1 H e inoi na Mohi, na te tangata a te Atua. E te Ariki, ko koe to matou nohoanga i nga whakatupuranga katoa.
Señor, tú nos has sido refugio de generación en generación.
2 K ahore ano i whanau noa nga maunga, kahore i hanga e koe te whenua me te ao, ko koe te Atua no tua whakarere a ake tonu atu.
Antes que nacieran los montes y formaran la tierra y el mundo, y desde el siglo y hasta el siglo, tú eres Dios.
3 E whakahokia ana e koe te tangata kia mongamonga noa, a e mea ana, E hoki, e nga tama a te tangata.
Vuelves al hombre hasta ser quebrantado, y dices: Convertíos, hijos de Adán.
4 K i tau titiro hoki, he rite nga tau kotahi mano ki te ra onanahi, kua pahure atu nei, ki te mataaratanga hoki i te po.
Porque mil años delante de tus ojos, son como el día de ayer, que pasó, y como la vela de la noche.
5 M e te mea na te waipuke tau kahakinga i a ratou; he moe ratou: i te ata ano he tarutaru e tupu ana.
Los haces pasar como avenida de aguas; son como sueño; a la mañana está fuerte como la hierba,
6 I te ata e tupu ana, e pihi ana: i te ahiahi kua kotia, kua maroke.
que a la mañana florece, y crece; a la tarde es cortada, y se seca.
7 K ua hemo nei hoki matou i tou riri: ka ohorere hoki i tou aritatanga.
¶ Porque con tu furor somos consumidos, y con tu ira somos conturbados.
8 K ua maka e koe o matou kino ki tou aroaro, o matou mea huna ki te marama o tou mata.
Pusiste nuestras iniquidades delante de ti, nuestros yerros a la lumbre de tu rostro.
9 K a pau o matou ra katoa, me te riri ano koe: hemo ake o matou tau ano he korero e korerotia ana.
Porque todos nuestros días declinan a causa de tu ira; acabamos nuestros años según la palabra.
10 K o nga ra o o matou tau e whitu tekau tau; a ki te whai kaha, ka waru tekau tau; heoi he mahi mauiui, he pouri to ratou kaha; ka hohoro hoki te hatepea atu, a ka rere atu matou.
Los días de nuestra edad son setenta años; y de los más valientes, ochenta años, y su fortaleza es molestia y trabajo; porque es cortado presto, y volamos.
11 K o wai te matau ana ki te kaha o tou riri? Rite pu ki te wehi ki a koe tou riri.
¿Quién conoce la fortaleza de tu ira? Que tu ira no es menor que nuestro temor.
12 A kona matou ki te tatau i o matou ra, kia anga ai te ngakau ki te whakaaro.
¶ Para contar nuestros días haznos saber así, y traeremos al corazón sabiduría.
13 H oki mai, e Ihowa, kia pehea ake te roa? A kia puta ke he whakaaro mou ki au pononga.
Vuélvete a nosotros, oh SEÑOR: ¿hasta cuándo? Y aplácate para con tus siervos.
14 K ia na matou i te ata i tau mahi tohu: kia hari ai matou, kia koa ai, i o matou ra katoa.
Sácianos de mañana de tu misericordia; y cantaremos, y nos alegraremos todos nuestros días.
15 W hakaharitia matou, kia rite ki nga ra i whakawhiua ai matou e koe, ki nga tau i kite ai matou i te kino.
Alégranos conforme a los días que nos afligiste, y los años en que vimos el mal.
16 K ia puta mai tau mahi ki au pononga, me tou kororia ki a ratou tamariki.
Aparezca en tus siervos tu obra, y tu gloria sobre sus hijos.
17 A hei runga i a matou te ataahua o Ihowa, o to matou Atua: whakapumautia ano ki a matou te mahi a o matou ringa, ae ra, te mahi a o matou ringa, whakapumautia e koe.
Y sea la hermosura del SEÑOR nuestro Dios sobre nosotros; y enderezca sobre nosotros la obra de nuestras manos, la obra de nuestras manos enderezca.