1 E ntonces Zofar, el Naamatita respondió:
Katahi ka whakautua e Topara Naamati; i mea ia,
2 “ Por esto mis pensamientos me hacen responder, A causa de mi inquietud interior.
Na kona oku whakaaro i whakahoki kupu ake ai i roto i ahau; na reira ano ahau i hohoro ai.
3 H e escuchado la reprensión que me insulta, Y el espíritu de mi entendimiento me hace responder.
Kua rongo ahau i te whakahe moku, e pa ai te whakama ki ahau, a na te wairua o toku ngakau mahara te kupu whakahoki ki ahau.
4 ¿ Acaso sabes esto, que desde la antigüedad, Desde que el hombre fue puesto sobre la tierra,
Kahore ranei koe i mohio ki tenei i mua noa atu, i te wa ra ano i whakanohoia ai te tangata ki runga ki te whenua;
5 E s breve el júbilo de los malvados, Y un instante dura la alegría del impío ?
He poto te wa e whakamanamana ai te tangata kino, a ko te hari o te tangata atuakore he wheriko kau?
6 A unque su orgullo llegue a los cielos, Y su cabeza toque las nubes,
Ahakoa eke noa tona nui ki nga rangi, a pa atu tona mahunga ki nga kapua;
7 C omo su propio estiércol perece para siempre; Los que lo han visto dirán: ‘¿Dónde está ?’
Ka memeha atu ano ia a ake ake, ka pera ano me tona paru: ko te hunga kua kite i a ia, ka mea, Kei hea ia?
8 H uye como un sueño, y no lo pueden encontrar, Y como visión nocturna es ahuyentado.
Ka rere atu ia ano he moemoea, e kore ano hoki e kitea: ae ka aia atu ia, ano he rekanga kanohi no te po.
9 E l ojo que lo veía, ya no lo ve, Y su lugar no lo contempla más.
Ko te kanohi i kite i a ia e kore e kite ano; a heoi ano tirohanga a tona wahi ki a ia.
10 S us hijos favorecen a los pobres, Y sus manos devuelven sus riquezas.
E whakamanawareka ana tamariki i nga rawakore, ma ona ringa ano e whakahoki ona rawa.
11 S us huesos están llenos de vigor juvenil, Pero yacen con él en el polvo.
E ki ana ona wheua i te tamarikitanga; engari ka takoto tahi me ia i roto i te puehu.
12 A unque el mal sea dulce en su boca, Y lo oculte bajo su lengua,
Ahakoa reka te kino i roto i tona mangai, ahakoa huna e ia i raro i tona arero;
13 a unque lo desee y no lo deje ir, Sino que lo retenga en su paladar,
Ahakoa manawapatia noatia e ia, a kahore e mahue i a ia, heoi pupuri tonu i roto i tona mangai;
14 C on todo la comida en sus entrañas se transforma En veneno de cobras dentro de él.
Otira ka puta ke tana kai i roto i ona whekau, ko te au o nga ahipi i roto i a ia.
15 T raga riquezas, Pero las vomitará; De su vientre se las hará echar Dios.
I horomia e ia te taonga, ka ruakina mai ano e ia; ma te Atua e akiri mai i roto i tona kopu.
16 C hupa veneno de cobras, Lengua de víbora lo mata.
Ka ngotea e ia te huware whakamate o nga ahipi; ka mate ano ia i te arero o te waipera.
17 N o mira a los arroyos, A los ríos que fluyen miel y cuajada.
E kore ia e kite i nga awa, i nga wai rere o te honi, o te pata.
18 D evuelve lo que ha ganado, No lo puede tragar; En cuanto a las riquezas de su comercio, No las puede disfrutar.
Ko tana i uaua ai ka whakahokia e ia, e kore ano e horomia; ko tana utu ka rite ki ona taonga; e kore ano e koa ki reira.
19 P ues ha oprimido y abandonado a los pobres; Se ha apoderado de una casa que no construyó.
Nana hoki i tukino nga rawakore, whakarerea iho; murua ana e ia he whare, a e kore e hanga ano e ia.
20 P orque no conoció quietud en su interior, No retiene nada de lo que desea.
I te mea kahore ia i kite i te tatutanga i roto i a ia, e kore ano etahi o nga mea e matea nuitia ana e ia e mau ki a ia.
21 N ada le quedó por devorar, Por eso no dura su prosperidad.
Kahore tetahi mea i toe i kore te horomia e ia; no reira e kore tetahi mea pai ona e mau tonu.
22 E n la plenitud de su abundancia estará en estrechez; La mano de todo el que sufre vendrá contra él.
I a ia e whiwhi nui nei i te rawa, e rawakore ano ia; ka tae mai ki a ia nga ringa katoa o te hunga kei roto i te mata.
23 C uando llene su vientre, Dios enviará contra él el ardor de Su ira Y la hará llover sobre él mientras come.
I a ia ka mea ki te whakaki i tona kopu, ka maka mai e te Atua te kaha o tona riri ki runga ki a ia, a ka ringihia iho ki a ia, i a ia ano e kai ana.
24 T al vez huya del arma de hierro, Pero el arco de bronce lo atravesará.
Ka rere atu ia i te patu rino, ka tu ia i te kopere parahi, puta pu.
25 L a flecha lo traspasa y sale por su espalda, Y la punta relumbrante por su hiel. Vienen sobre él terrores,
E unuhia ana, kua puta mai i roto i te tinana, ina, puta mai ana te mata wheriko i roto i tona au: kua tau nga wehi ki a ia.
26 C ompletas tinieblas están reservadas para sus tesoros; Fuego no atizado lo devorará, Y consumirá al que quede en su tienda.
Ko te pouri katoa kei te takoto mai mo ana taonga: ka kainga ia e te ahi, kihai i puhia e te tangata; ma reira e pau ai te toenga i roto i tona teneti.
27 L os cielos revelarán su iniquidad, Y la tierra se levantará contra él.
Ka whakakitea mai tona he e nga rangi ka whakatika mai ano te whenua ki a ia.
28 L as riquezas de su casa se perderán; Serán arrasadas en el día de Su ira.
Ko nga hua o tona whare ka riro: ka rere, ano he wai, ona mea i te ra e riri ai ia.
29 E sta es la porción de Dios para el hombre impío, Y la herencia decretada por Dios para él.”
Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te taonga tupu i kiia e te Atua mona.