Job 7 ~ Job 7

picture

1 » Nuestra vida en este mundo es de duro trabajo; nuestros días son como los de un jornalero.

He teka ranei kua takoto he pakanga mo te tangata i runga i te whenua, he rite ano ona ra ki nga ra o te kaimahi?

2 S omos como los esclavos: sólo queremos descansar; parecemos asalariados: sólo queremos que nos paguen.

E rite ana ki te pononga, e matenui nei ki te atarangi, ki te kaimahi, e tumanako nei ki te utu mo tana mahi;

3 P ero en mi caso, ¿qué me ha tocado? ¡Meses de sufrimiento y noches de miseria!

Koia toku rite, ka whiwhi nei ki nga marama horihori, a he mauiui nga po kua whakaritea moku.

4 M e acuesto y me pregunto si volveré a levantarme; se me hacen largas las noches, esperando el nuevo día.

Ka takoto ahau, ka mea ahau, A hea ahau ara ai? he roa ia te po; heoi ka tahurihuri kau ahau a ao noa.

5 M i cuerpo es una costra infestada de gusanos; la poca piel que me queda huele mal y supura.

Ko te kakahu mo oku kikokiko he kutukutu, he pokuru oneone; ka kukuti toku kiri, a ka ngatata ano.

6 P asan mis días más veloces que una lanzadera, y ya he perdido toda esperanza.

Ko oku ra hohoro atu i te rakau a te kaiwhatu; pau ake, te ai he tumanakohanga atu.

7 » Dios mío, recuerda que mi vida es como un suspiro, y que mis ojos no volverán a ver el bien.

Kia mahara he hau oku ra; heoi ano kitenga o toku kanohi i te pai.

8 L os que hoy me ven, no volverán a verme, pues cuando tú me mires, dejaré de existir.

Ko te kanohi o te tangata e kite ana i ahau, heoi ano tona tirohanga mai ki ahau: kei runga i ahau ou kanohi, heoi kahore iho ahau.

9 C omo nubes que se van desvaneciendo son los que mueren: del sepulcro jamás volverán.

Memeha atu te kapua, ngaro atu: he pera ano te tangata e haere ana ki te urupa; e kore e hoki ake.

10 J amás vuelven a su casa; en su lugar de origen son olvidados.

E kore ia e hoki mai ano ki tona whare, e kore ano tona wahi e mahara ki a ia i muri.

11 » Por eso no puedo quedarme callado. Es tanta mi angustia y mi amargura que tengo que dar voz a mi queja.

Na e kore e kaiponuhia e ahau toku mangai; ka korero ahau i toku wairua e mamae nei; ka tangi i te kawa i toku ngakau.

12 ¡ Yo no soy el mar, ni un monstruo marino, para que tengas que ponerme una mordaza!

He moana ranei ahau, he tohora, i mea ai koe i te kaitirotiro moku/

13 C uando pienso hallar consuelo en mi lecho, y que acostado atenuaré mis quejas,

Ki te mea ahau, kei toku moenga ahau te marie ai, ma toku takotoranga e whakamama taku tangi;

14 t ú vienes y me asustas en mis sueños; ¡me llenas de terror con visiones!

Na ka whakahaehaetia ahau e koe ki nga moe, ka whakawehia ahau ki nga mea e whakakitea mai.

15 ¡ Preferiría que me estrangularas, que me quitaras la vida!

A ki ta toku wairua he pai te tarona; pai ake te mate i enei wheua oku.

16 ¡ Aborrezco esta vida! ¡No quiero seguir viviendo! ¡Déjame ya! ¡No vale la pena seguir viviendo!

E whakarihariha ana ahau ki toku ora; kahore oku hiahia kia ora tonu ahau: waiho noa iho ahau, he mea teka noa hoki oku ra.

17 ¿ Qué es el ser humano, que lo engrandeces, y lo tienes tan cerca de tu corazón?

He aha te tangata, i whakanuia ai e koe? i anga ai tou ngakau ki a ia?

18 ¿ Por qué lo visitas todos los días, y a todas horas lo pones a prueba?

I titiro ai koe i a ia i tenei ata, i tenei ata, i honohono ai tau whakamatautau i a ia?

19 ¿ Cuándo vas a dejar de vigilarme? ¿Cuándo vas a dejarme siquiera tragar saliva?

Kia pehea ake te roa ou kahore nei e tahuri atu i ahau, oku kahore nei e waiho noa iho e koe, kia horomia ai toku huware?

20 S i he pecado, ¿qué daño puedo hacerte? ¡Deja ya de vigilar a los seres humanos! ¿Por qué te ensañas tanto conmigo? ¿Por qué me ves como una carga?

Mehemea kua hara ahau, kia aha atu ahau ki a koe, e te kaitiaki o nga tangata? he aha ahau i waiho ai e koe hei patunga mau i taimaha iho ai ahau ki ahau ano.

21 ¡ Quítame esta rebeldía, y perdona mi maldad! Así podré volver a ser polvo, y si mañana me buscas, ya no existiré.»

He aha koe te whakarere noa ai i toku he, te whakapahemo ai i toku kino? Akuanei hoki ahau moe ai ki te puehu, a ka ata rapu koe i ahau, otiia kahore noa iho ahau.