1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

¿Por qué, oh Dios, nos has desechado para siempre? ¿Por qué se ha encendido tu furor contra las ovejas de tu prado?

2 K ujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Acuérdate de tu congregación, la que adquiriste desde tiempos antiguos, La que redimiste para hacerla la tribu de tu herencia; Este monte de Sión, donde has habitado.

3 D rejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Dirige tus pasos hacia los asolamientos sin fin, A todo el mal que el enemigo ha hecho en el santuario.

4 A rmiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Tus enemigos vociferan en medio de tus asambleas; Han puesto sus banderas bien visibles.

5 D ukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Se parecen a los que levantan El hacha en medio de un tupido bosque.

6 D he tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

Pues con hachas y martillos Han quebrado todas sus entalladuras.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

Han prendido fuego a tu santuario, Han profanado el tabernáculo de tu nombre, echándolo a tierra.

8 K anë thënë në zemër të tyre: "T’i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

Dijeron en su corazón: Destruyámoslos de una vez; Han quemado todas las sinagogas de Dios en la tierra.

9 N e nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

No vemos ya nuestras enseñas; No existen ya profetas, Ni entre nosotros hay quien sepa hasta cuándo.

10 D eri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

¿Hasta cuándo, oh Dios, nos afrentará el angustiador? ¿Ha de blasfemar el enemigo perpetuamente tu nombre?

11 P se e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

¿Por qué retraes tu mano? ¿Por qué escondes tu diestra en tu seno?

12 P or Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Pero Dios es mi rey desde tiempo antiguo; El que obra salvación en medio de la tierra.

13 M e forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Dividiste el mar con tu poder; Quebrantaste cabezas de monstruos marinos.

14 C opëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Magullaste las cabezas del leviatán, Y lo diste por comida al pueblo y a las bestias.

15 B ëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Abriste la fuente y el torrente; Secaste ríos impetuosos.

16 J otja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Tuyo es el día, tuya también es la noche; Tú estableciste la luna y el sol.

17 T i ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Tú trazaste todos los confines de la tierra; El verano y el invierno tú los formaste.

18 M baje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Acuérdate de esto: que el enemigo ha afrentado a Jehová, Y un pueblo insensato ha blasfemado tu nombre.

19 M os ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

No entregues a las fieras el alma de tu tórtola, Y no olvides para siempre la congregación de tus afligidos.

20 R espekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Mira al pacto, Pues los rincones de la tierra están llenos de moradas de violencia.

21 M os lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

No vuelva avergonzado el abatido; Que el afligido y el menesteroso puedan alabar tu nombre.

22 Ç ohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Levántate, oh Dios, defiende tu causa; Acuérdate de cómo el insensato te injuria cada día.

23 M os harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

No olvides las voces de tus enemigos; El alboroto de los que se levantan contra ti sube continuamente.