1 » Al pensar en esto, mi corazón se acelera y parece querer salirse de mi pecho.
Na konei ano wiri ana toku ngakau, maunu atu ana i tona wahi.
2 P resten atención al estruendo de su voz, y al potente sonido que sale de su boca.
Ata whakarangona tona reo e papa ana, te pakutanga hoki e puta mai ana i tona mangai.
3 O igan cómo retumba a través del cielo, y cómo su luz alumbra los confines de la tierra.
E whakatikaia atu ana e ia ki nga wahi katoa i raro i te rangi, ko tona uira hoki ki nga pito o te whenua.
4 T ras su luz se oye un bramido que estalla con majestuoso furor; al escucharlo, nadie puede sostenerse.
I muri iho ko te reo e hamama ana; papa ana te whatitiri o te reo o tona nui; e kore ano era a tauhikuhiku ina rangona tona reo.
5 D ios deja oír su voz atronadora y hace grandes cosas que no logramos entender.
Ko ta te Atua whatitiri he reo whakamiharo; nui atu ana mahi, e kore hoki e mohiotia.
6 A la nieve le ordena caer sobre la tierra, y también a las lloviznas y a las lluvias torrenciales.
E ki ana hoki ia ki te hukarere, Hei runga koe i te whenua; ki te ua punehunehu ano hoki, raua ko te ua ta o tona kaha;
7 L a gente corre entonces a esconderse, y así todo el mundo reconoce sus obras.
Hiritia ake e ia te ringa o nga tangata katoa; kia mohio ai nga tangata katoa nana nei i hanga ki tana mahi.
8 L as bestias del campo corren a sus cuevas, y allí en su refugio esperan con paciencia.
Haere ana nga kirehe ki nga piringa, noho ana i o ratou nohoanga.
9 » Desde el sur, viene el candente torbellino; desde el norte llega el viento frío.
Puta mai ana te tupuhi i te whare o te tonga: te matao hoki i te hauraro.
10 D ios sopla y forma bloques de hielo, y hace que las grandes aguas se congelen.
Na te manawa o te Atua i homai te huka: a kuiti iho te whanuitanga o nga wai.
11 C arga de humedad las densas nubes, y desde ellas manda sus rayos luminosos.
Ae ra, e utaina ana e ia te kapua matotoru ki te houku; tohatohaina ana e ia te kohu o tana uira:
12 R evuelve las nubes de un lugar a otro, y las lleva por toda la faz de la tierra, para que cumplan con todos sus designios.
E whakakopikopikoa ana ano a tawhio noa, he mea hoki na ona whakaaro: hei mea i nga mea katoa e whakahaua atu ana e ia ki te mata o te ao:
13 D ios las usa para castigar al hombre, pero también para mostrar su amor por la tierra.
E whakaputaina ana e ia hei whiu, hei mea ranei mo tona whenua, hei atawhai ranei.
14 » Tenme paciencia, Job, y escúchame; mira con atención las maravillas de Dios.
Kia whai taringa mai ki tenei, e Hopa: tu marie, ka whakaaro ki nga mea whakamiharo a te Atua.
15 ¿ Sabes cómo Dios ordena las nubes, y hace que el relámpago brille entre ellas?
E mohio ana ranei koe ki ta te Atua whakahautanga ki a ratou i tana, i puta ai te marama o tana kapua?
16 ¿ Sabes por qué las nubes son diferentes, que son una maravilla de sabiduría perfecta?
E mohio ana ranei koe ki nga paunatanga o nga kapua, ki nga mahi whakamiharo a te tino o te matauranga?
17 ¿ O por qué tu ropa te acalora cuando Dios detiene el cálido viento del sur?
Ki ou kakahu nei ka mahana, ina whakamarietia e ia te whenua ki te hau tonga?
18 ¿ Acaso lo ayudaste a extender los cielos, y los afirmaste como reluciente espejo?
Ka taea ranei e koe te whakatakoto ngatahi me ia te rangi hei papatupu, ano he whakaata whakarewa?
19 E nséñanos qué debemos decirle; nuestra oscura mente no nos permite ordenar las ideas.
Whakaaturia mai ki a matou ta matou e korero ai ki a ia; e kore hoki e tika i te pouri ta matou whakatakoto o te korero.
20 ¿ Debo anunciarme cuando quiera hablar con él? ¿Quién se atreve a hablar para ser destruido?
E korerotia ranei ki a ia kei te mea ahau ki te korero? Kia hiahia ranei te tangata kia horomia ia?
21 » No se puede ver de frente la luz del sol, cuando el cielo está limpio y sin nubes.
Na inaianei e kore nga tangata e kite ana i te marama e wheriko mai nei i te rangi: otiia ka tika atu te hau, ka whakawateatia ratou.
22 D esde el norte vienen rayos dorados que anuncian la imponente majestad de Dios.
E ahu mai ana i te hauraro te aho ano he koura; kei te Atua te kororia whakawehi.
23 N o podemos comprender al Todopoderoso; grande es su poder, y grande es su justicia.
Ko te Kaha Rawa, e kore ia e taea te whakataki e tatou; hira rawa tona kaha; a e kore ia e tukino i tana whakarite whakawa, i te nui o te tika.
24 P or eso los seres humanos le temen, aunque él no teme a los que se consideran sabios.»
Koia ka wehi nga tangata i a ia: e kore ia e whai whakaaro ki te hunga ngakau mohio.