1 A tje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

¶ By the rivers of Babylon, there we sat down, yea, we wept, when we remembered Zion.

2 m bi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

We hanged our harps upon the willows in the midst thereof;

3 A tje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: "Na këndoni një këngë të Sionit".

when there, those that carried us away captive asked us for the words of the song; with our harps of joy hung upon the willows saying, Sing us one of the songs of Zion.

4 S i mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

How shall we sing the song of the LORD in the land of strangers?

5 N ë rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

If I forget thee, O Jerusalem, my right hand shall be forgotten.

6 m ’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

If I do not remember thee, my tongue shall cleave to the roof of my mouth; if I do not prefer to lift up Jerusalem as my chief joy.

7 M baji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelett".

¶ Remember, O LORD, the sons of Edom in the day of Jerusalem; who said, Raze it, raze it, even to the foundation thereof.

8 O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

O daughter of Babylon, who art to be destroyed; happy shall he be, that rewards thee as thou hast served us.

9 L um ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

Happy shall he be, that takes and dashes thy offspring against the stones.