1 H e inoi na Mohi, na te tangata a te Atua. E te Ariki, ko koe to matou nohoanga i nga whakatupuranga katoa.
Señor, Tú has sido un refugio para nosotros De generación en generación.
2 K ahore ano i whanau noa nga maunga, kahore i hanga e koe te whenua me te ao, ko koe te Atua no tua whakarere a ake tonu atu.
Antes que los montes fueran engendrados, Y nacieran la tierra y el mundo, Desde la eternidad y hasta la eternidad, Tú eres Dios.
3 E whakahokia ana e koe te tangata kia mongamonga noa, a e mea ana, E hoki, e nga tama a te tangata.
Haces que el hombre vuelva a ser polvo, Y dices: “Vuelvan, hijos de los hombres.”
4 K i tau titiro hoki, he rite nga tau kotahi mano ki te ra onanahi, kua pahure atu nei, ki te mataaratanga hoki i te po.
Porque mil años ante Tus ojos Son como el día de ayer que ya pasó, Y como una vigilia de la noche.
5 M e te mea na te waipuke tau kahakinga i a ratou; he moe ratou: i te ata ano he tarutaru e tupu ana.
Tú los has barrido como un torrente, son como un sueño; Son como la hierba que por la mañana reverdece;
6 I te ata e tupu ana, e pihi ana: i te ahiahi kua kotia, kua maroke.
Por la mañana florece y reverdece; Al atardecer se marchita y se seca.
7 K ua hemo nei hoki matou i tou riri: ka ohorere hoki i tou aritatanga.
Porque hemos sido consumidos con Tu ira, Y por Tu furor hemos sido conturbados.
8 K ua maka e koe o matou kino ki tou aroaro, o matou mea huna ki te marama o tou mata.
Has puesto nuestras iniquidades delante de Ti, Nuestros pecados secretos a la luz de Tu presencia.
9 K a pau o matou ra katoa, me te riri ano koe: hemo ake o matou tau ano he korero e korerotia ana.
Porque por Tu furor han declinado todos nuestros días; Acabamos nuestros años como un suspiro.
10 K o nga ra o o matou tau e whitu tekau tau; a ki te whai kaha, ka waru tekau tau; heoi he mahi mauiui, he pouri to ratou kaha; ka hohoro hoki te hatepea atu, a ka rere atu matou.
Los días de nuestra vida llegan a setenta años; Y en caso de mayor vigor, a ochenta años. Con todo, su orgullo es sólo trabajo y pesar, Porque pronto pasa, y volamos.
11 K o wai te matau ana ki te kaha o tou riri? Rite pu ki te wehi ki a koe tou riri.
¿Quién conoce el poder de Tu ira, Y Tu furor conforme al temor (a la reverencia) que se debe a Ti?
12 A kona matou ki te tatau i o matou ra, kia anga ai te ngakau ki te whakaaro.
Enséñanos a contar de tal modo nuestros días, Que traigamos al corazón sabiduría.
13 H oki mai, e Ihowa, kia pehea ake te roa? A kia puta ke he whakaaro mou ki au pononga.
Vuelve, Señor; ¿hasta cuándo ? Y compadécete de Tus siervos.
14 K ia na matou i te ata i tau mahi tohu: kia hari ai matou, kia koa ai, i o matou ra katoa.
Sácianos por la mañana con Tu misericordia, Y cantaremos con gozo y nos alegraremos todos nuestros días.
15 W hakaharitia matou, kia rite ki nga ra i whakawhiua ai matou e koe, ki nga tau i kite ai matou i te kino.
Alégranos conforme a los días que nos afligiste, Y a los años en que vimos adversidad.
16 K ia puta mai tau mahi ki au pononga, me tou kororia ki a ratou tamariki.
Sea manifestada Tu obra a Tus siervos, Y Tu majestad a sus hijos,
17 A hei runga i a matou te ataahua o Ihowa, o to matou Atua: whakapumautia ano ki a matou te mahi a o matou ringa, ae ra, te mahi a o matou ringa, whakapumautia e koe.
Y sea la gracia del Señor nuestro Dios sobre nosotros. Confirma, pues, sobre nosotros la obra de nuestras manos; Sí, la obra de nuestras manos confirma.