1 " Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

Sunt dezgustat de viaţa mea. De aceea voi da frâu liber plângerii mele, voi vorbi din amărăciunea sufletului meu.

2 D o t’i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Îi voi spune lui Dumnezeu: «Nu mă condamna! Fă-mă să ştiu de ce te cerţi cu mine?

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Îţi place să mă asupreşti, să dispreţuieşti lucrarea mâinilor Tale, în timp ce faci să strălucească sfaturile celui rău?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Ai Tu ochi de carne? Vezi Tu aşa cum văd oamenii?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

Sunt zilele Tale ca zilele omului sau anii Tăi ca anii lui,

6 s epse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

ca să-mi cauţi nedreptatea şi să-mi cercetezi păcatul,

7 m egjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

deşi Tu ştii că sunt nevinovat şi că nimeni nu mă poate scăpa din mâna Ta?

8 D uart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Mâinile Tale m-au modelat şi m-au făcut, iar acum te întorci să mă distrugi?

9 M baj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Adu-Ţi aminte că m-ai modelat ca pe lut! Vrei acum să mă faci din nou ţărână?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

N-ai făcut Tu să fiu vărsat ca laptele şi închegat ca brânza?

11 T i më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

M-ai îmbrăcat cu piele şi cu carne şi m-ai împletit cu oase şi cu tendoane.

12 M ë ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Mi-ai dat viaţă şi mi-ai arătat îndurare, iar purtarea Ta de grijă mi-a păzit sufletul.

13 p or këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Iată totuşi ce ai ascuns în inima Ta şi ce ştiu că aveai de gând:

14 N ë qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

ca, dacă păcătuiesc, să mă urmăreşti şi să nu-mi ierţi vina.

15 N ë qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Dacă sunt rău, vai de mine! Dacă sunt drept, nu-mi pot înălţa capul, pentru că sunt plin de ruşine şi înecat în necaz.

16 N ë rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

Dacă mă ridic, mă vânezi ca pe un leu şi iarăşi Îţi arăţi marea Ta putere împotriva mea.

17 T i i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Aduci mai mulţi martori împotriva mea, mânia Ta creşte faţă de mine şi mă loveşti cu o mulţime de necazuri.

18 P se, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

De ce m-ai scos din pântecele mamei mele? O! de aş fi murit înainte să mă vadă cineva!

19 D o të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

Aş fi ca şi cum n-aş fi fost, purtat din pântece drept în mormânt.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Oare nu-mi sunt puţine zilele? Opreşte-te şi lasă-mă singur, să pot afla puţină mângâiere

21 p ara se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

înainte de a merge în locul de unde nu mai este întoarcere, în ţara întunericului şi a umbrei morţii,

22 t ë vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".

în ţara nopţii întunecate, a umbrei adânci şi a dezordinii, unde chiar şi lumina este precum întunericul!»“