Job 11 ~ Job 11

picture

1 A no ra ko Topara Naamati; i mea ia,

Y respondió Zofar naamatita, y dijo:

2 K aua ranei hei whakautua te tini o nga kupu? A e whakatikaia ranei te tangata ngutu hohoro?

¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre que habla mucho será justificado?

3 M a au kupu whakapehapeha ranei e nohopuku ai nga tangata? A, ina tawai koe, kaua ranei he tangata e mea i a koe kia whakama?

¿Tus mentiras harán callar a los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?

4 E mea ana hoki koe, He tino tika taku whakaako, a he ma ahau ki ou kanohi.

Tú dices: Mi doctrina es pura, y yo soy limpio delante de tus ojos.

5 A ue, me i korero te Atua, me i puaki mai ona ngutu ki te whakahe i a koe!

Mas ¡oh, quién diera que Dios hablara, y abriera sus labios contigo,

6 M e i whakaaturia mai e ia ki a koe nga mea ngaro o te matauranga, te huhua o nga ara o tana mahi! Na kia matau koe, he iti iho i ou he ta te Atua e tango nei i a koe.

y que te declarara los secretos de la sabiduría! Porque mereces dos tantos según lo establecido; y sabe que Dios te ha olvidado por tu iniquidad.

7 I na whakatakina e koe, e kitea ranei e koe te Atua? E tino kitea rawatia ranei e koe te Kaha Rawa?

¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú a la perfección del Todopoderoso?

8 K ei te rangi te tiketike; ka pehea koe? Hohonu iho i te reinga; ko te aha e mohiotia e koe?

Es más alto que los cielos; ¿qué harás? Es más profundo que el Seol; ¿cómo lo conocerás?

9 K o tona takoto, roa atu i te whenua, whanui atu i te moana.

Su dimensión es más larga que la tierra, y más ancha que el mar.

10 K i te mea ka haukotia e ia, ka herehera ranei, ka whakawakia ranei, ma wai ia e arai?

Si cortare, o encerrare, o juntare, ¿quién le responderá?

11 E mohio ana hoki ia ki nga tangata teka noa; a e kite ana ia i te he, ahakoa e kore e whakaaroa e ia.

Porque él conoce a los hombres vanos; y ve la iniquidad, ¿y no entenderá?

12 O tiia ko te mea whakaarokore nei, ko te tangata kahore rawa ona hinengaro, ae ra, to te tangata rite i tona whanautanga kei te kuao kaihe mohoao.

¶ El hombre vano se hará entendido, aunque nazca como el pollino del asno montés.

13 K i te whakatikaia e koe tou ngakau, a ka wherahia ou ringa ki a ia;

Si tú preparares tu corazón, y extendieres a él tus manos;

14 K i te mea he he kei tou ringa, whakamataratia atu, kaua hoki te kino e noho ki ou tapenakara;

si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;

15 H e pono ko reira ara ai tou mata, te ai he ira; ae, ka u hoki koe, te ai he wehi:

entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, y serás firme y no temerás;

16 T era hoki koe e wareware ki tou mauiui; a e maharatia e koe ano ko nga wai kua rere atu.

y olvidarás tu trabajo, y te acordarás de él como de aguas que pasaron;

17 A ko tou ora tera e marama ke atu i to te poutumarotanga o ate ra; a ahakoa e pouri ano, ka rite ki te ata.

y en mitad de la siesta se levantará bonanza; resplandecerás, y serás como la misma mañana;

18 K a tatu ou whakaaro, no te mea ka whai tumanakohanga atu; ae, ka rapu koe i tetahi taha ou, i tetahi taha, a ka takoto marire koe.

y confiarás, que habrá esperanza; y cavarás, y dormirás seguro;

19 E takoto iho ano koe, te ai he kaiwhakawehi; he tokomaha ano hoki e whai kia paingia e koe.

y te acostarás, y no habrá quien te espante; y muchos te rogarán.

20 K a poko ia nga kanohi o te hunga kino, kore ake he rerenga mo ratou; ko ta ratou e tumanako atu ai ko te hemonga.

Mas los ojos de los malos se consumirán, y no tendrán refugio; y su esperanza será agonía del alma.