1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

And Job answereth and saith: --

2 " Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Till when do ye afflict my soul, And bruise me with words?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

These ten times ye put me to shame, ye blush not. Ye make yourselves strange to me --

4 E dhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

And also -- truly, I have erred, With me doth my error remain.

5 P or në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

If, truly, over me ye magnify yourselves, And decide against me my reproach;

6 m ësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Know now, that God turned me upside down, And His net against me hath set round,

7 J a, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Lo, I cry out -- violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.

8 M ë ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

My way He hedged up, and I pass not over, And on my paths darkness He placeth.

9 M ë ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Mine honour from off me He hath stripped, And He turneth the crown from my head.

10 M ë ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

He breaketh me down round about, and I go, And removeth like a tree my hope.

11 Z emërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

And He kindleth against me His anger, And reckoneth me to Him as His adversaries.

12 U shtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Come in do His troops together, And they raise up against me their way, And encamp round about my tent.

13 A i ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

My brethren from me He hath put far off, And mine acquaintances surely Have been estranged from me.

14 F arefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Ceased have my neighbours And my familiar friends have forgotten me,

15 S hërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Sojourners of my house and my maids, For a stranger reckon me: An alien I have been in their eyes.

16 T hërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

To my servant I have called, And he doth not answer, With my mouth I make supplication to him.

17 F ryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

My spirit is strange to my wife, And my favours to the sons of my womb.

18 E dhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.

19 T ërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Abominate me do all the men of my counsel, And those I have loved, Have been turned against me.

20 K ockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

To my skin and to my flesh Cleaved hath my bone, And I deliver myself with the skin of my teeth.

21 M ëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Pity me, pity me, ye my friends, For the hand of God hath stricken against me.

22 P se më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Why do you pursue me as God? And with my flesh are not satisfied?

23 A h sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Who doth grant now, That my words may be written? Who doth grant that in a book they may be graven?

24 s ikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

With a pen of iron and lead -- For ever in a rock they may be hewn.

25 P or unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

That -- I have known my Redeemer, The Living and the Last, For the dust he doth rise.

26 M bas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

And after my skin hath compassed this, Then from my flesh I see God:

27 D o ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Whom I -- I see on my side, And mine eyes have beheld, and not a stranger, Consumed have been my reins in my bosom.

28 N ë rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

But ye say, `Why do we pursue after him?' And the root of the matter hath been found in me.

29 j u druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".

Be ye afraid because of the sword, For furious the punishments of the sword, That ye may know that a judgment.