1 " Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

Man that is born of a woman is of few days and full of trouble.

2 M bin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

He cometh forth like a flower, and is cut down: he fleeth also as a shadow, and continueth not.

3 M bi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

And doth thou open thine eyes upon such an one, and bringest me into judgment with thee?

4 K ush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

Who can bring a clean thing out of an unclean? not one.

5 S epse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

Seeing his days are determined, the number of his months are with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass;

6 H iqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as an hireling, his day.

7 T ë paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease.

8 E dhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground;

9 m e të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

Yet through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant.

10 N jeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

But man dieth, and wasteth away: yea, man giveth up the ghost, and where is he?

11 M und të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

As the waters fail from the sea, and the flood decayeth and drieth up:

12 p or njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

So man lieth down, and riseth not: till the heavens be no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep.

13 A h sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje!

O that thou wouldest hide me in the grave, that thou wouldest keep me secret, until thy wrath be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me!

14 N ë qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

If a man die, shall he live again? all the days of my appointed time will I wait, till my change come.

15 D o të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

Thou shalt call, and I will answer thee: thou wilt have a desire to the work of thine hands.

16 A tëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?

17 d o ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

My transgression is sealed up in a bag, and thou sewest up mine iniquity.

18 P or ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

And surely the mountains falling cometh to nought, and the rock is removed out of his place.

19 a shtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

The waters wear the stones: thou washest away the things which grow out of the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.

20 T i e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

Thou prevailest for ever against him, and he passeth: thou changest his countenance, and sendest him away.

21 N ë rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, but he perceiveth it not of them.

22 A i ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.

But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn.