1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

Для чого стоїш Ти, о Господи, здалека, в час недолі ховаєшся?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

Безбожний в своїм гордуванні женеться за вбогим, хай схоплені будуть у підступах, які замишляли вони!

3 s epse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

Бо жаданням своєї душі нечестивий пишається, а ласун проклинає, зневажає він Господа.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston".

У гордощах каже безбожний, що Він не слідкує, бо Бога нема, оце всі його помисли!...

5 R rugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

Сильні дороги його повсякчасно, від нього суди Твої високо, тим то віддмухує він ворогів своїх...

6 A i thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe".

Сказав він у серці своєму: Я не захитаюсь, бо лиха навіки не буде мені...

7 G oja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

Уста його повні прокляття й обмани та зради, під його язиком злочинство й переступ.

8 A i rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

Причаївшись, сидить на подвір'ях, мордує невинного, його очі слідкують за вбогим...

9 A i rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

В укритті він чатує, як лев той у зарості, чатує схопити убогого, хапає убогого й тягне його в свою сітку...

10 A i rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

Припадає, знижається він, і попадають убогі в його міцні кігті...

11 A i thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë".

Безбожний говорить у серці своїм: Бог забув, заховав Він обличчя Своє, не побачить ніколи.

12 Ç ohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Устань же, о Господи Боже, руку Свою підійми, не забудь про убогих!

13 P se i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t’i kërkosh llogari".

Чому нечестивий ображує Бога і говорить у серці своїм, що Ти не слідкуєш?

14 P or ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

Але Ти все бачиш, бо спостерігаєш злочинство та утиск, щоб віддати Своєю рукою! На Тебе слабий опирається, Ти сироті помічник.

15 T hyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Зламай же рамено безбожному, і злого скарай за неправду його, аж більше не знайдеш його!

16 Z oti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

Господь Цар на вічні віки, із землі Його згинуть погани!

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

Бажання понижених чуєш Ти, Господи, серця їх зміцняєш, їх вислуховує ухо Твоє,

18 p ër t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

щоб дати суд сироті та пригніченому, щоб більш не страшив чоловік із землі!