Job 30 ~ Job 30

picture

1 P ero ahora se ríen de mí los más jóvenes que yo, A cuyos padres yo desdeñara poner con los perros de mi ganado.

Inaianei ia e kataina mai ana ahau e te hunga tamariki rawa i ahau, e te hunga kihai nei ahau i whakaae kia uru o ratou matua ki roto ki nga kuri o taku kahui.

2 ¿ Y de qué me servía ni aun la fuerza de sus manos? No tenían fuerza alguna.

Ae ra, hei aha maku te kaha o o ratou ringa? He hanga pirau nei hoki to ratou koroheketanga.

3 P or causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían a la soledad, a lugar tenebroso, asolado y desierto.

Tupuhi ana ratou i te rawakore, i te hemokai; e ngau ana ratou i te oneone pakapaka, i roto i te pouritanga o te tuhea, o te ururua.

4 R ecogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.

E whawhaki ana ratou i nga marou i roto o nga rakau ririki; a ko nga pakiaka hunipa hei kai ma ratou.

5 E ran arrojados de entre las gentes, Y todos les daban grita como tras el ladrón.

He mea pei atu ratou i roto i nga tangata; e karangarangatia ana ratou ano he tahae.

6 H abitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.

Me noho rawa atu ratou i nga kapiti o nga awaawa, i nga waro o te whenua, i nga kamaka.

7 A ullaban entre las matas, Y se apretujaban debajo de los espinos.

Tangi a kaihe ana ratou i roto i nga rakau ririki; huihuia ana ratou ki raro i nga ongaonga.

8 H ijos de abyección; más aún, sin nombre, La basura de la sociedad.

He tamariki ratou na nga kuware, ae ra, he tamariki na te hunga ingoakore; he hunga i patua atu i runga i te whenua.

9 Y ahora yo soy objeto de su burla, Y les sirvo de refrán.

Inaianei ia kua waiho ahau hei waiata ma ratou, ae, hei whakatauki ma ratou.

10 M e abominan, se alejan de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.

E whakarihariha mai ana ratou ki ahau, e neke rawa atu ana i ahau, a kahore e kaiponuhia e ratou te huware ki toku mata.

11 P orque Dios desató la cuerda de su arco, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.

Kua oti hoki tana aho te wewete e ia, a e whakatupuria kinotia ana ahau e ia, a kua tukua e ratou te paraire i toku aroaro.

12 A la mano derecha se levantó el populacho; Empujaron mis pies hacia mi perjuicio, Y prepararon contra mí caminos de perdición.

I te taha ki matau ka ara te marea; taia ana e ratou oku waewae, a akina ana nga ara o a ratou whakangaromanga ki ahau.

13 M i senda de escape desbarataron. Se aprovecharon de mi quebrantamiento, Y contra ellos no hubo ayudador.

E taka kino ana ratou i toku ara, e whakatupu ana i te he moku, a kahore he hoa mahi mo ratou.

14 I rrumpieron como por portillo ancho, Se lanzaron sobre mi calamidad.

Rite tonu ki te wai nui e pakaru mai ana to ratou haerenga mai: i taua whakangaromanga nei, huri mai ana ratou ki runga ki ahau:

15 S e han vuelto los terrores contra mí; Combatieron como viento mi honor, Y mi prosperidad pasó como nube.

Kua tahuri mai nga whakawehi ki ahau, e aru ana ratou i toku whakaaro rangatira ano he hau; ko te whakahauora moku, pahemo ke ana ano he kapua.

16 Y ahora mi alma está derramada dentro de mí; Días de aflicción se apoderan de mí.

Na inaianei kua maringi toku wairua i roto i ahau: mau pu ahau i nga ra o te tangi.

17 D e noche taladra mis huesos el tormento, Y los dolores que me roen no reposan.

I te po e werohia ana oku wheua i roto i ahau; kahore hoki he okiokinga o nga mamae e ngau nei i ahau.

18 C on gran fuerza me agarra de la ropa; me ciñe como el cuello de mi túnica.

He kaha nui no toku mate i ahua ke ai toku kakahu; e awhi nei i ahau, e penei ana me te whiri o toku koti.

19 É l me derribó en el lodo, Y soy semejante al polvo y a la ceniza.

Kua maka ahau e ia ki te paru, kua rite ahau ki te puehu, ki te pungarehu.

20 C lamo a ti, y no me haces caso; Me presento ante ti, y no me atiendes.

E tangi ana ahau ki a koe, heoi kahore koe e whakao mai ki ahau; e tu ana, heoi ka titiro kau mai koe ki ahau.

21 T e has vuelto cruel para mí; Con tu mano poderosa me persigues.

Kua huri ke, kua kino tau mahi ki ahau: ko te kaha o tou ringa kei te tukino i ahau.

22 M e alzaste en vilo, me hiciste cabalgar en el huracán, Y me disolviste en la tormenta.

Kua hapainga ake ahau e koe ki te hau, a meinga ana tera e koe hei hoiho moku; a whakamotitia iho ahau e koe i roto i te tupuhi.

23 P ues bien sé que me conduces a la muerte, Y a la casa determinada a todo viviente.

E mohio ana hoki ahau tera ahau e kawea e koe ki te mate, ki te whare hoki i whakaritea mo te hunga ora katoa.

24 M as ¿no extenderé la mano hasta algún asidero? ¿No clamarán los desgraciados cuando él los quebrante?

E kore ano ia tona ringa e totoro iho ki te urupa; ahakoa hei mate mona ka mea ia ki te karanga, he whakaaro ki enei mea.

25 ¿ No lloré yo con el afligido? Y mi alma, ¿no se entristeció sobre el menesteroso?

Kihai ianei ahau i tangi ki te tangata he mate nei tona? kihai ranei toku wairua i pouri ki te rawakore?

26 C uando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, vino la oscuridad.

I ahau i tatari ai ki te pai, heoi kua tae mai te kino; tumanako atu ana ahau ki te marama, heoi kua tae mai te pouri.

27 M is entrañas se agitan, y no reposan; Días de aflicción me han sobrevenido.

Ko oku whekau, me te mea e koropupu ana, te ata takoto; haukotia mai ana ahau e nga ra o te tangi.

28 A ndo ennegrecido, y no por el sol; Me he levantado en la congregación, y clamado.

E haereere pouri ana ahau, kahore he ra; ko taku whakatikanga ake i roto i te whakaminenga, ka karanga awhina.

29 H e venido a ser hermano de chacales, Y compañero de avestruces.

Hei teina ahau ki nga tarakona, hei hoa mo nga ruru.

30 M i piel se ha ennegrecido y se me cae, Y mis huesos arden de calentura.

Ko toku kiri mangu tonu, e ngahoro ana i ahau, kaia ana oku wheua i te wera.

31 S e ha cambiado mi arpa en luto. Y mi flauta en voz de lamentadores.

No reira i tahuri ke ai taku hapa ki te tangi, me taku okana ki te reo o te hunga e uhunga ana.