1 N a ka whakahoki a Hopa, ka mea,
Entonces Job respondió:
2 E mohiotia ana ano tenei e ahau; engari ma te aha ka tika ai te tangata ki te Atua?
“En verdad yo sé que es así, Pero ¿cómo puede un hombre ser justo delante de Dios ?
3 K i te pai ia ki te totohe ki a ia, kahore he kupu kotahi o roto i te mano e taea e ia te whakahoki ki a ia.
Si alguien quisiera discutir con El, No podría contestar ni una vez entre mil.
4 H e ngakau mohio ia, he pakari tona kaha: ko wai e whakauaua ki a ia, a e whiwhi i te pai?
Sabio de corazón y robusto de fuerzas, ¿Quién Lo ha desafiado sin sufrir daño ?
5 E nekehia ana e ia nga maunga, te mohio ratou; hurihia ake e ia i a ia e riri ana.
Dios es el que remueve los montes, y éstos no saben cómo Cuando los vuelca en Su furor;
6 E whakangaueuetia ana e ia te whenua, e nekehia atu ana i tona wahi, wiri ana ona pou.
El es el que sacude la tierra de su lugar, Y sus columnas tiemblan.
7 E korero nei ki te ra, a kore ake e whiti; hiritia putia iho e ia nga whetu.
El que manda al sol que no brille, Y pone sello a las estrellas;
8 K o ia nei anake hei hora i nga rangi, hei takahi i runga i nga ngaru o te moana.
El que solo extiende los cielos, Y anda sobre las olas del mar;
9 N ana nei i hanga a Aketura, a Tautoru, a Matariki, me nga ruma i te tonga.
El es el que hace la Osa, el Orión y las Pléyades, Y las cámaras del sur;
10 N ana nei i mahi nga mea nunui, e kore nei e taea te rapu atu, ae ra nga mea whakamiharo, e kore nei e taea te tatau.
El que hace grandes cosas, inescrutables, Y maravillas sin número.
11 I na tonu ia e haere atu nei, a kahore ahau i kite; ka pahemo atu hoki ia, a kahore ahau e matau ki a ia.
Si El pasara junto a mí, no Lo vería; Si me pasara adelante, no Lo percibiría.
12 N ana, ka hopu ia i tana i aru ai, ma wai ia e arai? Ko wai hei ki atu ki a ia, E aha ana koe?
Si El arrebatara algo, ¿quién Lo impediría ? Quién podrá decirle: ‘¿Qué haces ?’
13 E kore te Atua e whakahoki iho i tona riri; e piko ana ki raro i a ia nga kaiawhina o Rahapa.
Dios no retirará Su ira; Debajo de El quedan humillados los que ayudan al Rahab (monstruo marino).
14 A kia whakahoki kupu ano ahau ki a ia, kia whiriwhiri kupu ano maku ki a ia?
¿Cómo puedo yo responderle, Y escoger mis palabras delante de El?
15 A hakoa he tika ahau, e kore ahau e whakahoki kupu atu; engari ka inoi ahau ki toku kaiwhakawa.
Porque aunque yo tuviera razón, no podría responder; Tendría que implorar la misericordia de mi Juez.
16 M e i karanga atu ahau, a whakahokia mai ai e ia te kupu ki ahau, kihai ahau i whakaae tera kua whakarongo mai ia ki toku reo.
Si yo llamara y El me respondiera, No podría creer que escuchara mi voz.
17 E aki ana hoki ia ia ahau ki te tupuhi, e whakanui takekore ana hoki i oku mate.
Porque El me quebranta con tempestad, Y sin causa multiplica mis heridas.
18 K ahore ahau e tukua e ia kia ta toku manawa; otiia whakakiia ana e ia toku wairua ki te kawa.
No me permite cobrar aliento, Sino que me llena de amarguras.
19 K i te korero tatou mo te kaha o te hunga pakari, nana, kei reira ia! A ki te mea he whakawa, ko wai ra hei whakatakoto i te taima moku?
Si es cuestión de poder, El es poderoso; Y si es cuestión de justicia, ¿quién Lo citará?
20 A hakoa he tika ahau, ma toku mangai ano ahau e whakahe; ahakoa he tikanga tapatahi taku, ma reira ano e whakaatu toku ngaunga ketanga.
Aunque soy justo, mi boca me condenará; Aunque soy inocente (íntegro), El me declarará culpable.
21 H e tapatahi ahau; kahore ahau e whakaaro ki ahau ano; e whakahawea ana ahau ki toku ora.
Inocente soy, No hago caso de mí mismo, Desprecio mi vida.
22 H e kotahi tonu ena; koia ahau ka mea, e whakamotitia ana e ia te tapatahi raua ko te kino.
Todo es lo mismo, por tanto digo: ‘El destruye al inocente y al impío.’
23 N a ka whakamate tata nei te whiu, he kata tana ki te whakamatautauranga o te hunga harakore.
Si el azote mata de repente, El se burla de la desesperación del inocente.
24 K ua hoatu te whenua ki te ringa o te tangata kino; e taupokina ana e ia nga mata o nga kaiwhakawa; ki te mea ehara i a ia, tena ko wai?
La tierra es entregada en manos de los impíos; El cubre el rostro de sus jueces; Si no es El, ¿entonces quién será?
25 N a, ko te hohoro o oku ra, nui atu i to te kaikawe pukapuka; e rere ana, kahore hoki e kite i te pai.
Mis días son más ligeros que un corredor; Huyen, no ven el bien;
26 K ua pahemo, kua pera me nga kaipuke tere, me te ekara ano e topa iho ana ki tana kai.
Se deslizan como barcos de juncos, Como águila que se arroja sobre su presa.
27 K i te mea ahau, ka wareware ahau ki taku tangi, ka unuhia atu e ahau te pouri o toku mata, a ka marama:
Aunque yo diga: ‘Olvidaré mi queja, Cambiaré mi triste semblante y me alegraré,’
28 E wehi ana ahau i oku mamae katoa, e mohio ana ahau e kore ahau e meinga e koe he harakore.
Temeroso estoy de todos mis dolores, Sé que Tú no me absolverás.
29 T era hoki ahau e whakahengia; he aha ahau i whakangenge kau ai i ahau?
Si soy impío, ¿Para qué, pues, esforzarme en vano?
30 K i te horoi ahau i ahau ki te hukarere, a ka meinga oku ringa kia ma rawa;
Si me lavara con nieve Y limpiara mis manos con lejía,
31 K atahi ahau ka rumakina e koe ki te poka, a whakarihariha mai ana oku kakahu ki ahau.
Aun así me hundirías en la fosa, Y mis propios vestidos me aborrecerían.
32 E hara hoki ia i te tangata, i te penei me ahau nei, e whakahoki kupu ai ahau ki a ia, e haere tahi ai maua ki te whakawa.
Porque El no es hombre como yo, para que Le responda, Para que juntos vengamos a juicio.
33 K ahore he kaiwhakatikatika mo ta maua, kahore he tangata hei whakapa i tona ringa ki a maua tahi.
No hay árbitro entre nosotros, Que ponga su mano sobre ambos.
34 M e tango atu e ia tana patu i ahau, a kaua hoki tana whakamataku e whakawehi i ahau:
Que El quite de mí Su vara, Y no me espante Su terror.
35 H ei reira ahau ka korero, a kahore e wehi i a ia; kahore hoki ahau e pera i roto i ahau.
Entonces yo hablaré y no Le temeré; Porque en mi opinión yo no soy así.