1 R espondió Zofar naamatita, y dijo:
Katahi ka whakautua e Topara Naamati; i mea ia,
2 P or cierto mis pensamientos me urgen a responder, Y por tanto me apresuro.
Na kona oku whakaaro i whakahoki kupu ake ai i roto i ahau; na reira ano ahau i hohoro ai.
3 H e oído una reprensión que me ultraja, Y me hace responder un soplo de mi mente.
Kua rongo ahau i te whakahe moku, e pa ai te whakama ki ahau, a na te wairua o toku ngakau mahara te kupu whakahoki ki ahau.
4 ¿ No sabes esto, que así fue siempre, Desde el tiempo que fue puesto el hombre sobre la tierra,
Kahore ranei koe i mohio ki tenei i mua noa atu, i te wa ra ano i whakanohoia ai te tangata ki runga ki te whenua;
5 Q ue la alegría de los malos es efímera, Y el gozo del impío sólo dura un momento?
He poto te wa e whakamanamana ai te tangata kino, a ko te hari o te tangata atuakore he wheriko kau?
6 A unque suba su altivez hasta el cielo, Y su cabeza toque las nubes,
Ahakoa eke noa tona nui ki nga rangi, a pa atu tona mahunga ki nga kapua;
7 C omo su estiércol, perecerá para siempre; Los que le hayan visto dirán: ¿Qué queda de él?
Ka memeha atu ano ia a ake ake, ka pera ano me tona paru: ko te hunga kua kite i a ia, ka mea, Kei hea ia?
8 C omo un sueño pasará, y no será hallado, Y se disipará como visión nocturna,
Ka rere atu ia ano he moemoea, e kore ano hoki e kitea: ae ka aia atu ia, ano he rekanga kanohi no te po.
9 E l ojo que le veía, nunca más le verá, Ni su morada le conocerá más.
Ko te kanohi i kite i a ia e kore e kite ano; a heoi ano tirohanga a tona wahi ki a ia.
10 S us hijos tendrán que indemnizar a los pobres, Y sus manos devolverán lo que él robó.
E whakamanawareka ana tamariki i nga rawakore, ma ona ringa ano e whakahoki ona rawa.
11 S us huesos rebosaban de vigor juvenil, Mas con él en el polvo yacerán.
E ki ana ona wheua i te tamarikitanga; engari ka takoto tahi me ia i roto i te puehu.
12 S i el mal era dulce a su boca, Si lo ocultaba debajo de su lengua,
Ahakoa reka te kino i roto i tona mangai, ahakoa huna e ia i raro i tona arero;
13 S i le parecía bien, y no lo soltaba, Sino que lo retenía en su paladar;
Ahakoa manawapatia noatia e ia, a kahore e mahue i a ia, heoi pupuri tonu i roto i tona mangai;
14 S u comida se corromperá en sus entrañas; Hiel de áspides será dentro de él.
Otira ka puta ke tana kai i roto i ona whekau, ko te au o nga ahipi i roto i a ia.
15 D evoró riquezas, pero las vomitará; De su vientre se las sacará Dios.
I horomia e ia te taonga, ka ruakina mai ano e ia; ma te Atua e akiri mai i roto i tona kopu.
16 V eneno de áspides chupará; Lo matará lengua de víbora.
Ka ngotea e ia te huware whakamate o nga ahipi; ka mate ano ia i te arero o te waipera.
17 N o verá los arroyos, los ríos, Los torrentes de miel y de leche.
E kore ia e kite i nga awa, i nga wai rere o te honi, o te pata.
18 R estituirá su ganancia conforme a los bienes que tomó, Y no los tragará ni gozará.
Ko tana i uaua ai ka whakahokia e ia, e kore ano e horomia; ko tana utu ka rite ki ona taonga; e kore ano e koa ki reira.
19 P or cuanto quebrantó y desamparó a los pobres, Y robó casas que no había edificado.
Nana hoki i tukino nga rawakore, whakarerea iho; murua ana e ia he whare, a e kore e hanga ano e ia.
20 P or cuanto no se saciaba su vientre, Ni se salvó nada de su codicia,
I te mea kahore ia i kite i te tatutanga i roto i a ia, e kore ano etahi o nga mea e matea nuitia ana e ia e mau ki a ia.
21 Y no quedó nada que no devorase, Por tanto, su bienestar no será duradero.
Kahore tetahi mea i toe i kore te horomia e ia; no reira e kore tetahi mea pai ona e mau tonu.
22 E n el colmo de su abundancia padecerá estrechez; La mano de todos los malvados vendrá sobre él.
I a ia e whiwhi nui nei i te rawa, e rawakore ano ia; ka tae mai ki a ia nga ringa katoa o te hunga kei roto i te mata.
23 C uando se ponga a llenar su vientre, Dios enviará sobre él el ardor de su ira, Y la hará llover sobre él y sobre su comida.
I a ia ka mea ki te whakaki i tona kopu, ka maka mai e te Atua te kaha o tona riri ki runga ki a ia, a ka ringihia iho ki a ia, i a ia ano e kai ana.
24 S i escapa de las armas de hierro, El arco de bronce le atravesará.
Ka rere atu ia i te patu rino, ka tu ia i te kopere parahi, puta pu.
25 L a saeta le traspasará y le saldrá por la espalda, Y la punta relumbrante saldrá por su hiel; Sobre él se abatirá el pavor.
E unuhia ana, kua puta mai i roto i te tinana, ina, puta mai ana te mata wheriko i roto i tona au: kua tau nga wehi ki a ia.
26 T odas las tinieblas están reservadas para sus tesoros; Fuego no atizado los consumirá; Devorará lo que quede en su tienda.
Ko te pouri katoa kei te takoto mai mo ana taonga: ka kainga ia e te ahi, kihai i puhia e te tangata; ma reira e pau ai te toenga i roto i tona teneti.
27 L os cielos descubrirán su iniquidad, Y la tierra se levantará contra él.
Ka whakakitea mai tona he e nga rangi ka whakatika mai ano te whenua ki a ia.
28 L os productos de sus cosechas serán arrastrados por una inundación; Serán esparcidos en el día de su furor.
Ko nga hua o tona whare ka riro: ka rere, ano he wai, ona mea i te ra e riri ai ia.
29 É sta es la suerte que Dios reserva al hombre impío, Y la heredad que Dios le señala por su palabra.
Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te taonga tupu i kiia e te Atua mona.