1 " Mëkati i Judës është shkruar me një stilo hekuri, është gërvishur me një majë diamanti mbi rrasën e zemrës së tyre dhe mbi brirët e altarëve tuaj.

«خَطِيَّةُ يَهُوذا مَكتُوبَةٌ بِقَلَمٍ مِنْ حَدِيدٍ، كُتِبَتْ بِقَلَمٍ مَعدِنِيٍّ عَلَى لَوحِ قُلُوبِهِمْ، وَعَلَى زَوايا مَذابِحِهِمْ.

2 E dhe djemtë e tyre mbajnë mend altarët dhe Asherimët e tyre pranë drurëve të gjelbër mbi kodrat e larta.

يَتَذَكَّرُ بَنُوهُمْ مَذابِحَهُمْ وَأنصابَ عَشْتَرُوتَ، بِجانِبِ الأشجارِ المُورِقَةِ عَلَى التِّلالِ العالِيَةِ،

3 O mali im në ara, unë do t’ia braktis plaçkitjes pasuritë e tua, tërë thesaret e tu dhe vendet e tua të larta, për shkak të mëkatit që është i pranishëm në tërë territorin tënd.

وَعَلَى المُرتَفَعاتِ وَفِي الحُقُولِ. أمّا ثَروَتُكُمْ وَكُنُوزُكُمْ، فَسَأُعطِيها لآخَرِينَ مَجّاناً، بِسَبَبِ الخَطيَّةِ الَّتِي فِي أرْضِكَ.

4 K ështu për fajin tënd do të humbasësh trashëgiminë që të kisha dhënë dhe do të bëj që t’u shërbesh armiqve të tu në një vend që ti nuk e njeh, sepse keni ndezur një zjarr në zemërimin tim, që do të flakërojë gjithnjë".

سَتَخسَرُ مِيراثَكَ الَّذِي أعطَيتُهُ لَكَ بِسَبِبِ أعمالِكَ. وَسَأجعَلُكَ تَخدِمُ أعداءَكَ فِي أرْضٍ لا تَعرِفُها. لأنَّ غَضَبِي كَنارٍ تَشتَعِلُ إلَى الأبَدِ.» الثِّقَةُ بِالله

5 K ështu thotë Zoti: "Mallkuar qoftë njeriu që ka besim te njeriu dhe e bën nga mishi krahun e tij, dhe zemra e të cilit largohet nga Zoti!

هَذا هُوَ ما يَقُولُهُ اللهُ: «مَلعُونٌ مَنْ يَثِقُ بِبَشَرٍ، وَيَتَّكِلُ عَلَى النّاسِ طَلَباً للقُوَّةِ، وَيَبْتَعِدُ قَلْبُهُ عَنِ اللهِ.

6 A i do të jetë si një brukë në shkretëtirë; kur vjen e mira, nuk ka për ta parë. Do të banojë në vende të thata në shkretëtirë, në një tokë të kripur pa banorë.

سَيَصِيرُ مِثلَ شُجَيرَةٍ فِي البَرِّيَّةِ، وَلَنْ يَرَى الخَيرَ عِندَما يَجِيءُ، وَيَسكُنُ فِي الأراضِي الحارَّةِ فِي الصَّحراءِ، فِي أرْضٍ مالِحَةٍ وَغَيرِ مَسكُونَةٍ.

7 L um ai njeri që beson te Zoti dhe besimi i të cilit është Zoti!

مُبارَكٌ الإنسانُ الَّذِي يَثِقُ بِاللهِ ، وَيَتَّكِلُ عَلَى اللهِ.

8 A i do të jetë si një pemë i mbjellë pranë ujit, që i shtrin rrënjët e tij gjatë lumit. Nuk do ta ndjejë kur vjen vapa dhe gjethet e tij do të mbeten të gjelbra; në vitin e thatësirës nuk do të ketë asnjë shqetësim dhe do të vazhdojë të mbajë fryte.

سَيَكُونُ كَشَجَرَةٍ مَغرُوسَةٍ بِجانِبِ الماءِ، تُرسِلُ جُذُورَها بِجِوارِ النَّهرِ، وَلا تَخافُ مِنَ الحَرِّ عِندَما يَأتِي، وَهِيَ مُغَطّاةٌ بِالوَرَقِ الأخضَرِ، وَفِي سَنَةِ القَحطِ لا تَقلَقُ، وَلا تَتَوَقَّفُ عَنْ حَملِ الثَّمَرِ.

9 Z emra gënjehet më tepër se çdo gjë tjetër dhe sëmuret në mënyrë të pashërueshme; kush mund ta njohë atë?

«القَلبُ أخدَعُ مِنْ كُلِّ شَيءٍ، وَلا يُمكِنُ شِفاؤُهُ. مَنْ يَستَطِيعُ فَهمَهُ؟

10 U në, Zoti, hetoj zemrën, vë në provë mendjen për t’i dhënë secilit sipas rrugëve të tij, sipas frytit të veprimeve të tij.

أنا اللهَ أمتَحِنُ القُلُوبَ، وَأختَبِرُ الرَّغَباتِ، كَي أُكافِئَ الإنسانَ بِحَسَبِ طُرُقِهِ وَبِحَسَبِ أعمالِهِ.

11 K ush fiton pasuri në mënyrë të padrejtë është si thëllëza që ngroh vezë që nuk i ka bërë vetë; në mes të ditëve të tij ka për t’i lënë dhe në fund do të gjendet i shushatur".

مِثلُ حَجَلَةٍ تَحْضُنُ بُيوضاً لَيسَتْ لَها، هَكَذا الرَّجُلُ الَّذِي يُصبِحُ غَنِيّاً بِغَيرِ حَقٍّ. سَيَزُولُ غِناهُ فِي وَسَطِ حَياتِهِ، وَسَيَبدُو أحْمَقَ فِي النِّهايَةِ.»

12 F roni i lavdisë së shkëlqyer që në fillim është vendi i shenjtërores sonë.

عَرشٌ مَجِيدٌ مُرتَفِعٌ مِنَ البِدايَةِ هُوَ هَيكَلُنا المُقَدَّسُ.

13 O Zot, shpresa e Izraelit, tërë ata që të braktisin do të turpërohen. Ata që largohen nga unë do të jenë të shkruar në tokë, sepse e kanëë braktisur Zotin, burimin e ujit të gjallë".

اللهُ هُوَ رَجاءُ إسْرائِيلَ، وَكُلُّ مَنْ يَترُكُهُ سَيُخزَى. الَّذِينَ يَبتَعِدُونَ عَنِّي فِي الأرْضِ سَتُكتَبُ أسماؤُهُمْ عَلَى الرَّملِ. كُلُّ هَذا لأنَّهُمْ تَرَكُوا اللهَ يُنبُوعَ الماءِ الحَيِّ.» شَكوَى إرْمِيا الثّالِثَة

14 S hëromë, o Zot, dhe do të shërohem, shpëtomë dhe do të shpëtoj, sepse ti je lavdia ime.

اشفِنِي يا اللهُ ، حِينَئِذٍ، سَأُشفَى. خَلِّصْنِي، حِينَئِذٍ، سَأخلُصُ. هَذا لأنَّكَ أنتَ مَنْ أُسَبِّحُهُ.

15 J a, ata më thonë: "Ku është fjala e Zotit? Le të realizohet tani!"

انظُرْ كَيفَ يَقُولُونَ لِي: «أينَ كَلِمَةُ اللهِ وَوَعدُهُ؟ لِيَأتِيا.»

16 M egjithatë unë nuk refuzova të jem bariu i tyre duke të ndjekur ty, as dëshirova ditën e kobshme. Ti e di atë që doli nga goja ime, sepse bëhej në praninë tënde.

لَكِنِّي لَمْ أتَوَقَّفْ عَنْ أنْ أكُونَ راعِياً عِنْدَكَ، وَلَمْ أرغَبْ فِي مَجِيءِ يَومِ الكارِثَةِ. أنتَ تَعرِفُ كُلَّ ما أقُولُهُ، وَهُوَ واضِحٌ جِدّاً لَكَ.

17 M os u bëj për mua një frikë; ti je streha ime ditën e fatkeqësisë.

لا تُرعِبْنِي، أنتَ مَلْجَأِي فِي وَقتِ الكارِثَةِ.

18 Q ofshin të turpëruar përndjekësit e mi, por mos qofsha unë i turpëruar; qofshin të turpëruar ata, por mos qofsha i turpëruar unë; sill mbi ta ditën e fatkeqësisë dhe shkatërroji me një shkatërrim të dyfishtë!

لِيَخزَ الَّذِينَ يَتبَعُونَنِي، أمّا أنا، فَلا تَسْمَحْ بِأنْ أُخزَى. لِيَرتَعِبُوا، أمّا أنا، فَلا تَسْمَحْ بِأنْ أرتَعِبَ. اجلِبْ عَلَيهِمْ وَقتَ مُعاناةٍ، وَحَطِّمهُمْ تَحطِيماً مُضاعَفاً. حِفظُ يَومِ السَّبت

19 K ështu më ka thënë Zoti: "Shko dhe ndalu te porta e bijve të popullit, nëpër të cilën hyjnë dhe dalin mbretërit e Judës dhe pranë të gjitha portave të Jeruzalemit,

هَذا هُوَ ما قالَهُ اللهُ لِي: «اذْهَبْ وَقِفْ فِي بَوّابَةِ الشَّعبِ الَّتِي يَدخُلُ مِنها مُلُوكُ يَهُوذا وَمِنها يَخرُجُونَ. وَقِفْ فِي كُلِّ بَوّاباتِ مَدينَةِ القُدْسِ.»

20 d he u thuaj atyre: Dëgjoni fjalën e Zotit, o mbretër të Judës, dhe tërë Juda dhe ju të gjithë banorë të Jeruzalemit, që hyni nëpër këto porta".

«وَقُلْ لَهُمْ: اسمَعُوا رِسالَةَ اللهِ يا كُلَّ مُلُوكِ يَهُوذا، وَكُلَّ بَنِي يَهُوذا، وَكُلَّ سُكّانِ القُدْسِ، وَيا كُلَّ الدّاخِلِينَ عَبْرَ هَذِهِ البَوّأباتِ،

21 K ështu thotë Zoti: "Kujdesuni për veten tuaj dhe mos mbartni asnjë peshë dhe mos e futni nëpër portat e Jeruzalemit ditën e shtunë.

هَذا هُوَ ما يَقُولُهُ اللهُ: ‹احمُوا أنفُسَكُمْ، وَلا تَحمِلُوا شَيئاً يَومَ السَّبتِ، وَلا تَدْخُلُوا البَضائِعَ عَبرَ بَوّاباتِ مَدينَةِ القُدْسِ.

22 M os mbartni asnjë peshë jashtë shtëpive tuaja dhe mos kryeni asnjë punë ditën e shtunë, por shenjtëroni ditën e shtunë, ashtu siç i kam urdhëruar etërit tuaj.

وَلا تُخرِجُوا البَضائِعَ مِنْ بُيُوتِكُمْ يَومَ السَّبتِ، وَلا تَعمَلُوا. خَصِّصُوا يَومَ السَّبتِ لِي كَما أمَرْتُ آباؤُكُمْ.›

23 P or ata nuk dëgjuan as i vunë veshin, por ngurtësuan zverkun e tyre për të mos dëgjuar dhe për të mos pranuar mësime.

وَلَكِنَّهُمْ لَمْ يَسمَعُوا وَلَمْ يَفتَحُوا آذانَهُمْ، بَلْ قَسَّوْا رِقابَهُمْ وَتَجاهَلُوا وَلَمْ يَصغُوا لِكَلامِي.

24 K ështu do të ndodhë që, në qoftë se do të dëgjoni me kujdes," thotë Zoti, "në rast se bëni që të mos hyjë asnjë peshë nëpër portat e këtij qyteti ditën e shtunë, por do ta shenjtëroni ditën e shtunë dhe nuk do të bëni asnjë punë gjatë asaj dite,

لَكِنْ إنِ استَمَعتُمْ إلِيَّ، يَقُولُ اللهُ ، فَلَمْ تُدخِلُوا البَضائِعَ عَبْرَ بَوّاباتِ هَذِهِ المَدِينَةِ يَومَ السَّبتِ، بَلْ خَصَّصْتُمُ السَّبتَ لِي فَلَمْ تَعْمَلُوا فِيهِ،

25 a tëherë mbretërit dhe princat që rrinë ulur mbi fronin e Davidit do të hyjnë nga portat e këtij qyteti të hipur mbi qerre dhe mbi kuaj, ata, princat e tyre, njerëzit e Judës dhe banorët e Jeruzalemit; dhe ky qytet do të banohet përjetë.

فَإنَّ مُلُوكاً يَجلِسُونَ عَلَى عَرْشِ داوُدَ سَيَدْخُلُونَ عَبْرَ بَوّاباتِ القُدْسِ راكِبِينَ عَرَباتٍ وَخُيُولاً. سَيَدخُلُ هَؤُلاءِ مَعَ رُؤَسائِهِمْ وَرِجالِ يَهُوذا وَسُكّانِ مَدينَةِ القُدْسِ. وَسَتُسكَنُ هَذِهِ المَدِينَةُ إلَى الأبَدِ.

26 D o të vijnë pastaj nga qytetet e Judës, nga rrethinat e Jeruzalemit, nga vendi i Beniaminit, nga ultësira, nga malet dhe nga Negevi, duke sjellë olokauste, flijime, blatime ushqimore dhe temjan dhe duke ofruar flijime falënderimi në shtëpinë e Zotit.

وَسَيَأتِي أُناسٌ مِنْ مُدُنِ يَهُوذا وَمِنَ المَناطِقِ المُحِيطَةِ بِمَدينَةِ القُدْسِ، وَمِنْ أرْضِ بَنْيامِيْنَ وَمِنَ السُّهُولِ الغَربِيَّةِ وَمِنْ مِنطَقَةِ التِّلالِ وَمِنَ النَّقَبِ إلَى بَيتِ اللهِ بِذَبائِحَ وَأضاحِي وَقَرابِينَ وَبَخُورٍ وَذَبائِحِ شُكرٍ.

27 P or në rast se nuk do të më dëgjoni, duke shenjtëruar ditën e shtunë: duke mos mbartur pesha dhe duke mos i futur nëpër portat e Jeruzalemit ditën e shtunë, unë do të ndez një zjarr në portat e tij; ai do të përpijë pallatet e Jeruzalemit dhe nuk do të shuhet".

«‹وَلَكِنْ إنْ لَمْ تَستَمِعُوا إلَيَّ، بِأنْ تُخَصِّصُوا السَّبتَ لِي، وَبِأنْ لا تُدخِلُوا البَضائِعَ عَبرَ بَوّاباتِ القُدْسِ يَومَ السَّبتِ، فَسَأُشعِلُ ناراً فِي بَوّاباتِها، فَتَلتَهِمَ قِلاعَ المَدينَةِ، وَلَنْ تُطفَأ.›»