1 " Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

Hice pacto con mis ojos, de no fijar mi vista en ninguna doncella.

2 C ili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

Porque ¿qué galardón me daría desde arriba Dios, Y qué heredad el Omnipotente desde las alturas?

3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

¿No hay quebrantamiento para el impío, Y extrañamiento para los que hacen iniquidad?

4 N uk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

¿No ve él mis caminos, Y cuenta todos mis pasos?

5 N ë rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

Si anduve con mentira, Y si mi pie se apresuró al engaño,

6 l e të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

Péseme Dios en balanzas de justicia, Y conocerá mi integridad.

7 N ë qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

Si mis pasos se apartaron del camino, Si mi corazón se fue tras mis ojos, Y si algo manchado se pegó a mis manos,

8 l e të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

Que otro coma lo que siembre yo, Y sea arrancada mi sementera.

9 N ë rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

Si fue mi corazón seducido acerca de mujer, Y si estuve acechando a la puerta de mi prójimo,

10 g ruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

Muela para otro mi mujer, Y otros se acuesten con ella.

11 S epse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

Porque sería maldad e iniquidad Que han de castigar los jueces.

12 n jë zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

Porque es fuego que devoraría hasta la Perdición, Y consumiría toda mi hacienda.

13 N ë rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, Cuando ellos contendían conmigo,

14 ç farë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? Y cuando él preguntara, ¿qué le respondería yo?

15 A i që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

El que en el vientre me hizo a mí, ¿no los hizo a ellos también? ¿Y no nos dispuso uno mismo en la matriz?

16 N ë rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

Si me negué al deseo de los pobres, E hice desfallecer los ojos de la viuda;

17 n ë rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

Si comí mi bocado yo solo, Y no comió de él el huérfano

18 ( por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

(Porque desde mi juventud cuidé de él como un padre, Y desde el vientre de mi madre fui su protector);

19 n ë rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

Si he visto a algún desgraciado sin vestido, Y al menesteroso sin abrigo;

20 n ë rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

Si no me bendijeron sus lomos, Y del vellón de mis ovejas se calentaron;

21 n ë qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

Si alcé contra el huérfano mi mano, Aunque viese que me respaldaban en la puerta;

22 s upi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

Mi espalda se caiga de mi hombro, Y mi brazo sea desgajado.

23 S epse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

Porque temí el castigo de Dios, Contra cuya majestad yo no tendría poder.

24 N ë qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: Ti je shpresa ime,,"

Si puse en el oro mi esperanza, Y dije al oro: Mi confianza eres tú;

25 n ë rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

Si puse mi complacencia en que mis riquezas se multiplicasen, Y en que mi mano acaparase mucho;

26 n ë qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

Si he mirado al sol cuando resplandecía, O a la luna cuando iba hermosa,

27 e dhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

Y mi corazón se engañó en secreto, Y mi boca les envió un beso de adoración con mi mano;

28 N ë rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

Esto también sería maldad juzgada; Porque habría negado al Dios soberano.

29 ( por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, Y me regocijé cuando le halló el mal

30 n ë qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: "Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?".

(Ni aun entregué al pecado mi lengua, Pidiendo maldición para su alma);

31 ( përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

Cuando mis siervos decían: ¡Quién nos diera saciarnos de su carne!

32 n ë rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

(El forastero no pasaba fuera la noche; Mis puertas abría al caminante);

33 s epse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

Si encubrí como hombre mis transgresiones, Escondiendo en mi seno mi iniquidad,

34 A h, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

Por temor de la opinión pública, Y el menosprecio de las gentes me asustaba, Hasta quedarme callado, sin atreverme a salir de mi puerta;

35 d he unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

¡Quién me diera que Dios me oyese! He aquí mi confianza es que el Omnipotente testificará por mí; Aunque mi adversario escriba un libelo contra mí.

36 d o t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, Y me lo ceñiría como una corona.

37 N ë qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

Yo le daría cuenta de todos mis pasos, Y como un príncipe me presentaría ante él.

38 n ë rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

Si mi tierra clama contra mí, Y lloran todos sus surcos;

39 n ë vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit".

Si comí su cosecha sin pagarla, O afligí el alma de sus dueños,

40 K ëtu mbarojnë fjalët e Jobit.

En lugar de trigo me nazcan abrojos, Y espinos en lugar de cebada. Aquí terminan las palabras de Job.