1 ¿ Por qué, oh Dios, nos has desechado para siempre? ¿Por qué se ha encendido tu furor contra las ovejas de tu prado?
He Makiri na Ahapa. E te Atua, he aha i panga ai matou e koe ake ake? He aha i pongere ai tou riri ki nga hipi o tau mara?
2 A cuérdate de tu congregación, la que adquiriste desde tiempos antiguos, La que redimiste para hacerla la tribu de tu herencia; Este monte de Sión, donde has habitado.
Mahara ki tau whakaminenga i hokona e koe i mua, i utua e koe hei iwi mo tou kainga tupu; a ki tenei Maunga Hiona i nohoia nei e koe.
3 D irige tus pasos hacia los asolamientos sin fin, A todo el mal que el enemigo ha hecho en el santuario.
Hiki ake ou waewae ki nga whakangaromanga e mau tonu nei, ki nga mahi kino katoa a te hoariri ki te wahi tapu.
4 T us enemigos vociferan en medio de tus asambleas; Han puesto sus banderas bien visibles.
Kua hamama nei ou hoariri i waenganui i au whakaminenga, kua whakaturia e ratou a ratou kara hei tohu.
5 S e parecen a los que levantan El hacha en medio de un tupido bosque.
E rite ana ratou ki nga tangata e hapai ana i te titaha ki te puia rakau.
6 P ues con hachas y martillos Han quebrado todas sus entalladuras.
Inaianei ia e tukitukia ana e ratou ona mea whakairo, pakaruhia iho ana ki te titaha, ki te hama.
7 H an prendido fuego a tu santuario, Han profanado el tabernáculo de tu nombre, echándolo a tierra.
Kua toua tou wahi tapu ki te kapura, kua noa i a ratou te nohoanga o tou ingoa, kei te whenua e takoto ana.
8 D ijeron en su corazón: Destruyámoslos de una vez; Han quemado todas las sinagogas de Dios en la tierra.
I mea to ratou ngakau, Me whakangaro ratou a poto ake: kua tahuna e ratou nga whare huihui katoa o te Atua i te whenua.
9 N o vemos ya nuestras enseñas; No existen ya profetas, Ni entre nosotros hay quien sepa hasta cuándo.
Kahore matou e kite i o matou tohu, kahore atu he poropiti, kahore hoki tetahi o matou e matau ana kia pehea ake te roa.
10 ¿ Hasta cuándo, oh Dios, nos afrentará el angustiador? ¿Ha de blasfemar el enemigo perpetuamente tu nombre?
E te Atua, kia pehea ake te roa o te tawai a te hoariri? Ka kohukohu tonu ranei te hoariri ki tou ingoa ake ake?
11 ¿ Por qué retraes tu mano? ¿Por qué escondes tu diestra en tu seno?
He aha i pepeke ai tou ringa, tou matau? Unuhia i roto i tou uma, whakamotitia ratou.
12 P ero Dios es mi rey desde tiempo antiguo; El que obra salvación en medio de la tierra.
Ko te Atua ia toku Kingi o tua iho, e mahi whakaora ana i waenganui i te whenua.
13 D ividiste el mar con tu poder; Quebrantaste cabezas de monstruos marinos.
Nau, na tou kaha i wawae te moana: pakaru ana i a koe nga matenga o nga tarakona i nga wai.
14 M agullaste las cabezas del leviatán, Y lo diste por comida al pueblo y a las bestias.
Mongamonga noa i a koe nga matenga o rewiatana: a hoatu ana ia e koe hei kai ma te iwi o te koraha.
15 A briste la fuente y el torrente; Secaste ríos impetuosos.
I wahia e koe te puna me te roma; mimiti ake i a koe nga awa nunui.
16 T uyo es el día, tuya también es la noche; Tú estableciste la luna y el sol.
Nau te ao, nau hoki te po; nau i whakarite te marama me te ra.
17 T ú trazaste todos los confines de la tierra; El verano y el invierno tú los formaste.
Nau i whakatu nga rohe katoa o te whenua: te raumati me te hotoke, he mea whakarite ena nau.
18 A cuérdate de esto: que el enemigo ha afrentado a Jehová, Y un pueblo insensato ha blasfemado tu nombre.
Kia mahara ki tenei, kua tawai te hoariri, e Ihowa: kua kohukohu te hunga poauau ki tou ingoa.
19 N o entregues a las fieras el alma de tu tórtola, Y no olvides para siempre la congregación de tus afligidos.
Kaua e tukua te wairua o tau kukupa ki te kirehe: kei wareware ake ake ki te whakaminenga o au rawakore.
20 M ira al pacto, Pues los rincones de la tierra están llenos de moradas de violencia.
Whakaaroa te kawenata; kua kiki hoki nga wahi pouri o te whenua i nga nohoanga nanakia.
21 N o vuelva avergonzado el abatido; Que el afligido y el menesteroso puedan alabar tu nombre.
Kei hoki whakama mai te tangata e tukinotia ana: kia whakamoemititia tou ingoa e te ware, e te rawakore.
22 L evántate, oh Dios, defiende tu causa; Acuérdate de cómo el insensato te injuria cada día.
E ara, e te Atua, tohea tau tohe: mahara ki ta te tangata poauau tawai ki a koe a pau noa te ra.
23 N o olvides las voces de tus enemigos; El alboroto de los que se levantan contra ti sube continuamente.
Kei wareware ki te reo o ou hoariri: e kake tonu ana te ngangau a te hunga e whakatika ana ki a koe.