1 N a ka whakautua e Eripata Temani; i mea ia,
Entonces Elifaz, el Temanita respondió:
2 H e horihori kau koia te matauranga e whakapuakina e te tangata whakaaro, kia whakakiia e ia tona kopu ki te hau marangai?
“¿Debe responder un sabio con hueca sabiduría Y llenarse de viento del este ?
3 M e korero ranei ia ko nga kupu kore hua hei ako, ko nga whaikorero ranei kahore nei e whai tikanga?
¿Debe argumentar con razones inútiles O con palabras sin provecho?
4 A e, kua whakakorea atu na e koe te wehi, kei te pupuri mai koe i te inoi i te aroaro o te Atua.
Ciertamente, tú rechazas la reverencia, E impides la meditación delante de Dios.
5 N a kei te whakaakona tou mangai e tou kino, a kei te whiriwhiria e koe ko te arero o te hunga tinihanga.
Porque tu culpa enseña a tu boca, Y escoges el lenguaje de los astutos.
6 E hara i ahau, na tou mangai ano i hopu tou kino; ko ou ngutu ano hei whakaatu i tou he.
Tu propia boca te condena, y no yo, Y tus propios labios testifican contra ti.
7 K o koe ianei te tangata tuatahi kua whanau? He mea hanga ranei koe no mua atu i nga pukepuke?
¿Fuiste tú el primer hombre en nacer, O fuiste dado a luz antes que las colinas ?
8 K ua rongo ranei koe i to te Atua whakaaro puku? Kei te kaiponu ranei koe i te whakaaro ki a koe anake?
¿Oyes tú el secreto de Dios, Y retienes para ti la sabiduría?
9 K o te aha te mohiotia ana e koe, a kahore e mohiotia e matou? Ko tehea whakaaro ano hoki ou kahore nei i a matou?
¿Qué sabes tú que nosotros no sepamos? ¿ Qué entiendes tú que nosotros no entendamos ?
10 K ei a matou nga upoko hina ratou tahi ko nga tino koroheke, kaumatua rawa ake i tou papa.
También entre nosotros hay canosos y ancianos De más edad que tu padre.
11 H e iti rawa ranei mou nga whakamarie a te Atua, te kupu ngawari e hoatu ana ki a koe?
¿Te parecen poco los consuelos de Dios, Y la palabra hablada a ti con dulzura?
12 H e aha koe i kahakina atu ai e tou ngakau? He aha hoki ou kanohi i kimokimo ai,
¿Por qué te arrebata el corazón, Y por qué centellean tus ojos,
13 I tahuri ai tou wairua ki te whakahe i te Atua? i puaki ai ena kupu i tou mangai?
Para volver tu espíritu contra Dios Y dejar salir de tu boca tales palabras?
14 H e aha te tangata, e ma ai ia? te whanau ranei a te wahine, e tika ai?
¿Qué es el hombre para que sea puro, O el nacido de mujer para que sea justo ?
15 N ana, kahore ia e whakawhirinaki ki ana mea tapu; kahore hoki nga rangi e ma ki tana titiro.
Si Dios no confía en Sus santos, Y ni los cielos son puros ante Sus ojos;
16 K atahi ia te he rawa ko te mea whakarihariha, ko te mea poke, ko te tangata e inu nei i te kino ano he wai.
¡cuánto menos el hombre, un ser abominable y corrompido, Que bebe la iniquidad como agua!
17 M aku e whakaatu ki a koe, whakarongo mai ki ahau; ko te mea kua kitea e ahau, maku e korero atu.
Yo te mostraré, escúchame, Y te contaré lo que he visto;
18 H e mea korero mai na nga mohio, he whakarerenga iho na o ratou matua: kihai hoki i huna e ratou:
Lo que los sabios han dado a conocer, Sin ocultar nada de sus padres;
19 K i a ratou nei anake te homaitanga o te whenua; kihai hoki te tangata ke i tika i waenganui i a ratou.
A ellos solos se les dio la tierra, Y ningún extranjero pasó entre ellos.
20 E whakamamae ana te tangata kino i ona ra katoa, ara i te maha o nga tau e haupu nei mo te kaitukino.
Todos sus días el impío se retuerce de dolor, Y contados están los años reservados para el tirano.
21 H e reo whakawehi kei roto i ona taringa; i te wa whai rawa ka tae mai te kaipahua ki a ia:
Ruidos de espanto hay en sus oídos, Mientras está en paz, el destructor viene sobre él.
22 K ahore ana whakaaetanga ake tera ia ka hoki ake i te pouri, e whanga ana ano hoki te hoari ki a ia.
El no cree que volverá de las tinieblas, Y que está destinado para la espada.
23 E kopikopiko noa ana ia ki te taro mana, e mea ana: Kei hea ra? E mohio ana ia kua tata ki tona ringa te ra o te pouri.
Vaga en busca de pan, diciendo: ‘¿Dónde está?’ Sabe que es inminente el día de las tinieblas.
24 K o te ngakau mamae, me te tumatatenga, hei whakawehi i a ia; ka kaha ake raua i a ia, me te mea he kingi kua rite ana mea mo te whawhai.
La ansiedad y la angustia lo aterran, Lo dominan como rey dispuesto para el ataque;
25 K ua totoro nei ona ringa ki te whawhai ki te Atua, kua whakatoatoa nei i a ia ki te whawhai ki te Kaha Rawa;
Porque él ha extendido su mano contra Dios, Y se porta con soberbia contra el Todopoderoso (Shaddai).
26 K ua rere ki a ia me te kaki maro, me nga puku matotoru o ana whakangungu rakau.
Corre contra El con cuello erguido, Con su escudo macizo;
27 K ua kopakina hoki tona mata e tona ngako, a kua tupu te ngako o tona hope.
Porque ha cubierto su rostro con su gordura, Se le han hecho pliegues de grasa sobre la cintura,
28 N a i noho ia ki nga pa mahue, ki nga whare kahore i nohoia e te tangata, meake nei waiho hei puranga.
Y ha vivido en ciudades desoladas, En casas inhabitables, Destinadas a convertirse en ruinas.
29 E kore ia e whai taonga, e kore ano ona rawa e mau, e kore ano hoki to ratou hua e taupe ki te whenua.
No se enriquecerá, ni sus bienes perdurarán, Ni su espiga se inclinará a tierra.
30 E kore ia e puta i te pouri, ona peka ka maroke i te mura, ka riro atu ano ia i te manawa o tona mangai.
No escapará de las tinieblas, Secará la llama sus renuevos, Y por el soplo de Su boca desaparecerá.
31 K ei whakawhirinaki ia ki te mea teka noa, kei tinihanga ki a ia ano: no te mea ko te teka noa hei utu ki a ia.
Que no confíe en la vanidad, engañándose a sí mismo, Pues vanidad será su recompensa.
32 E kore tona ra e taea, kua rite; e kore ano tona peka e whai rau.
Antes de su tiempo se cumplirá, Y la hoja de su palmera no reverdecerá.
33 K a ruiruia e ia ana karepe kaiota ano ko te waina, a ka maka tana puawai me te mea ko te oriwa.
Dejará caer sus uvas verdes como la vid, Y como el olivo dejará caer su flor.
34 K a pakoko hoki te whakaminenga o te hunga atuakore, ka pau hoki i te ahi nga teneti o nga utu whakapati.
Porque estéril es la compañía de los impíos, Y el fuego consume las tiendas del corrupto.
35 H e mahi nanakia te mea i hapu ki roto ki a ratou, whanau ake he teka noa; ko o ratou kopu ano hei hanga i te tinihanga.
Conciben malicia, dan a luz iniquidad, Y en su mente traman engaño.”