1 K ua oti i te whakaaro nui tetahi whare mona te hanga, e whitu nga pou kua oti te tarai e ia:
La sabiduría ha edificado su casa, Ha labrado sus siete columnas;
2 K ua oti ana kararehe te patu e ia; whakananu rawa tana waina; kua oti ano tana tepu te whakapai.
Ha preparado su alimento, ha mezclado su vino, Ha puesto también su mesa;
3 K ua unga e ia ana kotiro, e karanga ana ia i runga i nga wahi tiketike rawa o te pa.
Ha enviado a sus doncellas, y clama Desde los lugares más altos de la ciudad:
4 K i te mea he kuware tetahi, me peka mai ia ki konei: ko te tangata maharakore, ko tana kupu tenei ki a ia,
“El que sea simple que entre aquí.” Al falto de entendimiento le dice:
5 H aere mai, kainga taku taro, inumia hoki te waina kua oti nei te whakananu e ahau.
“Ven, come de mi pan, Y bebe del vino que he mezclado.
6 K ati ra, e te hunga kuware, kia ora ai koutou; haere hoki i te ara o te matauranga.
Abandona la necedad y vivirás; Anda por el camino del entendimiento.”
7 K o ia e papaki ana i te tangata whakahihi, ka whakama; a ko ia e riri ana i te tangata kino, ka piri mai he he ki a ia.
El que instruye al insolente, atrae sobre sí deshonra, Y el que reprende al impío recibe insultos.
8 K aua e riria te tangata whakahi, kei kino ia ki a koe: riria ko te tangata whakaaro nui, a ka aroha ia ki a koe.
No reprendas al insolente, para que no te aborrezca; Reprende al sabio, y te amará.
9 H oatu te mohio ki te tangata whakaaro nui, a ka neke ake ona whakaaro; whakaakona te tangata tika, a ka nui ake tona mohio.
Da instrucción al sabio, y será aún más sabio, Enseña al justo, y aumentará su saber.
10 K o te timatanga o te whakaaro nui ko te wehi ki a Ihowa; ko te matauranga, ko te mohio ki te Mea Tapu.
El principio de la sabiduría es el temor del Señor, Y el conocimiento del Santo es inteligencia.
11 M aku hoki ka maha ai ou ra, maku ka neke ake ai nga tau e ora ai koe.
Pues por mí se multiplicarán tus días, Y años de vida te serán añadidos.
12 K i te nui ou whakaaro, mou ano ou whakaaro nui; ki te whakahi koe, mau anake tau pikaunga.
Si eres sabio, eres sabio para provecho tuyo, Y si escarneces, tú sólo lo sufrirás.
13 K o te wahine wairangi, he mangai nui ia; he kuware ia, kahore ona mohio ki te aha, ki te aha.
La mujer insensata es alborotadora, Es simple y no sabe nada.
14 N oho ana ia i te kuwaha o tona whare i runga i te nohoanga i nga wahi tiketike o te pa;
Se sienta a la puerta de su casa, En un asiento, en los lugares altos de la ciudad,
15 K ia karanga atu ai ia ki nga tangata e haere ana i te ara, e maro tonu ana o ratou huarahi,
Llamando a los que pasan, A los que van derechos por sus sendas:
16 K o te kuware, peka mai ki konei; tena ko te tangata whakaarokore, ko tana kupu tenei ki a ia,
“El que sea simple, que entre aquí.” Y al falto de entendimiento, le dice:
17 H e reka te wai tahae, a he ahuareka te taro kai huna.
“Dulces son las aguas hurtadas, Y el pan comido en secreto es sabroso.”
18 T e mohio ia kei reira nga tupapaku; kei te reinga riro ana i karanga ai.
Pero él no sabe que allí están los muertos, Que sus invitados están en las profundidades del Seol.