1 I naianei ia e kataina mai ana ahau e te hunga tamariki rawa i ahau, e te hunga kihai nei ahau i whakaae kia uru o ratou matua ki roto ki nga kuri o taku kahui.
Pero ahora se ríen de mí los más jóvenes que yo, A cuyos padres yo desdeñara poner con los perros de mi ganado.
2 A e ra, hei aha maku te kaha o o ratou ringa? He hanga pirau nei hoki to ratou koroheketanga.
¿Y de qué me servía ni aun la fuerza de sus manos? No tenían fuerza alguna.
3 T upuhi ana ratou i te rawakore, i te hemokai; e ngau ana ratou i te oneone pakapaka, i roto i te pouritanga o te tuhea, o te ururua.
Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían a la soledad, a lugar tenebroso, asolado y desierto.
4 E whawhaki ana ratou i nga marou i roto o nga rakau ririki; a ko nga pakiaka hunipa hei kai ma ratou.
Recogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.
5 H e mea pei atu ratou i roto i nga tangata; e karangarangatia ana ratou ano he tahae.
Eran arrojados de entre las gentes, Y todos les daban grita como tras el ladrón.
6 M e noho rawa atu ratou i nga kapiti o nga awaawa, i nga waro o te whenua, i nga kamaka.
Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.
7 T angi a kaihe ana ratou i roto i nga rakau ririki; huihuia ana ratou ki raro i nga ongaonga.
Aullaban entre las matas, Y se apretujaban debajo de los espinos.
8 H e tamariki ratou na nga kuware, ae ra, he tamariki na te hunga ingoakore; he hunga i patua atu i runga i te whenua.
Hijos de abyección; más aún, sin nombre, La basura de la sociedad.
9 I naianei ia kua waiho ahau hei waiata ma ratou, ae, hei whakatauki ma ratou.
Y ahora yo soy objeto de su burla, Y les sirvo de refrán.
10 E whakarihariha mai ana ratou ki ahau, e neke rawa atu ana i ahau, a kahore e kaiponuhia e ratou te huware ki toku mata.
Me abominan, se alejan de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.
11 K ua oti hoki tana aho te wewete e ia, a e whakatupuria kinotia ana ahau e ia, a kua tukua e ratou te paraire i toku aroaro.
Porque Dios desató la cuerda de su arco, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.
12 I te taha ki matau ka ara te marea; taia ana e ratou oku waewae, a akina ana nga ara o a ratou whakangaromanga ki ahau.
A la mano derecha se levantó el populacho; Empujaron mis pies hacia mi perjuicio, Y prepararon contra mí caminos de perdición.
13 E taka kino ana ratou i toku ara, e whakatupu ana i te he moku, a kahore he hoa mahi mo ratou.
Mi senda de escape desbarataron. Se aprovecharon de mi quebrantamiento, Y contra ellos no hubo ayudador.
14 R ite tonu ki te wai nui e pakaru mai ana to ratou haerenga mai: i taua whakangaromanga nei, huri mai ana ratou ki runga ki ahau:
Irrumpieron como por portillo ancho, Se lanzaron sobre mi calamidad.
15 K ua tahuri mai nga whakawehi ki ahau, e aru ana ratou i toku whakaaro rangatira ano he hau; ko te whakahauora moku, pahemo ke ana ano he kapua.
Se han vuelto los terrores contra mí; Combatieron como viento mi honor, Y mi prosperidad pasó como nube.
16 N a inaianei kua maringi toku wairua i roto i ahau: mau pu ahau i nga ra o te tangi.
Y ahora mi alma está derramada dentro de mí; Días de aflicción se apoderan de mí.
17 I te po e werohia ana oku wheua i roto i ahau; kahore hoki he okiokinga o nga mamae e ngau nei i ahau.
De noche taladra mis huesos el tormento, Y los dolores que me roen no reposan.
18 H e kaha nui no toku mate i ahua ke ai toku kakahu; e awhi nei i ahau, e penei ana me te whiri o toku koti.
Con gran fuerza me agarra de la ropa; me ciñe como el cuello de mi túnica.
19 K ua maka ahau e ia ki te paru, kua rite ahau ki te puehu, ki te pungarehu.
Él me derribó en el lodo, Y soy semejante al polvo y a la ceniza.
20 E tangi ana ahau ki a koe, heoi kahore koe e whakao mai ki ahau; e tu ana, heoi ka titiro kau mai koe ki ahau.
Clamo a ti, y no me haces caso; Me presento ante ti, y no me atiendes.
21 K ua huri ke, kua kino tau mahi ki ahau: ko te kaha o tou ringa kei te tukino i ahau.
Te has vuelto cruel para mí; Con tu mano poderosa me persigues.
22 K ua hapainga ake ahau e koe ki te hau, a meinga ana tera e koe hei hoiho moku; a whakamotitia iho ahau e koe i roto i te tupuhi.
Me alzaste en vilo, me hiciste cabalgar en el huracán, Y me disolviste en la tormenta.
23 E mohio ana hoki ahau tera ahau e kawea e koe ki te mate, ki te whare hoki i whakaritea mo te hunga ora katoa.
Pues bien sé que me conduces a la muerte, Y a la casa determinada a todo viviente.
24 E kore ano ia tona ringa e totoro iho ki te urupa; ahakoa hei mate mona ka mea ia ki te karanga, he whakaaro ki enei mea.
Mas ¿no extenderé la mano hasta algún asidero? ¿No clamarán los desgraciados cuando él los quebrante?
25 K ihai ianei ahau i tangi ki te tangata he mate nei tona? kihai ranei toku wairua i pouri ki te rawakore?
¿No lloré yo con el afligido? Y mi alma, ¿no se entristeció sobre el menesteroso?
26 I ahau i tatari ai ki te pai, heoi kua tae mai te kino; tumanako atu ana ahau ki te marama, heoi kua tae mai te pouri.
Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, vino la oscuridad.
27 K o oku whekau, me te mea e koropupu ana, te ata takoto; haukotia mai ana ahau e nga ra o te tangi.
Mis entrañas se agitan, y no reposan; Días de aflicción me han sobrevenido.
28 E haereere pouri ana ahau, kahore he ra; ko taku whakatikanga ake i roto i te whakaminenga, ka karanga awhina.
Ando ennegrecido, y no por el sol; Me he levantado en la congregación, y clamado.
29 H ei teina ahau ki nga tarakona, hei hoa mo nga ruru.
He venido a ser hermano de chacales, Y compañero de avestruces.
30 K o toku kiri mangu tonu, e ngahoro ana i ahau, kaia ana oku wheua i te wera.
Mi piel se ha ennegrecido y se me cae, Y mis huesos arden de calentura.
31 N o reira i tahuri ke ai taku hapa ki te tangi, me taku okana ki te reo o te hunga e uhunga ana.
Se ha cambiado mi arpa en luto. Y mi flauta en voz de lamentadores.