1 S eñor, Tú has sido un refugio para nosotros De generación en generación.
He inoi na Mohi, na te tangata a te Atua. E te Ariki, ko koe to matou nohoanga i nga whakatupuranga katoa.
2 A ntes que los montes fueran engendrados, Y nacieran la tierra y el mundo, Desde la eternidad y hasta la eternidad, Tú eres Dios.
Kahore ano i whanau noa nga maunga, kahore i hanga e koe te whenua me te ao, ko koe te Atua no tua whakarere a ake tonu atu.
3 H aces que el hombre vuelva a ser polvo, Y dices: “Vuelvan, hijos de los hombres.”
E whakahokia ana e koe te tangata kia mongamonga noa, a e mea ana, E hoki, e nga tama a te tangata.
4 P orque mil años ante Tus ojos Son como el día de ayer que ya pasó, Y como una vigilia de la noche.
Ki tau titiro hoki, he rite nga tau kotahi mano ki te ra onanahi, kua pahure atu nei, ki te mataaratanga hoki i te po.
5 T ú los has barrido como un torrente, son como un sueño; Son como la hierba que por la mañana reverdece;
Me te mea na te waipuke tau kahakinga i a ratou; he moe ratou: i te ata ano he tarutaru e tupu ana.
6 P or la mañana florece y reverdece; Al atardecer se marchita y se seca.
I te ata e tupu ana, e pihi ana: i te ahiahi kua kotia, kua maroke.
7 P orque hemos sido consumidos con Tu ira, Y por Tu furor hemos sido conturbados.
Kua hemo nei hoki matou i tou riri: ka ohorere hoki i tou aritatanga.
8 H as puesto nuestras iniquidades delante de Ti, Nuestros pecados secretos a la luz de Tu presencia.
Kua maka e koe o matou kino ki tou aroaro, o matou mea huna ki te marama o tou mata.
9 P orque por Tu furor han declinado todos nuestros días; Acabamos nuestros años como un suspiro.
Ka pau o matou ra katoa, me te riri ano koe: hemo ake o matou tau ano he korero e korerotia ana.
10 L os días de nuestra vida llegan a setenta años; Y en caso de mayor vigor, a ochenta años. Con todo, su orgullo es sólo trabajo y pesar, Porque pronto pasa, y volamos.
Ko nga ra o o matou tau e whitu tekau tau; a ki te whai kaha, ka waru tekau tau; heoi he mahi mauiui, he pouri to ratou kaha; ka hohoro hoki te hatepea atu, a ka rere atu matou.
11 ¿ Quién conoce el poder de Tu ira, Y Tu furor conforme al temor (a la reverencia) que se debe a Ti?
Ko wai te matau ana ki te kaha o tou riri? Rite pu ki te wehi ki a koe tou riri.
12 E nséñanos a contar de tal modo nuestros días, Que traigamos al corazón sabiduría.
Akona matou ki te tatau i o matou ra, kia anga ai te ngakau ki te whakaaro.
13 V uelve, Señor; ¿hasta cuándo ? Y compadécete de Tus siervos.
Hoki mai, e Ihowa, kia pehea ake te roa? A kia puta ke he whakaaro mou ki au pononga.
14 S ácianos por la mañana con Tu misericordia, Y cantaremos con gozo y nos alegraremos todos nuestros días.
Kia na matou i te ata i tau mahi tohu: kia hari ai matou, kia koa ai, i o matou ra katoa.
15 A légranos conforme a los días que nos afligiste, Y a los años en que vimos adversidad.
Whakaharitia matou, kia rite ki nga ra i whakawhiua ai matou e koe, ki nga tau i kite ai matou i te kino.
16 S ea manifestada Tu obra a Tus siervos, Y Tu majestad a sus hijos,
Kia puta mai tau mahi ki au pononga, me tou kororia ki a ratou tamariki.
17 Y sea la gracia del Señor nuestro Dios sobre nosotros. Confirma, pues, sobre nosotros la obra de nuestras manos; Sí, la obra de nuestras manos confirma.
A hei runga i a matou te ataahua o Ihowa, o to matou Atua: whakapumautia ano ki a matou te mahi a o matou ringa, ae ra, te mahi a o matou ringa, whakapumautia e koe.