1 B eko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Binecuvîntează, suflete, pe Domnul! Doamne, Dumnezeule, Tu eşti nemărginit de mare! Tu eşti îmbrăcat cu strălucire şi măreţie!

2 A i të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Te înveleşti cu lumina ca şi cu o manta; întinzi cerurile ca un cort.

3 a i ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Cu apele Îţi întocmeşti vîrful locuinţei Tale; din nori Îţi faci carul, şi umbli pe aripile vîntului.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Din vînturi Îţi faci soli, şi din flăcări de foc, slujitori.

5 A i e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Tu ai aşezat pămîntul pe temeliile lui, şi niciodată nu se va clătina.

6 T i e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Tu îl acoperisei cu adîncul cum l-ai acoperi cu o haină; apele stăteau pe munţi,

7 N ë qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

dar, la ameninţarea Ta, au fugit, la glasul tunetului Tău au luat -o la fugă,

8 D olën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

suindu-se pe munţi şi pogorîndu-se în văi, pînă la locul, pe care li -l hotărîsei Tu.

9 T i u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Le-ai pus o margine, pe care nu trebuie s'o treacă, pentruca să nu se mai întoarcă să acopere pămîntul.

10 A i bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Tu faci să ţîşnească izvoarele în văi, şi ele curg printre munţi.

11 d he u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Tu adăpi la ele toate fiarele cîmpului; în ele îşi potolesc setea măgarii sălbatici.

12 P ranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Păsările cerului locuiesc pe marginile lor, şi fac să le răsune glasul printre ramuri.

13 N ga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Din locaşul Tău cel înalt Tu uzi munţii; şi se satură pămîntul de rodul lucrărilor Tale.

14 A i bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Tu faci să crească iarba pentru vite, şi verdeţuri pentru nevoile omului, ca pămîntul să dea hrană:

15 d he verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

vin, care înveseleşte inima omului, untdelemn, care -i înfrumuseţează faţa, şi pîne, care -i întăreşte inima.

16 K ështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Se udă copacii Domnului, cedrii din Liban, pe cari i -a sădit El.

17 a ty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

În ei îşi fac păsările cuiburi; iar cocostîrcul îşi are locuinţa în chiparoşi;

18 M alet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

munţii cei înalţi sînt pentru ţapii sălbatici, iar stîncile sînt adăpost pentru iepuri.

19 A i ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

El a făcut luna ca să arate vremile; soarele ştie cînd trebuie să apună.

20 T i dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Tu aduci întunerecul, şi se face noapte: atunci toate fiarele pădurilor se pun în mişcare;

21 L uanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

puii de lei mugesc după pradă, şi îşi cer hrana dela Dumnezeu.

22 P or, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Cînd răsare soarele, ele fug înapoi, şi se culcă în vizuinile lor.

23 A tëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Dar omul iese la lucrul său, şi la munca lui, pînă seara.

24 S a të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Cît de multe sînt lucrările Tale, Doamne! Tu pe toate le-ai făcut cu înţelepciune, şi pămîntul este plin de făpturile Tale.

25 J a deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Iată marea cea întinsă şi mare: în ea se mişcă nenumărate vieţuitoare mici şi mari.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Acolo în ea, umblă corăbiile, şi în ea este leviatanul acela pe care l-ai făcut să se joace în valurile ei.

27 T ë gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Toate aceste vieţuitoare Te aşteaptă, ca să le dai hrana la vreme.

28 T i ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Le -o dai Tu, ele o primesc; Îţi deschizi Tu mîna, ele se satură de bunătăţile Tale.

29 T i fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Îţi ascunzi Tu Faţa, ele tremură; le iei Tu suflarea: ele mor, şi se întorc în ţărîna lor.

30 T i dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Îţi trimeţi Tu suflarea: ele sînt zidite, şi înoieşti astfel faţa pămîntului.

31 L avdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

În veci să ţină slava Domnului! Să Se bucure Domnul de lucrările Lui!

32 a i shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

El priveşte pămîntul, şi pămîntul se cutremură; atinge munţii, şi ei fumegă.

33 U në do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Voi cînta Domnului cît voi trăi, voi lăuda pe Dumnezeul meu cît voi fi.

34 L e të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Fie plăcute Lui cuvintele mele! Mă bucur de Domnul.

35 L e të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Să piară păcătoşii de pe pămînt, şi cei răi să nu mai fie! Binecuvintează, suflete, pe Domnul! Lăudaţi pe Domnul!