1 E mohiotia ana ranei e koe te wa e whanau ai nga koati mohoao o te kamaka? E kitea putia ana ranei e koe te wa e whakamamae ai nga hata?
¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿O miraste tú las ciervas cuando están pariendo?
2 E taua ano ranei e koe nga marama e rite ana i a ratou? E mohio ana ranei koe ki te wa e whanau ai ratou?
¿Contaste tú los meses de su preñez, Y sabes el tiempo cuando han de parir?
3 T uohu ana ratou, kua puta mai a ratou kuao, akiritia mai ana e ratou o ratou mea whakapouri.
Se encorvan, hacen salir sus hijos, Pasan sus dolores.
4 E pai ana te ahua o a ratou kuao, e tupu ana i te parae; ka haere atu ratou, a kahore e hoki mai ano.
Sus hijos se fortalecen, crecen con el pasto; Salen, y no vuelven a ellas.
5 N a wai i tuku te kaihe mohoao kia haere noa atu; nga here o te kaihe mohoao, na wai i wewete?
¿Quién echó libre al asno montés, Y quién soltó sus ataduras?
6 K o te whare i whakaritea nei e ahau mona, ko te koraha: ko ona nohoanga ko te wahi titiohea.
Al cual yo puse casa en la soledad, Y sus moradas en lugares salitrosos.
7 W hakahaweatia iho e ia te ngangau o te pa; e kore ia e rongo ki te reo o te kaiakiaki.
Se burla del bullicio de la ciudad; No escucha las voces del arriero.
8 K o tona wahi kai kei te tuahiwi o nga maunga, e rapua ana e ia nga mea matomato katoa.
Lo oculto de los montes es su pasto, Y anda buscando toda hierba verde.
9 E pai ranei te unikanga kia mahi ki a koe? Kei tau takotoranga kai ranei he moenga mona?
¿Querrá el búfalo servirte a ti, O pasar la noche en tu pesebre?
10 E herea ranei e koe te unikanga ki tona taura i te awa parautanga? E rakarakatia ranei e ia nga raorao me tana whai ano i a koe?
¿Atarás tú al búfalo con coyunda para el surco? ¿Labrará los valles en pos de ti?
11 E whakawhirinaki atu ranei koe ki a ia, no te mea e nui ana tona kaha? E whakarerea atu ranei e koe tau mahi mana?
¿Confiarás tú en él, por ser grande su fuerza, Y le fiarás tu labor?
12 E whakapono atu ranei koe mana au hua e whakahoki mai; mana e kohikohi mai ki tau patunga witi?
¿Fiarás de él para que recoja tu cosecha, Y la junte en tu era?
13 E whakamanamana ana te parirau o te otereti; otira he atawhai ano ranei ta ona hou, ta ona raukura?
El avestruz aletea alegremente, pero ¿son sus alas y su plumón como los de la cigüeña?
14 E whakarerea ana e ia ona hua ki te whenua, whakamahanatia iho e ia ki te puehu,
Porque él desampara en la tierra sus huevos, Para que la arena los caliente,
15 W areware ake ia tera pea e pepe i te waewae, e takahia ranei e te kirehe o te parae.
Y olvida que el pie los puede pisar, Y que puede quebrarlos la bestia del campo.
16 H e mea pakeke ia ki ana pi me te mea ehara i a ia: ahakoa ka maumauria tana mahi, kahore ona manawapa;
Es cruel para con sus hijos, como si no fuesen suyos, No temiendo que su trabajo haya sido en vano;
17 N o te mea i whakakahoretia e te Atua he ngakau mahara mona, kihai hoki i homai he whakaaro ki a ia.
Porque le privó Dios de sabiduría, Y no le dio inteligencia.
18 I te wa e maranga ai ia ki runga, whakahaweatia iho e ia te hoiho raua ko tona kaieke.
Pero cuando se yergue y se lanza al trote, Se burla del caballo y de su jinete.
19 N au ranei i hoatu tona kaha ki tae hoiho? Nau ranei tona kaki i whakakakahu ki te huruhuru?
¿Diste tú al caballo la fuerza? ¿Vestiste tú su cuello de crines ondulantes?
20 N au ranei ia i mea kia pekepeke, kia pera me te mawhitiwhiti? He hanga whakawehi te kororia o tona whewhengu.
¿Le haces saltar como langosta? El resoplido de su nariz es formidable.
21 E hukari ana ia ia te raorao, me te koa ano ki tona kaha: tika tonu ia ki te hunga mau patu.
Escarba en el valle, se alegra en su fuerza, Sale al encuentro de las armas;
22 W hakahawea ana ia ki te wehi, kahore ona mataku; e kore ano ia e nunumi mai i te hoari.
Hace burla del espanto, y no teme, Ni vuelve el rostro delante de la espada.
23 P apa ana te papa pere ki tona taha, te tao e rarapa ana, me te timata.
Contra él suenan las espuelas, El hierro de la lanza y de la jabalina;
24 E horomia ana e ia te whenua, me te ngangau me te riri; kahore ia i te whakapono ko te reo tera o te tetere.
Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, Sin importarle el sonido de la trompeta;
25 K a tangi ana te tetere ka mea ia, Ha, ha! I tawhiti ano ka hongia e ia te pakanga, te whatitiri o nga rangatira, me te hamama.
Dice al sonido de los clarines: ¡Ea! Y desde lejos olfatea el combate, El grito de los capitanes, y el vocerío.
26 H e mohio nou i rere ai te kahu, i roha ai i ona parirau, i anga ai whaka te tonga?
¿Vuela el gavilán por haberle enseñado tú, Y extiende hacia el sur sus alas?
27 N au te kupu i kake ai te ekara? i hanga ai e ia tana ohanga ki te wahi tiketike?
¿Se remonta el águila por tu mandato, Y pone en alto su nido?
28 N oho ana ia i runga i te kamaka, kei reira tona kainga, kei te kamaka keokeo, kei te pa kaha.
Ella habita y se refugia en una roca, Hace en un picacho su guarida inaccesible.
29 A rapua ana e ia he kai i reira; e kite atu ana ona kanohi i tawhiti.
Desde allí acecha la presa; Sus ojos observan de muy lejos.
30 H oromititia ake ana hoki nga toto e ana pi; a ko te wahi i nga tupapaku,, kei reira ano ia.
Sus polluelos chupan la sangre; Y donde haya cadáveres, allí está ella.