داوُدَ، ارحَمْنا.»

28 K ur arriti në shtëpi, të verbërit iu afruan dhe Jezusi u tha atyre: “A besoni ju se unë mund ta bëj këtë gjë?.” Ata iu përgjigjën: “Po, o Zot.”

وَعِندَما دَخَلَ يَسُوعُ البَيتَ جاءَ إلَيهِ الأعمَيانِ، فَقالَ يَسُوعُ لَهُما: «أتُؤْمِنانِ أنَّنِي أستَطِيعُ شِفاءَكُما؟» فَأجاباهُ: «نَعَمْ، يا سَيِّدُ.»

29 A tëherë ai ua preku sytë, duke thënë: “U bëftë sipas besimit tuaj.”

حِينَئِذٍ لَمَسَ أعيُنَهُما وَقالَ: «لِيَكُنْ لَكُما كَما آمَنتُما.»

30 D he atyre iu hapën sytë. Pastaj Jezusi i urdhëroi rreptësisht duke thënë: “Ruhuni se mos e merr vesh njeri.”

فَاسْتَعادَ الأعمَيانِ البَصَرَ. ثُمَّ حَذَّرَهُما يَسُوعُ بِشِدَّةٍ وَقالَ: «لا تَدَعا أحَداً يَعرِفُ شَيئاً مِمّا حَدَثَ مَعَكُما.»

31 P or ata, sapo dolën, e përhapën famën e tij në mbarë atë vend.

لَكِنَّهُما ذَهَبا وَنَشَرا الخَبَرَ فِي كُلِّ تِلكَ المِنطَقَةِ.

32 D he, kur ata po dilnin, i paraqitën një burrë memec dhe të demonizuar.

وَبَينَما كانا ذاهِبَينِ، أحضَرَ بَعضُ النّاسِ إلَى يَسُوعَ رَجُلاً أخرَسَ، لِأنَّهُ كانَ مَسكُوناً بِأرواحٍ شِرِّيرَةٍ.

33 D he, mbasi e dëboi demonin, memeci foli dhe turmat u çuditën dhe thanë: “Nuk është parë kurrë një gjë e tillë në Izrael.”

فَأخرَجَ يَسُوعُ الرُّوحَ الشِّرِّيرَ، فَابتَدَأ الأخرَسُ بِالكَلامِ. فَدُهِشَ النّاسُ وَقالُوا: «لَمْ يُرَ شَيءٌ مِثلُ هَذا فِي إسْرائِيلَ مِنْ قَبلُ.»

34 P or farisenjtë thonin: “Ai i dëbon demonët me ndihmën e princit të demonëve!.”

وَلَكِنَّ الفِرِّيسِيِّينَ ابْتَدَأُوا يَقُولُونَ: «إنَّهُ يَطرُدُ الأرواحَ الشِّرِّيْرَةَ بِقُوَّةِ بَعلَزَبُولَ، رَئِيْسِ تِلكَ الأرواحِ.» الحَصادُ كَثيرٌ

35 D he Jezusi kalonte nëpër të gjitha qytetet dhe fshatrat, duke i mësuar në sinagogat e tyre, duke predikuar ungjillin e mbretërisë dhe duke shëruar çdo sëmundje e çdo lëngatë në popull.

وَكانَ يَسُوعُ يَنتَقِلُ فِي كُلِّ المُدُنِ وَالقُرَى، وَيُعَلِّمُ النّاسَ فِي مَجامِعِهِمْ، وَيُعلِنُ بِشارَةَ المَلَكُوتِ. كانَ يَشفِي كُلَّ مَرَضٍ وَكُلَّ عِلَّةٍ فِي النّاسِ.

36 D uke parë turmat, kishte dhembshuri për to, sepse ishin të lodhur dhe të shpërndarë si delet pa bari.

وَعِندَما رَأى يَسوعُ جُمُوعَ النّاسِ، تَحَنَّنَ عَلَيهُمْ، لِأنَّهُمْ كانُوا مُتَضايِقِينَ وَبِلا مُعِينٍ، كَخِرافٍ لا راعِيَ لَها.

37 A tëherë ai u tha dishepujve të vet: “E korra është me të vërtetë e madhe, por punëtorët janë pak.

فَقالَ يَسُوعُ لِتَلامِيذِهِ: «الحَصادُ كَثِيْرٌ، لَكِنَّ الحاصِدِيْنَ قَلِيلُونَ.

38 L utjuni, pra, Zotit të të korrave, të dërgojë punëtorë në të korrat e tij.”

فَصَلُّوا لِرَبِّ الحَصادِ أنْ يُرسِلَ حَصّادِينَ إلَى الحَصادِ.»