1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

O God, why have You rejected us forever? Why does Your anger smoke against the sheep of Your pasture?

2 K ujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Remember Your congregation, which You have purchased of old, Which You have redeemed to be the tribe of Your inheritance; And this Mount Zion, where You have dwelt.

3 D rejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Turn Your footsteps toward the perpetual ruins; The enemy has damaged everything within the sanctuary.

4 A rmiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Your adversaries have roared in the midst of Your meeting place; They have set up their own standards for signs.

5 D ukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

It seems as if one had lifted up His axe in a forest of trees.

6 D he tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

And now all its carved work They smash with hatchet and hammers.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

They have burned Your sanctuary to the ground; They have defiled the dwelling place of Your name.

8 K anë thënë në zemër të tyre: "T’i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

They said in their heart, “Let us completely subdue them.” They have burned all the meeting places of God in the land.

9 N e nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

We do not see our signs; There is no longer any prophet, Nor is there any among us who knows how long.

10 D eri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

How long, O God, will the adversary revile, And the enemy spurn Your name forever?

11 P se e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Why do You withdraw Your hand, even Your right hand? From within Your bosom, destroy them!

12 P or Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Yet God is my king from of old, Who works deeds of deliverance in the midst of the earth.

13 M e forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

You divided the sea by Your strength; You broke the heads of the sea monsters in the waters.

14 C opëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

You crushed the heads of Leviathan; You gave him as food for the creatures of the wilderness.

15 B ëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

You broke open springs and torrents; You dried up ever-flowing streams.

16 J otja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Yours is the day, Yours also is the night; You have prepared the light and the sun.

17 T i ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

You have established all the boundaries of the earth; You have made summer and winter.

18 M baje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Remember this, O Lord, that the enemy has reviled, And a foolish people has spurned Your name.

19 M os ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Do not deliver the soul of Your turtledove to the wild beast; Do not forget the life of Your afflicted forever.

20 R espekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Consider the covenant; For the dark places of the land are full of the habitations of violence.

21 M os lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Let not the oppressed return dishonored; Let the afflicted and needy praise Your name.

22 Ç ohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Arise, O God, and plead Your own cause; Remember how the foolish man reproaches You all day long.

23 M os harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Do not forget the voice of Your adversaries, The uproar of those who rise against You which ascends continually.