1 J obi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

І Йов далі вів мову свою та й сказав:

2 " Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

О, коли б я був той, як за місяців давніх, як за днів тих, коли боронив мене Бог,

3 k ur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

коли над головою моєю світився світильник Його, і при світлі його я ходив в темноті,

4 s iç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

як був я за днів тих своєї погожої осени, коли Божа милість була над наметом моїм,

5 k ur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

коли Всемогутній зо мною ще був, а навколо мене мої діти,

6 k ur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

коли мої кроки купалися в маслі, а скеля оливні струмки біля мене лила!...

7 K ur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Коли я виходив до брами при місті, і ставив на площі сидіння своє,

8 t ë rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

як тільки вбачали мене юнаки то ховались, а старші вставали й стояли,

9 p rincat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

зверхники стримували свою мову та клали долоню на уста свої,

10 z ëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

ховався тоді голос володарів, а їхній язик приліпав їм був до піднебіння...

11 v eshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Бо яке ухо чуло про мене, то звало блаженним мене, і яке око бачило, то свідкувало за мене,

12 s epse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

бо я рятував бідаря, що про поміч кричав, і сироту та безпомічного.

13 B ekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

Благословення гинучого на мене приходило, а серце вдовиці чинив я співаючим!

14 I sha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Зодягавсь я у праведність, і вона зодягала мене, немов плащ та завій було право моє.

15 I sha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Очима я був для сліпого, а кривому ногами я був.

16 i sha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Бідарям я був батьком, суперечку ж, якої не знав, я досліджував.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Й я торощив злочинцеві щелепи, і виривав із зубів його схоплене.

18 D he mendoja: "Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

І я говорив: Умру я в своєму гнізді, і свої дні я помножу, немов той пісок:

19 r rënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

для води був відкритий мій корень, а роса зоставалась на вітці моїй...

20 l avdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time".

Моя слава була при мені все нова, і в руці моїй лук мій відновлював силу.

21 T ë pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Мене слухалися й дожидали, і мовчали на раду мою.

22 M bas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

По слові моїм уже не говорили, і падала мова моя на них краплями.

23 M ë prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

І чекали мене, як дощу, і уста свої відкривали, немов на весінній той дощик...

24 U në u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Коли я, бувало, сміявся до них, то не вірили, та світла обличчя мого не гасили.

25 K ur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Вибирав я дорогу для них і сидів на чолі, і пробував, немов цар той у війську, коли тішить засмучених він!