1 " Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

«الإنسانُ المَولُودُ مِنِ امْرأةٍ حَياتُهُ قَصِيرَةٌ وَمَليئَةٌ بِالشَّقاءِ.

2 M bin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

كَزَهرَةٍ تَنمُو حَياةُ الإنسانِ ثُمَّ تَذْوِي، وَتَهرُبُ كَظِلٍّ لا يَدُومُ.

3 M bi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

وَمَعَ ذَلِكَ، فَأنتَ، يا اللهُ، تَفتَحُ عَينَيكَ عَلَيَّ، وَتَقُودُنِي إلَى المُحاكَمَةِ مَعَكَ.

4 K ush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

«مَنْ يَقدِرُ أنْ يَجعَلَ النَّجِسَ طاهِراً؟ لا أحَدُ!

5 S epse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

ما دامَت أيّامُ حَياتِهِ مُحَدَّدَةٌ سَلَفاً، وَطُولُ عُمرِهِ مَعلُوماً لَدَيكَ، فَلا يُمكِنُ أنْ يَتَغَيَّرَ.

6 H iqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

أبْعِدْ عَينَيكَ عَنهُ وَدَعْهُ وَشَأنَهُ، لِكَي يَتَمَتَّعَ بِحَياتِهِ كَما يَفعَلُ الأجِيرُ.

7 T ë paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

«للِشَّجَرَةِ رَجاءٌ. إنْ قُطِعَتْ فَإنَّها تَنمُو مِنْ جَدِيدٍ، وَأغْصانُها تَظَلُّ تَنْبُتُ.

8 E dhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

وَإذا شاخَ فِي الأرْضِ جِذْرُها، وَماتَ فِي التُّرابِ جِذعُها،

9 m e të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

فَبِالماءِ القَلِيلِ تَعُودُ فَتُزْهِرُ، وَتُنتِجُ أغصاناً كَنَبْتَةٍ جَدِيدَةٍ.

10 N jeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

أمّا الإنْسانُ فَيَضعُفُ وَيَمُوتُ. يَفقِدُ الإنسانُ صِحَّتَهُ، فَأينَ يَكُونُ عِندَ ذَلِكَ؟

11 M und të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

تَنْفَدُ المِياهُ مِنْ بُحَيرَةٍ، وَيَنشَفُ النَّهرُ مِنْ مَصْدَرِهِ.

12 p or njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

هَكَذا أيضاً يَضطَجِعُ الإنسانُ وَلا يَنهَضُ. فَلَنْ يَستَيقِظَ المَوتَى أوْ يَقُومُونَ مِنْ نَومِهِمْ، إلّا حِينَ تَزُولُ السَّماواتُ.

13 A h sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje!

«لَيتَكَ تَخفِينِي فِي الهاوِيَةِ، وَتُخَبِّئُنِي حَتَّى يَهدَأَ غَضَبُكَ. لَيتَكَ تُحَدِّدُ لِي وَقتاً تَذْكُرُنِي فِيهِ.

14 N ë qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

إنْ ماتَ إنسانٌ، فَهَلْ يَحيا ثانِيَةً؟ إذاً سَأنتَظِرُ كُلَّ أيّامِ جُندِيَّتِي، حَتَّى يأتِيَ إعفائِي.

15 D o të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

سَتَدعُونِي فَأُلَبِّي، فَأنتَ تَشتاقُ إلَى عَمَلِ يَدَيكَ.

16 A tëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

حِينَئِذٍ، سَتُراقِبُ خُطُواتِي، وَلَنْ تَتَرَصَّدَ خَطايايَ.

17 d o ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

سَتَضَعُ خَطِيَّتِي فِي كِيسٍ مَختُومٍ، وَسَتَستُرُ إثمِي فَلا تَراهُ.

18 P or ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

«لَكِنْ كَما يَسقُطُ جُزءٌ مِنَ الجَبَلِ وَيُجرَفُ، وَكَما تُزَحْزَحُ الصَّخرَةُ مِنْ مَكانِها،

19 a shtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

وَكَما تَتَآكَلُ الحِجارَةُ بِالماءِ، وَتَغسِلُ السُّيُولُ تُرابَ الأرْضِ، هَكَذا تُدَمِّرُ يا اللهُ رَجاءَ الإنسانِ الفانِي.

20 T i e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

تَهزِمُهُ وَتَنتَصِرُ عَلَيهِ، فَيَمْضِي. تُرسِلُهُ إلَى المَوتِ بَعدَ أنْ غَيَّرتِ الهَزِيمَةُ وَجهَهُ!

21 N ë rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

إذا أُكْرِمَ أولادُهُ، فَإنَّهُ لا يَعلَمُ، وَإذا ذَلُّوا، فَإنَّهُ لا يَدرِي.

22 A i ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

غَيرَ أنَّ جَسَدَهُ يَتَألَّمُ، وَلا يَنُوحُ إلّا عَلَى نَفسِهِ.»