1 K atahi a Eripata Temani ka oho, ka mea,
Entonces respondió Elifaz temanita, y dijo:
2 K i te anga matou ki te korero ki a koe, e pouri ranei koe? otira e taea e wai te pehi te kupu?
Si intentamos hablarte, te será molesto; Pero ¿quién podrá contener las palabras?
3 N ana, he tokomaha i whakaakona e koe: nau hoki i whakakaha nga ringa kahakore.
He aquí, tú instruías a muchos, Y fortalecías las manos débiles;
4 A ra ana i au kupu te tangata e hinga ana; nau hoki i kaha ai nga turi kua piko.
Al que tropezaba lo enderezaban tus palabras, Y reforzabas las rodillas que decaían.
5 I naianei kua tae mai ki a koe, a e hemo ana koe: e pa ana ki a koe, ohorere ana koe.
Mas ahora que el mal ha venido sobre ti, te desalientas; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
6 H e taka ianei kei tou wehi ki te Atua he okiokinga whakaaro mou? Kei te tapatahi o ou huarahi he tumanakohanga mou?
¿No es tu temor de Dios tu confianza? ¿No es tu esperanza la integridad de tus caminos?
7 M aharatia ra, ko wai o nga tangata harakore i huna? I ngaro ranei ki hea te hunga tika?
Recapacita ahora; ¿qué inocente jamás ha perecido? ¿Y dónde han sido destruidos los rectos?
8 K o taku hoki tenei i kite ai, ko te hunga e parau ana i te he, e rua ana i te raruraru, ko ia ra ano ta ratou e kokoti ai.
Según todo lo que yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.
9 H una ana ratou e te ha o te Atua, moti iho ratou i te hau o tona riri.
Perecen bajo el soplo de Dios, Y por el furor de su ira son consumidos.
10 K o te hamama o te raiona, ko te reo o te raiona tutu, ko nga niho o nga kuao raiona, whati ana.
Los rugidos del león, y los bramidos del rugiente, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
11 N garo ana te raiona katua i te kore kai, a marara noa atu nga kuao a te raiona.
El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos de la leona se dispersan.
12 N a i kawea pukutia mai he korero ki ahau, a kapohia ana e toku taringa he komuhumuhu.
Ahora bien, me fue dicha una palabra en secreto, Y mi oído ha percibido algo de ello.
13 I nga whakaaroaronga, no nga kite o te po, i te mea ka au iho te moe a te tangata,
En cavilaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,
14 K a pa te wehi ki ahau, me te ihiihi, a wiri ana oku wheua katoa.
Me sobrevino un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos;
15 N a ka tika atu he wairua i toku aroaro, tutu ana nga huruhuru o toku kikokiko.
Y al pasar un espíritu por delante de mí, Hizo que se erizara el pelo de mi cuerpo.
16 T u ana ia, otiia kihai ahau i mohio ki tona mata; he ahua te mea i toku aroaro: tu puku ana; na ka rongo ahau i te reo e ki ana,
Paróse delante de mis ojos una figura, Cuyo rostro yo no conocí, Y tras un silencio, oí que susurraba:
17 H e nui atu ranei te tika o te tangata i to te Atua? He nui atu ranei i to tona Kaihanga to ma o te tangata?
¿Será justo un hombre delante de Dios? ¿Será puro un varón frente a su Hacedor?
18 N ana, kahore rawa ia e whakawhirinaki ki ana pononga; a ki tana, he he kei ana anahera.
He aquí, en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles;
19 T era atu to te hunga e noho ana i roto i nga whare uku, he puehu to ratou turanga; mongamonga kau ratou i te aroaro o te purehurehu.
¡Cuánto más en los que habitan en casas de barro, Cuyos cimientos están en el polvo, Y que serán quebrantados antes que la polilla!
20 I waenganui o te ata, o te ahiahi, ka whakangaromia ratou; huna ana ratou ake tonu atu, te ai tetahi hei whakaaro atu.
De la mañana a la tarde son destruidos, Y se pierden para siempre, sin haber quien repare en ello.
21 K ahore ranei to ratou taura here teneti i motuhia i roto i a ratou? Mate ana ratou, kahore hoki he matauranga.
La estaca de su tienda ¿no es arrancada con ellos mismos? Y mueren sin haber adquirido sabiduría.