1 L utja e profetit Habakuk mbi Shigionothin.

Oración del profeta Habacuc, en tonos diversos.

2 " O Zot, unë dëgjova të folurën tënde dhe kam frikë; o Zot, bëj që të ringjallet vepra jote gjatë viteve, bëje të njohur gjatë viteve. Në zemërim e sipër, kujtoje mëshirën.

Oh Jehová, he oído lo que se dice de ti, y temí. Oh Jehová, aviva tu obra en medio de los tiempos, En medio de los tiempos hazla conocer; En la ira acuérdate de la compasión.

3 P erëndia vinte nga Temani, i Shenjti nga mali Paran. Lavdia e tij mbulonte qiejt dhe toka ishte plot me lëvdimin e tij.

Dios viene de Temán, Y el Santo desde el monte de Parán. Selah Su gloria cubre los cielos. Y la tierra está llena de su alabanza.

4 S hkëlqimi i tij ishte si drita, rreze si shkëndi dilnin nga dora e tij dhe aty fshihej fuqia e tij.

Y el resplandor es como la luz del sol; Rayos brillantes salen de su mano. Y allí está escondido su poder.

5 P ara tij ecte murtaja dhe murtaja e ethshme ndiqte hapat e tij.

Delante de su rostro va la pestilencia, Y adondequiera que va, salen carbones encendidos.

6 A i ndalej dhe maste tokën, shikonte dhe i bënte kombet të dridheshin; malet e përjetshëm zhdukeshin, kodrat e lashta uleshin; rrugët e tij janë të përjetshme.

Se levantó, y sacudió la tierra; Miró, e hizo temblar las gentes; Los montes antiguos fueron desmenuzados, Los collados antiguos se humillaron. Son sus caminos de siempre.

7 U në i shikoja në dëshpërim çadrat e Kushanit, pavijonet e vendit të Madianit dridheshin.

He visto las tiendas de Cusán en aflicción; Las tiendas de la tierra de Madián temblaron.

8 O Zot, a merrte zjarr vallë zemërimi yt kundër lumenjve? A ishte zemërimi yt kundër lumenjve ose tërbimi yt kundër detit, kur shkoje hipur mbi kuajt e tu, mbi qerret e tua të fitores?

¿Te airaste, oh Jehová, contra los ríos? ¿Contra los ríos se encendió tu furia? ¿Fue tu ira contra el mar Cuando montaste en tus caballos, Y en tus carros de victoria?

9 T i e ke zbuluar plotësisht harkun tënd, sipas betimeve që ke bërë mbi shigjetat e tua. Ti e ke ndarë tokën me lumenjtë.

Se descubrió enteramente tu arco; Los juramentos a las tribus fueron palabra segura. Selah Hendiste la tierra con ríos.

10 M alet të panë dhe u drodhën; uragani i ujit kaloi, humnera ka bërë të dëgjohet zëri i saj dhe ka ngritur duart lart.

Te vieron y tuvieron temor los montes; Se desbordó la inundación de las aguas; El abismo dio su voz, A lo alto alzó sus manos.

11 D ielli dhe hëna kanë mbetur në banesën e tyre; në dritën e shigjetave të tua lëvizën me të shpejtë, në vetëtimën e ushtës sate flakëruese.

El sol y la luna se pararon en su lugar, A la luz de tus saetas que volaban, Y al resplandor de tu fulgente lanza.

12 T i e ke përshkuar dheun i indinjuar, i ke shkelur kombet i zemëruar.

Con ira hollaste la tierra, Con furor trillaste las naciones.

13 K e dalë për të shpëtuar popullin tënd, për të shpëtuar të vajosurin tënd; ti ke goditur kokën e shtëpisë së të pabesit, duke e nxjerrë lakuriq nga themelet e deri lart.

Saliste para socorrer a tu pueblo, Para socorrer a tu ungido. Heriste la cabeza de la casa del impío, Descubriendo los fundamentos hasta el cuello. Selah

14 T i ke shpuar me shigjetat e tua kokën e fshatrave të tij; ata kishin ardhur si një uragan për t’i shpërndarë, duke lëshuar britma gëzimi, sikur po gllabëronin të mjerin në fshehtësi.

Traspasaste con sus propios dardos las cabezas de sus guerreros, Que como tempestad acometieron para dispersarme, Cuyo regocijo era como para devorar al pobre encubiertamente.

15 M e kuajt e tu ke ecur përmes detit, nëpërmjet një mase të madhe ujërash.

Caminaste en el mar con tus caballos, Sobre la mole de las grandes aguas.

16 K am dëgjuar dhe të përbrendshmet e mia u drodhën dhe buzët e mia u drodhën në atë zë; një krimb hyri në kockat e mia dhe një frikë e madhe më pushtoi përbrenda. Megjithatë do të rri i qetë ditën e fatkeqësisë, që do t’i vijë popullit që e mësyn.

Cuando lo oí se conmovieron mis entrañas; A la voz, temblaron mis labios; La caries penetra en mis huesos, y me estremecí sobre mis pies; Si bien espero tranquilo el día de la angustia, Cuando suba él contra el pueblo al que invade.

17 N donëse fiku nuk do të lulëzojë dhe nuk do të ketë asnjë fryt te hardhitë, ndonëse punimi i ullirit do të jetë zhgënjyes dhe arat nuk do të japin më ushqim, ndonëse kopetë do të zhduken nga vathat dhe nuk do të ketë më qe në stalla,

Pues aunque la higuera no florezca, Ni en las vides haya frutos, Aunque falte el producto del olivo, Y los labrados no den mantenimiento, Y las ovejas falten en el aprisco, Y no haya vacas en los establos;

18 u në do të ngazëllohem tek Zoti dhe do të gëzohem te Perëndia i shpëtimit tim.

Con todo, yo me alegraré en Jehová, Y me regocijaré en el Dios de mi salvación.

19 Z oti, Zoti, është forca ime; ai do t’i bëjë këmbët e mia si ato të durëve dhe do të më bëjë të ecë mbi lartësitë e mia". Mjeshtrit të korit. Për veglat me tela.

Jehová el Señor es mi fortaleza, El cual hace mis pies como los de las ciervas, Y en mis alturas me hace andar.