1 " Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

Dar acum ei mă batjocoresc, ei, cei mai tineri decât mine, pe ai căror părinţi nu i-am considerat vrednici să-i pun printre câinii turmei mele.

2 F undja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

Dar la ce mi-ar fi folosit puterea mâinilor lor, de vreme ce rămăseseră fără vigoare?

3 T ë sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Epuizaţi de sărăcie şi de foame, cutreierau pustia, noaptea, prin locuri părăsite şi pustii,

4 d uke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

smulgeau nalbă dintre arbuşti, mâncau chiar şi rădăcini de verigel.

5 J anë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Erau izgoniţi din mijlocul oamenilor, striga lumea după ei ca după nişte hoţi.

6 J anë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Ei locuiau în văi uscate, între stânci şi-n gropile pământului.

7 u lërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Urlau printre tufişuri, se îngrămădeau în mărăcini.

8 n jerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Fii ai nebunilor şi ai celor fără nume, ei au fost izgoniţi din ţară.

9 T ani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Dar acum ei cântă, râzând de mine; am devenit de pomină printre ei.

10 K anë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Mă urăsc, se îndepărtează de mine, nu se sfiesc să mă scuipe în faţă.

11 M eqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Pentru că El mi-a slăbit coarda arcului şi m-a smerit, ei nu mai au frâu faţă de mine.

12 K ëta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

La dreapta mea se ridică o gloată. Ei întind curse picioarelor mele şi ridică o rampă de asalt în drumul lor devastator către mine.

13 P rishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Îmi nimicesc cărările, îmi măresc necazul şi nimeni nu-i opreşte.

14 A frohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Ajung la mine ca printr-o spărtură largă. Se rostogolesc printre dărâmături.

15 M ë sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Spaimele mă copleşesc, demnitatea mi-e smulsă ca de vânt, siguranţa mea se risipeşte ca un nor.

16 U në shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

Sufletul mi-e vărsat din mine, m-au cuprins zilele suferinţei.

17 N atën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

Noaptea îmi străpunge oasele, iar durerile care mă rod n-au odihnă.

18 N ga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Cu o mare putere Dumnezeu îmi smulge haina, mă strânge ca gulerul de la tunică.

19 A i më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

El m-a aruncat în noroi şi-am ajuns ca ţărâna şi cenuşa.

20 U në të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Strig către Tine, dar Tu nu răspunzi; stau în picioare, dar Tu stai şi te uiţi la mine.

21 J e bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Ai devenit crud cu mine, mă loveşti cu tăria mâinii Tale,

22 M ë ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

mă ridici deasupra vântului şi mă arunci în furia furtunii.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Ştiu că mă duci la moarte, în locul hotărât pentru toţi cei vii.

24 m e siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Nimeni nu întinde mâna unui om deznădăjduit, când strigă după ajutor în necazul său.

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

N-am plâns eu pentru cel ce a avut zile grele? N-a fost întristat sufletul meu pentru cel sărac?

26 K ur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Dar când aşteptam binele, a venit răul şi când aşteptam lumina, a venit întunericul.

27 Z orrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Măruntaiele îmi fierb fără încetare, zile de suferinţă vin peste mine.

28 S hkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Umblu înnegrit, dar nu de soare. Mă ridic în adunare şi strig după ajutor.

29 J am bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Am ajuns frate cu şacalii şi tovarăş cu struţii.

30 L ëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Pielea mi se înnegreşte şi cade, şi oasele îmi ard de febră.

31 Q estja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Lira îmi este instrument de jale, iar fluierul meu scoate sunete de plâns.