1 » Pero ahora se ríen de mí los más jóvenes que yo, a cuyos padres yo desdeñaba poner junto a los perros de mi ganado,
Inaianei ia e kataina mai ana ahau e te hunga tamariki rawa i ahau, e te hunga kihai nei ahau i whakaae kia uru o ratou matua ki roto ki nga kuri o taku kahui.
2 p ues ¿de qué me hubiera servido ni aun la fuerza de sus manos, si no tienen fuerza alguna?
Ae ra, hei aha maku te kaha o o ratou ringa? He hanga pirau nei hoki to ratou koroheketanga.
3 A causa de la pobreza y del hambre andaban solitarios, huían a la soledad, a lugares tenebrosos, desolados y desiertos.
Tupuhi ana ratou i te rawakore, i te hemokai; e ngau ana ratou i te oneone pakapaka, i roto i te pouritanga o te tuhea, o te ururua.
4 R ecogían malvas entre los arbustos y raíces de enebro para calentarse.
E whawhaki ana ratou i nga marou i roto o nga rakau ririki; a ko nga pakiaka hunipa hei kai ma ratou.
5 L os echaban de en medio de la gente y todos les gritaban como a ladrones.
He mea pei atu ratou i roto i nga tangata; e karangarangatia ana ratou ano he tahae.
6 V ivían en las barrancas de los arroyos, en las cavernas de la tierra y entre las rocas.
Me noho rawa atu ratou i nga kapiti o nga awaawa, i nga waro o te whenua, i nga kamaka.
7 B ramaban entre las matas y se reunían debajo de los espinos.
Tangi a kaihe ana ratou i roto i nga rakau ririki; huihuia ana ratou ki raro i nga ongaonga.
8 H ijos de gente vil, hombres sin nombre, más bajos que la misma tierra.
He tamariki ratou na nga kuware, ae ra, he tamariki na te hunga ingoakore; he hunga i patua atu i runga i te whenua.
9 » ¡Y ahora yo soy objeto de su burla y les sirvo de refrán!
Inaianei ia kua waiho ahau hei waiata ma ratou, ae, hei whakatauki ma ratou.
10 M e abominan, se alejan de mí y no dejan de escupirme en el rostro.
E whakarihariha mai ana ratou ki ahau, e neke rawa atu ana i ahau, a kahore e kaiponuhia e ratou te huware ki toku mata.
11 P orque Dios ha desatado la cuerda y me ha afligido, por eso se han desenfrenado en mi propio rostro.
Kua oti hoki tana aho te wewete e ia, a e whakatupuria kinotia ana ahau e ia, a kua tukua e ratou te paraire i toku aroaro.
12 A mi derecha se levanta el populacho, empujan mis pies y preparan caminos para mi ruina.
I te taha ki matau ka ara te marea; taia ana e ratou oku waewae, a akina ana nga ara o a ratou whakangaromanga ki ahau.
13 D esbaratan mi senda, se aprovechan de mi quebrantamiento, y no tengo quien me auxilie contra ellos.
E taka kino ana ratou i toku ara, e whakatupu ana i te he moku, a kahore he hoa mahi mo ratou.
14 V ienen como por un ancho portillo, revolviéndose sobre mi calamidad.
Rite tonu ki te wai nui e pakaru mai ana to ratou haerenga mai: i taua whakangaromanga nei, huri mai ana ratou ki runga ki ahau:
15 T errores se han vuelto contra mí; como viento es arrasado mi honor, y mi prosperidad ha pasado como una nube.
Kua tahuri mai nga whakawehi ki ahau, e aru ana ratou i toku whakaaro rangatira ano he hau; ko te whakahauora moku, pahemo ke ana ano he kapua.
16 » Ahora mi alma está derramada en mí, pues se apoderan de mí días de aflicción.
Na inaianei kua maringi toku wairua i roto i ahau: mau pu ahau i nga ra o te tangi.
17 L a noche taladra mis huesos y los dolores que me roen no reposan.
I te po e werohia ana oku wheua i roto i ahau; kahore hoki he okiokinga o nga mamae e ngau nei i ahau.
18 L a violencia deforma mi vestidura: me oprime como el cuello de mi túnica.
He kaha nui no toku mate i ahua ke ai toku kakahu; e awhi nei i ahau, e penei ana me te whiri o toku koti.
19 D ios me ha derribado en el lodo y ahora soy semejante al polvo y a la ceniza.
Kua maka ahau e ia ki te paru, kua rite ahau ki te puehu, ki te pungarehu.
20 ¡ Clamo a ti, pero no me escuchas! ¡Me presento, pero no me atiendes!
E tangi ana ahau ki a koe, heoi kahore koe e whakao mai ki ahau; e tu ana, heoi ka titiro kau mai koe ki ahau.
21 T e has vuelto cruel conmigo; con el poder de tu mano me persigues.
Kua huri ke, kua kino tau mahi ki ahau: ko te kaha o tou ringa kei te tukino i ahau.
22 M e has alzado sobre el viento, me haces cabalgar en él y destruyes mi sustancia.
Kua hapainga ake ahau e koe ki te hau, a meinga ana tera e koe hei hoiho moku; a whakamotitia iho ahau e koe i roto i te tupuhi.
23 Y o sé que me conduces a la muerte, y a la casa a donde va todo ser viviente.
E mohio ana hoki ahau tera ahau e kawea e koe ki te mate, ki te whare hoki i whakaritea mo te hunga ora katoa.
24 » Mas él, ¿no extenderá la mano contra el sepulcro? ¿O no clamarán los sepultados cuando él los quebrante?
E kore ano ia tona ringa e totoro iho ki te urupa; ahakoa hei mate mona ka mea ia ki te karanga, he whakaaro ki enei mea.
25 Y yo, ¿no he llorado por el que sufre? ¿No me he entristecido a causa del necesitado?
Kihai ianei ahau i tangi ki te tangata he mate nei tona? kihai ranei toku wairua i pouri ki te rawakore?
26 S in embargo, cuando yo esperaba el bien, entonces vino el mal; cuando esperaba la luz, vino la oscuridad.
I ahau i tatari ai ki te pai, heoi kua tae mai te kino; tumanako atu ana ahau ki te marama, heoi kua tae mai te pouri.
27 M is entrañas se agitan sin reposo, por los días de aflicción que me han sobrecogido.
Ko oku whekau, me te mea e koropupu ana, te ata takoto; haukotia mai ana ahau e nga ra o te tangi.
28 A ndo ennegrecido, y no por el sol; me he levantado en la congregación, y he clamado.
E haereere pouri ana ahau, kahore he ra; ko taku whakatikanga ake i roto i te whakaminenga, ka karanga awhina.
29 H e venido a ser hermano de chacales y compañero de avestruces.
Hei teina ahau ki nga tarakona, hei hoa mo nga ruru.
30 M i piel, ennegrecida, se me cae, mis huesos arden de calor.
Ko toku kiri mangu tonu, e ngahoro ana i ahau, kaia ana oku wheua i te wera.
31 M i arpa se ha cambiado por luto, y mi flauta por voz de lamentadores.
No reira i tahuri ke ai taku hapa ki te tangi, me taku okana ki te reo o te hunga e uhunga ana.