1 » Por eso también se estremece mi corazón y salta de su sitio.
Na konei ano wiri ana toku ngakau, maunu atu ana i tona wahi.
2 O íd atentamente el fragor de su voz, el estruendo que sale de su boca.
Ata whakarangona tona reo e papa ana, te pakutanga hoki e puta mai ana i tona mangai.
3 P or debajo de todos los cielos lo dirige, y su luz alcanza los confines de la tierra.
E whakatikaia atu ana e ia ki nga wahi katoa i raro i te rangi, ko tona uira hoki ki nga pito o te whenua.
4 D espués de ella suena un bramido: truena él con voz majestuosa. Se oye el trueno, y no lo detiene.
I muri iho ko te reo e hamama ana; papa ana te whatitiri o te reo o tona nui; e kore ano era a tauhikuhiku ina rangona tona reo.
5 T ruena Dios maravillosamente con su voz. Hace grandes cosas, que nosotros no entendemos.
Ko ta te Atua whatitiri he reo whakamiharo; nui atu ana mahi, e kore hoki e mohiotia.
6 P orque le dice a la nieve: “¡Cae sobre la tierra!”, y también a la llovizna y a los aguaceros torrenciales.
E ki ana hoki ia ki te hukarere, Hei runga koe i te whenua; ki te ua punehunehu ano hoki, raua ko te ua ta o tona kaha;
7 A sí hace que el hombre se retire, para que todos los mortales reconozcan su obra.
Hiritia ake e ia te ringa o nga tangata katoa; kia mohio ai nga tangata katoa nana nei i hanga ki tana mahi.
8 L as fieras entran en sus guaridas y permanecen en sus moradas.
Haere ana nga kirehe ki nga piringa, noho ana i o ratou nohoanga.
9 D el sur viene el torbellino, y el frío, de los vientos del norte.
Puta mai ana te tupuhi i te whare o te tonga: te matao hoki i te hauraro.
10 P or el soplo de Dios llega el hielo y la extensión de las aguas se congela.
Na te manawa o te Atua i homai te huka: a kuiti iho te whanuitanga o nga wai.
11 É l llena de humedad la densa nube; y con la luz desvanece la niebla.
Ae ra, e utaina ana e ia te kapua matotoru ki te houku; tohatohaina ana e ia te kohu o tana uira:
12 A simismo, conforme a sus designios, las nubes giran en derredor, para hacer sobre la faz del mundo, en la tierra, lo que él les mande.
E whakakopikopikoa ana ano a tawhio noa, he mea hoki na ona whakaaro: hei mea i nga mea katoa e whakahaua atu ana e ia ki te mata o te ao:
13 É l las hará venir, unas veces como castigo, otras a causa de la tierra y otras por misericordia.
E whakaputaina ana e ia hei whiu, hei mea ranei mo tona whenua, hei atawhai ranei.
14 » Escucha esto, Job; detente y considera las maravillas de Dios.
Kia whai taringa mai ki tenei, e Hopa: tu marie, ka whakaaro ki nga mea whakamiharo a te Atua.
15 ¿ Sabes tú cómo Dios las pone en concierto y hace resplandecer la luz de su nube?
E mohio ana ranei koe ki ta te Atua whakahautanga ki a ratou i tana, i puta ai te marama o tana kapua?
16 ¿ Has conocido tú las diferencias de las nubes, las maravillas del que es perfecto en sabiduría?
E mohio ana ranei koe ki nga paunatanga o nga kapua, ki nga mahi whakamiharo a te tino o te matauranga?
17 ¿ Por qué están calientes tus vestidos cuando él sosiega la tierra con el viento del sur?
Ki ou kakahu nei ka mahana, ina whakamarietia e ia te whenua ki te hau tonga?
18 ¿ Extendiste tú con él los cielos, firmes como un espejo fundido?
Ka taea ranei e koe te whakatakoto ngatahi me ia te rangi hei papatupu, ano he whakaata whakarewa?
19 M uéstranos qué le hemos de decir, porque nosotros no podemos ordenar las ideas a causa de la oscuridad.
Whakaaturia mai ki a matou ta matou e korero ai ki a ia; e kore hoki e tika i te pouri ta matou whakatakoto o te korero.
20 ¿ Precisa él que le cuenten lo que yo digo, o que le informen de lo que dice el hombre?
E korerotia ranei ki a ia kei te mea ahau ki te korero? Kia hiahia ranei te tangata kia horomia ia?
21 » Ahora no se puede mirar la luz resplandeciente de los cielos, pero luego que pasa el viento y los limpia,
Na inaianei e kore nga tangata e kite ana i te marama e wheriko mai nei i te rangi: otiia ka tika atu te hau, ka whakawateatia ratou.
22 l lega de la parte del norte la dorada claridad: ¡la terrible majestad que hay en Dios!
E ahu mai ana i te hauraro te aho ano he koura; kei te Atua te kororia whakawehi.
23 É l es el Todopoderoso, grande en poder, al cual no alcanzamos, que a nadie oprime en juicio y en su gran justicia.
Ko te Kaha Rawa, e kore ia e taea te whakataki e tatou; hira rawa tona kaha; a e kore ia e tukino i tana whakarite whakawa, i te nui o te tika.
24 L o temen por tanto los hombres, pero él no estima a ninguno que en su propio corazón se cree sabio.»
Koia ka wehi nga tangata i a ia: e kore ia e whai whakaaro ki te hunga ngakau mohio.