1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

(Către mai marele cîntăreţilor. Un psalm al fiilor lui Core. O cîntare.) Dumnezeule, am auzit cu urechile noastre, şi părinţii noştri ne-au povestit lucrările, pe cari le-ai făcut pe vremea lor, în zilele de odinioară.

2 P ër t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Cu mîna Ta, ai izgonit neamuri, ca să -i sădeşti pe ei, ai lovit popoare, ca să -i întinzi pe ei.

3 ë s sate, sepse të pëlqenin.

Căci nu prin sabia lor au pus mîna pe ţară, nu braţul lor i -a mîntuit, ci dreapta Ta, braţul Tău, lumina Feţei Tale, pentrucă îi iubeai.

4 T i je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Dumnezeule, Tu eşti Împăratul meu: porunceşte izbăvirea lui Iacov!

5 M e anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Cu Tine doborîm pe vrăjmaşii noştri, cu Numele Tău zdrobim pe protivnicii noştri.

6 S epse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Căci nu în arcul meu mă încred, nu sabia mea mă va scăpa;

7 P or je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

ci Tu ne izbăveşti de vrăjmaşii noştri, şi dai de ruşine pe cei ce ne urăsc.

8 N e do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Noi, în fiecare zi, ne lăudăm cu Dumnezeu, şi pururea slăvim Numele Tău. -(Oprire).

9 P or ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Dar Tu ne lepezi, ne acoperi de ruşine, nu mai ieşi cu oştirile noastre;

10 T i ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

ne faci să dăm dosul înaintea vrăjmaşului, şi ceice ne urăsc, ridică prăzi luate dela noi.

11 T i na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Ne dai ca pe nişte oi de mîncat, şi ne risipeşti printre neamuri.

12 T i e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Vinzi pe poporul Tău pe nimic, şi nu -l socoteşti de mare preţ.

13 T i na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Ne faci de ocara vecinilor noştri, de batjocura şi de rîsul celor ce ne înconjoară.

14 T i na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Ne faci de pomină printre neamuri, şi pricină de clătinare din cap printre popoare.

15 T urpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Ocara mea este totdeauna înaintea mea, şi ruşinea îmi acopere faţa,

16 p ër shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

la glasul celui ce mă batjocoreşte şi mă ocărăşte, la vederea vrăjmaşului şi răzbunătorului.

17 T ë tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Toate acestea ni se întîmplă, fără ca noi să Te fi uitat, fără să fi călcat legămîntul Tău:

18 Z emra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

da, inima nu ni s'a abătut, paşii nu ni s'au depărtat de pe cărarea Ta,

19 p or ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

ca să ne zdrobeşti în locuinţa şacalilor, şi să ne acoperi cu umbra morţii.

20 P o të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Dacă am fi uitat Numele Dumnezeului nostru, şi ne-am fi întins mînile spre un dumnezeu străin,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

n'ar şti Dumnezeu lucrul acesta, El, care cunoaşte tainele inimii?

22 P o, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Dar din pricina Ta sîntem junghiaţi în toate zilele, sîntem priviţi ca nişte oi sortite pentru măcelărie.

23 Z gjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Trezeşte-Te! Pentruce dormi, Doamne? Trezeşte-Te! Nu ne lepăda pe vecie!

24 P se e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Pentruce Îţi ascunzi Faţa? Pentruce uiţi de nenorocirea şi apăsarea noastră?

25 S epse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Căci sufletul ne este doborît în ţărînă de mîhnire, trupul nostru este lipit de pămînt.

26 Ç ohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Scoală-Te, ca să ne ajuţi! Izbăveşte-ne, pentru bunătatea Ta!