1 A cuérdate, oh Señor, de lo que nos ha sucedido; Mira y ve nuestro oprobio.
Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
2 N uestra heredad ha pasado a extraños, Nuestras casas a extranjeros.
Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
3 H emos quedado huérfanos, sin padre, Nuestras madres, como viudas.
He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
4 P or el agua que bebemos tenemos que pagar, Nuestra leña nos llega por precio.
Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
5 S obre nuestros cuellos están nuestros perseguidores; No hay descanso para nosotros, estamos agotados.
Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
6 A Egipto y a Asiria nos hemos sometido Para saciarnos de pan.
Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
7 N uestros padres pecaron, ya no existen, Y nosotros cargamos con sus iniquidades.
I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
8 E sclavos dominan sobre nosotros, No hay quien nos libre de su mano.
Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
9 C on peligro de nuestras vidas conseguimos nuestro pan, Enfrentándonos a la espada en el desierto.
E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
10 N uestra piel quema como un horno, A causa de los ardores del hambre.
Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
11 V iolaron a las mujeres en Sion, A las vírgenes en las ciudades de Judá.
Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
12 L os príncipes fueron colgados de sus manos, Los rostros de los ancianos no fueron respetados.
Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
13 L os jóvenes trabajaron en el molino, Y los muchachos cayeron bajo el peso de la leña.
Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
14 L os ancianos han dejado de estar a las puertas de la ciudad, Los jóvenes de su música.
Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
15 H a cesado el gozo de nuestro corazón, Se ha convertido en duelo nuestra danza.
Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
16 H a caído la corona de nuestra cabeza. ¡Ay de nosotros, pues hemos pecado!
Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
17 P or esto está abatido nuestro corazón, Por estas cosas se nublan nuestros ojos,
Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
18 P orque el Monte Sion está asolado; Las zorras merodean en él.
Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
19 P ero Tú, oh Señor, reinas para siempre, Tu trono permanece de generación en generación.
Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
20 ¿ Por qué Te olvidas para siempre de nosotros, Y nos abandonas a perpetuidad ?
He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
21 R estáuranos a Ti, oh Señor, y seremos restaurados; Renueva nuestros días como antaño,
Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
22 A no ser que nos hayas desechado totalmente, Y estés enojado en gran manera contra nosotros.
Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.