1 K ëto janë territoret që bijtë e Izraelit morën si trashëgimi në vendin e Kanaanit, dhe që prifti Eleazar, Jozueu, bir i Nunit, dhe kryetarët e familjeve të fiseve të bijve të Izraelit u ndanë atyreve si trashëgimi.

¶ This is the inheritance of the sons of Israel in the land of Canaan, which Eleazar the priest and Joshua, the son of Nun, and the heads of the fathers of the tribes of the sons of Israel, distributed unto them.

2 T rashëgimia e tyre u vendos me short, ashtu si u kishte urdhëruar Zoti me anë të Moisiut nëntë fiseve dhe gjysmës së fisit,

Their inheritance was by lot, as the LORD had commanded by the hand of Moses, to be given to the nine tribes and to the half tribe.

3 s epse dy fiseve të tjera dhe gjysmës së fisit, Moisiu u kishte dhënë trashëgiminë e tyre matanë Jordanit; por nuk u kishte dhënë asnjë trashëgimi Levitëve,

For Moses had given the inheritance of two tribes and half a tribe on the other side of the Jordan, but unto the Levites he gave no inheritance among them.

4 s epse bijtë e Jozefit formonin dy fise, atë të Manasit dhe atë të Efraimit; Levitëve nuk iu dha asnjë pjesë në vend, por vetëm disa qytete për të banuar bashkë me kullota për bagëtinë e tyre dhe pasuritë që kishin.

For the sons of Joseph were two tribes, Manasseh and Ephraim, and they gave no part unto the Levites in the land except cities to dwell in with their suburbs for their livestock and for their substance.

5 B ijtë e Izraelit vepruan ashtu si e kishte urdhëruar Zoti Moisiun dhe e ndanë vendin.

As the LORD had commanded Moses, so the sons of Israel did regarding the dividing of the land.

6 A tëherë bijtë e Judës u paraqitën para Jozueut në Gilgal; dhe Kalebi, bir i Jefunehut, Kenizeu, i tha: "Ti e di atë që Zoti i tha Moisiut, njeriut të Perëndisë, lidhur me mua dhe me ty në Kadesh-Barnea.

¶ Then the sons of Judah came unto Joshua in Gilgal, and Caleb, the son of Jephunneh the Kenezite, said unto him, Thou knowest the thing that the LORD said unto Moses, the man of God, concerning me and thee in Kadeshbarnea.

7 U në isha dyzet vjeç kur Moisiu, shërbëtori i Zotit, më dërgoi në Kadesh-Barnea për të vëzhguar vendin; unë i paraqita një raport ashtu si ma thoshte zemra.

I was forty years old when Moses, the slave of the LORD, sent me from Kadeshbarnea to spy out the land, and I brought him word again as it was in my heart,

8 N dërsa vëllezërit e mi që kishin ardhur me mua e shkurajuan popullin, unë ndoqa plotësisht Zotin, Perëndinë tim.

but my brethren that went up with me made the heart of the people melt; but I entirely followed the LORD my God.

9 A të ditë Moisiu bëri këtë betim: "Toka që ke shkelur me këmbë do të jetë trashëgimia jote dhe e bijve të tu për gjithnjë, sepse ke ndjekur plotësisht Zotin, Perëndinë tim".

And Moses swore on that day, saying, Surely the land on which thy feet have trodden shall be thy inheritance and thy sons’ for ever because thou hast entirely followed the LORD my God.

10 D he ja, tani Zoti më ka ruajtur të gjallë, siç e kishte thënë, këto dyzet e pesë vjet që kur Zoti i tha këto fjalë Moisiut, ndërsa Izraeli endej nëpër shkretëtirë; dhe ja, sot u bëra tetëdhjetë e pesë vjeç.

And now, behold, the LORD has caused me to live, as he said, these forty-five years from the time that the LORD spoke these words unto Moses, while Israel has walked in the wilderness; and now, behold, I am this day eighty-five years old.

11 P or sot jam akoma i fortë si ditën që Moisiu më nisi; po atë fuqi që kisha atëherë e kam edhe tani, qoftë për të luftuar, qoftë për të shkuar dhe për të ardhur.

As yet I am as strong today as I was in the day that Moses sent me; as my strength was then, even so is my strength now, for war and to go out and to come in.

12 P randaj ma jep këtë mal për të cilin foli Zoti atë ditë; sepse ti vetë e dëgjove atë ditë që aty ishin Anakimët dhe kishte qytete të mëdha dhe të fortifikuara. Në rast se Zoti do të jetë me mua, unë do t’i dëboj, ashtu si ka thënë Zoti".

Now, therefore, give me this mountain, of which the LORD spoke in that day; for thou didst hear in that day how the Anakims were there and that the cities were great and strong; peradventure, the LORD will be with me, and I shall drive them out, as the LORD said.

13 A tëherë Jozueu e bekoi dhe i dha si trashëgimi Hebronin Kalebit, djalit të Jefunehut.

Then Joshua blessed him and gave unto Caleb, the son of Jephunneh, Hebron as inheritance.

14 P ër këtë arësye Hebroni ka mbetur pronë e Kalebit, birit të Jefunehut, Kenizeu, deri në ditën e sotme, sepse ai ka ndjekur plotësisht Zotin, Perëndinë e Izraelit.

Hebron, therefore, became the inheritance of Caleb, the son of Jephunneh the Kenezite, unto this day because he entirely followed the LORD God of Israel.

15 M ë parë Hebroni quhej Kirjath-Arba, Arba pati qenë njeriu më i madh në radhët e Anakimëve. Dhe vendi nuk pati më luftë.

And the name of Hebron before was Kirjatharba; Arba had been a great man among the Anakims. And the land had rest from war.