1 A tje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

У рек Вавилона мы сидели и плакали, когда вспоминали Сион.

2 m bi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

Там, на вербах, мы повесили наши арфы.

3 A tje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: "Na këndoni një këngë të Sionit".

Там пленившие нас требовали от нас песен, притеснители наши требовали от нас веселья, говоря: «Спойте нам одну из песен Сиона».

4 S i mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

Как нам петь песнь Господа в чужой земле?

5 N ë rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

Если я забуду тебя, Иерусалим, пусть забудет моя правая рука свои умения.

6 m ’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

Если не буду помнить тебя, пусть прилипнет язык мой к нёбу, если не поставлю Иерусалим во главе своего веселья.

7 M baji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelett".

Припомни, Господи, сыновей Эдома в день захвата вавилонянами Иерусалима, как они говорили: «Разрушайте, разрушайте его до основания!»

8 O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

Дочь Вавилона, обреченная на разорение: блажен тот, кто воздаст тебе за то, что ты сделала с нами.

9 L um ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

Блажен тот, кто возьмет и разобьет твоих младенцев о камень.