1 ( Către mai marele cîntăreţilor. Un psalm al fiilor lui Core. O cîntare.) Dumnezeule, am auzit cu urechile noastre, şi părinţii noştri ne-au povestit lucrările, pe cari le-ai făcut pe vremea lor, în zilele de odinioară.

O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

2 C u mîna Ta, ai izgonit neamuri, ca să -i sădeşti pe ei, ai lovit popoare, ca să -i întinzi pe ei.

Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

3 C ăci nu prin sabia lor au pus mîna pe ţară, nu braţul lor i -a mîntuit, ci dreapta Ta, braţul Tău, lumina Feţei Tale, pentrucă îi iubeai.

ës sate, sepse të pëlqenin.

4 D umnezeule, Tu eşti Împăratul meu: porunceşte izbăvirea lui Iacov!

Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

5 C u Tine doborîm pe vrăjmaşii noştri, cu Numele Tău zdrobim pe protivnicii noştri.

Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

6 C ăci nu în arcul meu mă încred, nu sabia mea mă va scăpa;

Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

7 c i Tu ne izbăveşti de vrăjmaşii noştri, şi dai de ruşine pe cei ce ne urăsc.

Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

8 N oi, în fiecare zi, ne lăudăm cu Dumnezeu, şi pururea slăvim Numele Tău. -(Oprire).

Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

9 D ar Tu ne lepezi, ne acoperi de ruşine, nu mai ieşi cu oştirile noastre;

Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

10 n e faci să dăm dosul înaintea vrăjmaşului, şi ceice ne urăsc, ridică prăzi luate dela noi.

Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

11 N e dai ca pe nişte oi de mîncat, şi ne risipeşti printre neamuri.

Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

12 V inzi pe poporul Tău pe nimic, şi nu -l socoteşti de mare preţ.

Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

13 N e faci de ocara vecinilor noştri, de batjocura şi de rîsul celor ce ne înconjoară.

Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

14 N e faci de pomină printre neamuri, şi pricină de clătinare din cap printre popoare.

Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

15 O cara mea este totdeauna înaintea mea, şi ruşinea îmi acopere faţa,

Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

16 l a glasul celui ce mă batjocoreşte şi mă ocărăşte, la vederea vrăjmaşului şi răzbunătorului.

për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

17 T oate acestea ni se întîmplă, fără ca noi să Te fi uitat, fără să fi călcat legămîntul Tău:

Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

18 d a, inima nu ni s'a abătut, paşii nu ni s'au depărtat de pe cărarea Ta,

Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

19 c a să ne zdrobeşti în locuinţa şacalilor, şi să ne acoperi cu umbra morţii.

por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

20 D acă am fi uitat Numele Dumnezeului nostru, şi ne-am fi întins mînile spre un dumnezeu străin,

Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

21 n 'ar şti Dumnezeu lucrul acesta, El, care cunoaşte tainele inimii?

a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

22 D ar din pricina Ta sîntem junghiaţi în toate zilele, sîntem priviţi ca nişte oi sortite pentru măcelărie.

Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

23 T rezeşte-Te! Pentruce dormi, Doamne? Trezeşte-Te! Nu ne lepăda pe vecie!

Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

24 P entruce Îţi ascunzi Faţa? Pentruce uiţi de nenorocirea şi apăsarea noastră?

Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

25 C ăci sufletul ne este doborît în ţărînă de mîhnire, trupul nostru este lipit de pămînt.

Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

26 S coală-Te, ca să ne ajuţi! Izbăveşte-ne, pentru bunătatea Ta!

Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.