1 « Ora invece i piú giovani di me mi deridono, quelli i cui padri avrei rifiutato di mettere fra i cani del mio gregge.
Inaianei ia e kataina mai ana ahau e te hunga tamariki rawa i ahau, e te hunga kihai nei ahau i whakaae kia uru o ratou matua ki roto ki nga kuri o taku kahui.
2 D el resto, a che cosa mi sarebbe valsa la forza delle loro mani? Il loro vigore è distrutto.
Ae ra, hei aha maku te kaha o o ratou ringa? He hanga pirau nei hoki to ratou koroheketanga.
3 E maciati per la miseria e per la fame, fuggono di notte nel deserto desolato e arido.
Tupuhi ana ratou i te rawakore, i te hemokai; e ngau ana ratou i te oneone pakapaka, i roto i te pouritanga o te tuhea, o te ururua.
4 s trappando erba amara accanto ai cespugli e radici di ginestra per loro cibo.
E whawhaki ana ratou i nga marou i roto o nga rakau ririki; a ko nga pakiaka hunipa hei kai ma ratou.
5 S ono scacciati di mezzo agli uomini che gridano dietro a loro come a ladri.
He mea pei atu ratou i roto i nga tangata; e karangarangatia ana ratou ano he tahae.
6 S ono costretti a vivere nei dirupi delle valli, nelle caverne della terra e fra le rocce;
Me noho rawa atu ratou i nga kapiti o nga awaawa, i nga waro o te whenua, i nga kamaka.
7 u rlano fra i cespugli e si stringono insieme sotto i rovi;
Tangi a kaihe ana ratou i roto i nga rakau ririki; huihuia ana ratou ki raro i nga ongaonga.
8 g ente stupida, sí, gente spregevole, cacciati via dal paese.
He tamariki ratou na nga kuware, ae ra, he tamariki na te hunga ingoakore; he hunga i patua atu i runga i te whenua.
9 O ra sono diventato il loro canto di scherno, sí, sono il loro zimbello.
Inaianei ia kua waiho ahau hei waiata ma ratou, ae, hei whakatauki ma ratou.
10 H anno orrore di me, stanno lontano da me e non esitano a sputarmi in faccia.
E whakarihariha mai ana ratou ki ahau, e neke rawa atu ana i ahau, a kahore e kaiponuhia e ratou te huware ki toku mata.
11 P oiché Dio ha allentato la corda della mia tenda e mi ha umiliato, essi hanno rotto ogni freno davanti a me.
Kua oti hoki tana aho te wewete e ia, a e whakatupuria kinotia ana ahau e ia, a kua tukua e ratou te paraire i toku aroaro.
12 Q uesta gentaglia si leva alla mia destra, spingono lontano i miei piedi e preparano contro di me le vie per distruggermi.
I te taha ki matau ka ara te marea; taia ana e ratou oku waewae, a akina ana nga ara o a ratou whakangaromanga ki ahau.
13 S ovvertono il mio cammino, peggiorano la mia sventura, anche se nessuno li soccorre.
E taka kino ana ratou i toku ara, e whakatupu ana i te he moku, a kahore he hoa mahi mo ratou.
14 S i avvicinano come attraverso un'ampia breccia, si lanciano su di me come un uragano.
Rite tonu ki te wai nui e pakaru mai ana to ratou haerenga mai: i taua whakangaromanga nei, huri mai ana ratou ki runga ki ahau:
15 M i piombano addosso terrori, danno la caccia al mio onore come il vento, e la mia prosperità si dilegua come una nube.
Kua tahuri mai nga whakawehi ki ahau, e aru ana ratou i toku whakaaro rangatira ano he hau; ko te whakahauora moku, pahemo ke ana ano he kapua.
16 O ra mi struggo dentro di me, e i giorni di afflizione mi sono venuti addosso,
Na inaianei kua maringi toku wairua i roto i ahau: mau pu ahau i nga ra o te tangi.
17 D i notte mi sento trafiggere le ossa, e i dolori che mi rodono non mi danno tregua.
I te po e werohia ana oku wheua i roto i ahau; kahore hoki he okiokinga o nga mamae e ngau nei i ahau.
18 P er la grande violenza la mia veste si deforma, mi stringe attorno come il colletto del mio mantello.
He kaha nui no toku mate i ahua ke ai toku kakahu; e awhi nei i ahau, e penei ana me te whiri o toku koti.
19 E gli mi ha gettato nel fango e sono diventato come polvere e cenere.
Kua maka ahau e ia ki te paru, kua rite ahau ki te puehu, ki te pungarehu.
20 I o grido a te, e tu non mi rispondi; ti sto davanti, ma tu mi stai ad osservare.
E tangi ana ahau ki a koe, heoi kahore koe e whakao mai ki ahau; e tu ana, heoi ka titiro kau mai koe ki ahau.
21 S ei divenuto crudele verso di me; mi perseguiti con la potenza della tua mano.
Kua huri ke, kua kino tau mahi ki ahau: ko te kaha o tou ringa kei te tukino i ahau.
22 M i sollevi in alto sul vento, mi fai cavalcare su di esso e mi fai scomparire nella tempesta.
Kua hapainga ake ahau e koe ki te hau, a meinga ana tera e koe hei hoiho moku; a whakamotitia iho ahau e koe i roto i te tupuhi.
23 S o infatti che tu mi conduci alla morte, alla casa di convegno di tutti i viventi.
E mohio ana hoki ahau tera ahau e kawea e koe ki te mate, ki te whare hoki i whakaritea mo te hunga ora katoa.
24 C ertamente non stenderà la sua mano alla tomba, anche se nella sua sventura grida in cerca di aiuto.
E kore ano ia tona ringa e totoro iho ki te urupa; ahakoa hei mate mona ka mea ia ki te karanga, he whakaaro ki enei mea.
25 N on ho forse io pianto per chi era nell'avversità, e non mi sono addolorato per il povero?
Kihai ianei ahau i tangi ki te tangata he mate nei tona? kihai ranei toku wairua i pouri ki te rawakore?
26 Q uando aspettavo il bene, è venuto il male; quando aspettavo la luce, è venuta l'oscurità.
I ahau i tatari ai ki te pai, heoi kua tae mai te kino; tumanako atu ana ahau ki te marama, heoi kua tae mai te pouri.
27 L e mie viscere ribollono senza tregua, sono venuti per me giorni d'afflizione.
Ko oku whekau, me te mea e koropupu ana, te ata takoto; haukotia mai ana ahau e nga ra o te tangi.
28 V ado attorno tutto annerito, ma non dal sole; mi alzo nell'assemblea e grido in cerca di aiuto.
E haereere pouri ana ahau, kahore he ra; ko taku whakatikanga ake i roto i te whakaminenga, ka karanga awhina.
29 S ono diventato fratello degli sciacalli e compagno degli struzzi.
Hei teina ahau ki nga tarakona, hei hoa mo nga ruru.
30 L a mia pelle si è annerita su di me e le mie ossa bruciano dal calore.
Ko toku kiri mangu tonu, e ngahoro ana i ahau, kaia ana oku wheua i te wera.
31 L a mia cetra serve solo per lamenti e il mio flauto per voci di pianto»
No reira i tahuri ke ai taku hapa ki te tangi, me taku okana ki te reo o te hunga e uhunga ana.