1 Y Salomón fue el rey de todo Israel.
Na ko Kingi Horomona te kingi o Iharaira katoa.
2 L os funcionarios que le ayudaron fueron: Azarías hijo de Sadoc, el sacerdote;
A ko ana rangatira enei; ko Ataria tama a Haroko te tohunga;
3 E lijoref y Ajías, hijos de Sisa, cronistas; Josafat hijo de Ajilud, secretario del rey;
Ko Erihorepe raua ko Ahia nga kaituhituhi, he tama na Hiha; ko Iehohapata tama a Ahiruru te kaiwhakamahara;
4 B enaías hijo de Joyadá, jefe del ejército; Sadoc y Abiatar, sacerdotes;
Ko Penaia tama a Iehoiara te rangatira ope; ko Haroko raua ko Apiatara nga tohunga;
5 A zarías hijo de Natán, jefe de los gobernadores; Zabud hijo de Natán, sacerdote y consejero del rey;
Ko Ataria tama a Natana te rangatira o nga kaitohutohu; ko Tapuru tama a Natana te tohunga, te takahoa o te kingi;
6 A jisar, mayordomo; Adonirán hijo de Abda, recaudador de tributos.
Ko Ahihara te rangatira o te whare; ko Aronirama tama a Apara to nga takoha.
7 S alomón tenía doce gobernadores en Israel, responsables de abastecerlo en todo lo que necesitaran él y su familia.
Na kotahi tekau ma rua nga kaitohutohu a Horomona mo Iharaira katoa, hei mea kai ma te kingi ratou ko tona whare: kotahi ano te marama mea kai o tetahi, o tetahi, i te tau.
8 É stos son sus nombres: Ben Jur, en el monte de Efraín;
Na ko o ratou ingoa enei: ko Penehuru te whenua pukepuke o Eparaima:
9 B en Decar, en Macás, Sagalbín, Bet Semes, Elón y Bet Janán;
Ko Penerekara i Makaha, i Haarapimi, i Petehemehe, i Erono Petehanana:
10 B en Jésed, en Arubot, y también gobernaba Soco y toda la tierra de Hefer;
Ko Penehehere i Arupoto; i a ia Hokoho me te whenua katoa o Hewhere:
11 B en Abinadab, que se había casado con Tafat, la hija de Salomón, en todos los territorios de Dor;
Ko Pene Apinarapa i te taupae katoa o Roro; i a ia a Tapata tamahine a Horomona hei wahine mana:
12 B aná hijo de Ajilud, en Tanac, Meguido y en toda Bet Seán, que está cerca de Saretán, más abajo de Jezrel, desde Bet Seán hasta Abel Meholá, y hasta el otro lado de Jocmeán;
Ko Paana tama a Ahiruru i Taanaka, i Mekiro, i Peteheana katoa, tera i Taretana i raro i Ietereere, o Peteheana atu a tae noa ki Aperemehora, ki tua atu o Iokomeama:
13 B en Guéber, en Ramot de Galaad, pero también gobernaba las ciudades de Yaír hijo de Manasés, las cuales estaban en Galaad; la provincia de Argob, que estaba en Basán; sesenta grandes ciudades amuralladas y con cerraduras de bronce;
Ko Penekepere i Ramoto Kireara: i a ia nga pa o Haira tama a Manahi i Kireara; i a ia nga wahi i Arakopa i Pahana, e ono tekau nga pa nunui, taiepa rawa, tutaki rawa ki te parahi:
14 A jinadab hijo de Iddo, en Majanayin;
Ko Mahanaima i a Ahinarapa tama a Iro:
15 A jimaz, que se casó con Basemat, la hija de Salomón, en Neftalí;
I Napatari a Ahimaata; i tangohia ano hoki e ia a Pahemata tamahine a Horomona hei wahine mana:
16 B aná hijo de Jusay, en Aser y en Alot;
I Ahera, i Aroto a Paana tama a Huhai:
17 J osafat hijo de Paruaj, en Isacar;
I Ihakara a Iehohapata tama a Parua:
18 S imey hijo de Elá, en Benjamín;
Ko Himei tama a Eraha i Pineamine:
19 G eber hijo de Uri, en la tierra de Galaad; en la tierra de Sijón, rey de los amorreos; y de Og, rey de Basán. Éste era el único gobernador en aquella tierra.
Ko Kepere tama a Uri i te whenua o Kireara, i te whenua o Hihona kingi o nga Amori raua ko Oka kingi o Pahana; ko ia anake hoki te kaitohutohu o te whenua.
20 L a población de Judá e Israel era tan numerosa como la arena del mar, y todos se alegraban cuando se reunían a comer y beber.
Na tini iho a Hura raua ko Iharaira, me te onepu i te taha o te moana te tini, kai ana ratou, inu ana, hari ana.
21 S alomón era rey y señor de los reinos, desde el río Éufrates hasta la tierra de los filisteos y los límites con Egipto. Mientras Salomón vivió, todos le pagaron tributos como sus vasallos.
Na ko Horomona te kingi o nga kingitanga katoa, o te awa a tae noa ki te whenua o nga Pirihitini, ki te rohe ra ano o Ihipa: i mau hakari mai ano ratou, a mahi ana i nga mahi a Horomona i nga ra katoa i ora ai ia.
22 L a provisión que diariamente recibía Salomón era de treinta coros de harina fina, sesenta coros de harina común,
Na, ko te kai a Horomona o te ra kotahi, e toru tekau mehua paraoa pai, e ono tekau mehua paraoa ke;
23 d iez bueyes engordados, veinte bueyes de pastoreo y cien ovejas, sin contar los ciervos, gacelas, corzos y aves de corral.
Kotahi tekau nga kau, he mea momona, e rua tekau nga kau o nga haerenga kau, kotahi rau nga hipi, apititia iho ki nga hata, ki nga kakera, ki nga ropaka, ki nga manu whangai.
24 S alomón dominó los reinos al oeste del río Éufrates, desde Tifesaj hasta Gaza, y en toda esa región hubo paz.
Ko ia hoki te kingi i runga i te takiwa i tenei taha katoa o te awa, o Tipiha, tae noa ki Kaha, i runga ano i nga kingi katoa o tenei taha o te awa: a he rongo mau i ona taha katoa.
25 M ientras Salomón vivió, Judá e Israel vivieron seguros, cultivando sus viñas e higueras desde Dan hasta Berseba.
A noho hu noa iho a Hura raua ko Iharaira, tera, tera, i raro i tana waina, i tana piki, no Rana mai ano a Peerehepa atu ana, i nga ra katoa o Horomona.
26 A demás, Salomón tenía en sus caballerizas cuarenta mil caballos para sus carros de combate, y doce mil jinetes.
Na e wha tekau mano nga turanga a Horomona mo nga hoiho o ona hariata, kotahi tekau ma rua mano nga kaieke hoiho.
27 C ada uno de los gobernadores proveía de alimentos al rey Salomón para que nada le faltara. Cada mes, uno de ellos visitaba al rey y se sentaba a su mesa.
A na aua kaitohutohu i mea he kai ma Kingi Horomona, ma te hunga katoa e haere ana ki te tepu a Kingi Horomona, tenei tangata i tona marama, tenei tangata i tona marama: kahore he mea i kore i a ratou.
28 A demás, cada gobernador enviaba, según su turno, cebada y paja para los caballos y las bestias de carga.
I kawea mai ano e ratou he parei, he kakau witi, ma nga hoiho, ma nga muera, ki te wahi i reira nei nga kaitohutohu, ia tangata ki tana mahi.
29 E l Señor concedió a Salomón mucha sabiduría y prudencia, y lo dotó de un gran corazón, vasto como la arena del mar, para comprenderlo todo.
Na homai ana e te Atua he mohio ki a Horomona, me te mahara nui rawa, me te ngakau nui, koia ano kei te onepu i te taha o te moana.
30 S u sabiduría era mayor que la de todos los que vivían en el oriente y en Egipto;
Nui atu hoki te mohio o Horomona i te mohio o nga tama katoa o te rawhiti, i te mohio katoa o Ihipa.
31 i ncluso sobrepasó a la sabiduría de hombres como Etán el ezraíta, Hemán, Calcol y Darda, los hijos de Majol. Su fama se extendió por todas las naciones vecinas.
Nui atu hoki tona mohio i to nga tangata katoa; i to Etana Eterahi, i to Hemana, i to Karakoro, i to Rarara, ara i to nga tama a Mahoro; a paku ana tona ingoa ki nga iwi katoa a tawhio noa.
32 S alomón compuso tres mil proverbios y mil cinco poemas.
Na e toru mano nga whakatauki i korerotia e ia; a ko ana waiata kotahi mano ma rima.
33 H abló de temas relacionados con los cedros del Líbano y el hisopo que crece en las paredes, los animales, las aves, los reptiles y los peces.
I korerotia ano e ia nga rakau, te hita i Repanona, a tae iho ana ki te hihopa e tupu nei ki te taiepa: i korerotia ano e ia nga kararehe, nga manu, nga mea ngoki, me nga ika.
34 T anta era la fama de su sabiduría que de todos los pueblos y reinos llegaba gente a escuchar sus sabias palabras.
A ka haere mai etahi i nga iwi katoa ki te whakarongo ki te mohio o Horomona, i nga kingi katoa o te whenua i rongo nei ki tona mohio.