Job 3 ~ Job 3

picture

1 D espués de eso, Job habló y maldijo el día de su nacimiento.

I muri i tenei ka puaki te mangai o Hopa, a ka kanga e ia tona ra.

2 Y dijo:

Na ka oho a Hopa, ka mea,

3 « Que perezca el día en que me concibieron, y la noche en que dijeron: “¡Ya nació un varón!”

Kia ngaro te ra i whanau ai ahau, te po i korerotia ai, He tamaroa kei roto i te kopu.

4 Q ue se oscurezca ese día, y que Dios en lo alto no lo tome en cuenta. Que ese día el sol deje de brillar,

Waiho taua ra mo te pouri; kaua e tirohia iho e te Atua i runga; kaua hoki e whitingia e te marama.

5 y las tinieblas de muerte lo oscurezcan. Que lo envuelva un manto de oscuridad y lo deje como un día horrible y bochornoso.

Kia poke ia i te pouri, i te atarangi hoki o te mate; kia tauria iho e te kapua; kia whakawehia ano hoki e te whakapouritanga o te ra.

6 Q ue sea esa noche todo oscuridad; que nadie la cuente entre los días del año; ¡que no sea incluida en ninguno de los meses!

Na ko taua po, kia mau pu i te pouri kerekere: kei honoa ki nga ra o te tau; kei huihuia atu ina taua nga marama.

7 Q ue sea contada como una noche estéril, en la que nadie emitió un solo grito de alegría.

Nana, kia mokemoke taua po, kaua te reo koa e uru ki roto.

8 Q ue maldigan esa noche los que conjuran al mar, los que saben despertar al furioso Leviatán.

Kia kanga hoki e te hunga kanga i te ra, e te hunga mohio ki te whakaara rewiatana.

9 Q ue no brillen las estrellas en el alba, ni llegue nunca la esperada luz; ¡que no se vea la luz de la mañana!

Kia pouri nga whetu o tona kakarauritanga; kia tatari ki te marama, a kahore noa iho; kei kite hoki i te takiritanga ata.

10 » ¿Por qué no fue cegado el vientre de mi madre? ¿Por qué no se escondió de mis ojos la miseria?

Mona kihai i tutaki i nga tatau o te kopu o toku whaea, kihai i huna i te mauiui kei kitea e ahau.

11 ¿ Por qué no morí dentro de su vientre, o al momento mismo de nacer?

He aha ahau te mate ai i te kopu? He aha te hemo ai i toku putanga mai i te kopu?

12 ¿ Por qué me recibió entre sus rodillas? ¿Por qué me amamantó en su pecho?

He aha i rite wawe ai nga turi moku, me nga u hei ngote maku?

13 ¡ Ahora estaría yo tranquilo y en reposo! ¡Estaría disfrutando de un sueño sosegado!

Me i pena, kua ata takoto ahau, te ai he whakaohooho, moe ana ahau: katahi ahau ka whai okiokinga,

14 D escansaría entre reyes y ministros, cuyos monumentos hoy están en ruinas;

I roto i nga kingi, i nga kaiwhakatakoto whakaaro o te whenua i hanga nei i nga wahi mokemoke mo ratou,

15 ¡ estaría entre poderosos gobernantes, que llenaban de oro y plata sus palacios!

I roto ranei i nga rangatira whai koura, o ratou nei whare ki tonu i te hiriwa:

16 » ¿Por qué no me trataron como a un abortivo, y me enterraron para nunca ver la luz?

Kua kahore noa iho ranei, kua pera me te materoto e ngaro nei, me nga kohungahunga kahore nei e kite i te marama.

17 E n la tumba los malvados no perturban; allí descansan los cansados de vivir;

Mutu ake i reira te whakararuraru a te hunga kino; okioki ana i reira te hunga kua mauiui nga uaua.

18 a llí reposan de sus penas los cautivos, pues no escuchan más la voz del capataz;

Ata noho ana nga herehere i reira, te rongo i te reo o te kaitukino.

19 a llí los niños y los viejos son iguales, y el esclavo se libera de su amo.

Kei reira te iti, te rahi, kahore hoki he rangatira o te pononga.

20 » ¿Por qué llega a ver la luz el que trabaja, y se deja vivir al de espíritu amargado?

He aha te marama i homai ai ki te tangata kei roto nei i te mate? te ora ki te tangata kua kawa te wairua?

21 E speran la muerte, y ésta no llega, aunque la anhelan más que al oro,

E koingo nei ki te mate, heoi kahore noa iho; e keri ana kia taea ia, nui atu i te keri i nga taonga huna.

22 ¡ pero cuán grande es su alegría cuando al fin encuentran el sepulcro!

Hari pu ratou, koa ana, ina kitea te urupa.

23 » ¿Para qué vivir en un camino incierto, Donde Dios te cierra el paso?

He aha ano te marama i homai ai ki te tangata kua huna nei tona ara, kua oti nei te tutakitaki mai e te Atua?

24 ¡ Mi pan lo ingiero entre suspiros, y entre lágrimas que corren como el agua!

Kiano hoki ahau i kai, kua tae mai taku mapu: ano he wai oku hamama e ringihia ana.

25 M e ha sobrevenido un temor espantoso; lo que más temía, me ha sucedido.

No te mea kua tae mai ki ahau te mea whakawehi e wehi nei ahau; ko taku e pawera nei kua pa ki ahau.

26 N o encuentro paz ni reposo; vivo intranquilo y en constante turbación.»

Kahore oku humarie, kahore oku ata noho, ehara i te mea e okioki ana; na kua puta te raruraru.