Job 16 ~ Job 16

picture

1 K atahi a Hopa ka whakautu, ka mea,

Respondió Job, y dijo:

2 K a maha nga mea pena kua rangona nei e ahau: he kaiwhakamarie haumaruru rawa koutou katoa.

Muchas veces he oído cosas como éstas; Consoladores importunos sois todos vosotros.

3 E whai mutunga ranei nga kupu tikangakore? Na te aha ranei koe i whakaoho ki te whakahoki kupu mai?

¿No tendrán fin las palabras vacías? ¿O qué te anima a responder?

4 E taea ano e ahau te korero pena i a koutou; me i penei to koutou wairua me toku wairua, hono tonu aku kupu ki a koutou, ka ruru ano toku upoko ki a koutou.

También yo podría hablar como vosotros, Si vuestra alma estuviera en lugar de la mía; Yo podría ensartar contra vosotros palabras, Y por vosotros menear mi cabeza.

5 E whakakaha ano ia toku mangai i a koutou, ka ai ano hoki te whakamarie a oku ngutu hei pehi i to koutou mamae.

Pero yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría vuestro dolor.

6 A hakoa korero ahau, kahore toku pouri e iti iho; ki te mutu taku, ko tehea wahi o toku mamae ka taharahara iho.

Pero aunque hable, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.

7 I naianei ano kua meinga ahau e ia kia ruha: moti iho i a koe toku whakaminenga katoa.

Pero ahora tú, oh Dios, me has extenuado; Has asolado toda mi familia.

8 N a kua mau kita koe ki ahau, hei kaiwhakaatu i toku he: e whakatika ana mai hoki toku hirokitanga ki ahau, hei whakapuaki i toku he: e whakatika ana mai hoki toku hirokitanga ki ahau hei whakapuaki i toku he.

Tú me has llenado de arrugas; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

9 H aehaea ana ahau e ia i a ia e riri ana, e tukino ana ia i ahau; pakiri ana ona niho ki ahau; e whakakoi mai ana toku hoariri i ona kanohi ki ahau.

Su furor me despedazó, y me ha aborrecido. Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

10 H amama mai ana o ratou mangai ki ahau; whakahewea mai ana, kei te papaki ratou i toku paparinga; huihui ana ratou kia kotahi hei whawhai ki ahau.

Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos.

11 K ua tukua ahau e te Atua ki te hunga he, whakarerea putia ana ahau ki nga ringa o te hunga kino.

Me ha entregado Dios a los malvados, Y en las manos de los impíos me hizo caer.

12 H umarie ana taku noho, heoi kua wawahi ia i ahau; kua mau ia ki toku kaki, tatatia ake ahau kia pakaru rikiriki; whakaturia ana ahau e ia hei koperenga pere mana.

Vivía yo tranquilo, y me desmenuzó; Me agarró por la nuca y me despedazó, Y me puso por blanco suyo.

13 K arapotia ana ahau e ana kaikopere, motumotuhia ana e ia oku whatumanawa, kahore hoki e tohungia; ringihia ana e ia toku au ki te whenua.

Me rodearon sus flecheros, Traspasó mis riñones sin piedad; Mi hiel derramó por tierra.

14 H e mea wawahi ahau nana, he wahanga, he wahanga; ano he tangata kaha ia e rere mai ana ki runga ki ahau.

Me quebrantó con quebranto sobre quebranto; Me asaltó como un guerrero.

15 T uituia ana e ahau he kakahu taratara mo toku kiri, whakaititia iho e ahau toku haona ki te puehu.

Cosí un saco sobre mi piel, Y hundí mi cabeza en el polvo.

16 P aruparu noa iho toku mata i te tangihanga, kei runga i oku kamo te atarangi o te mate;

Mi rostro está inflamado con el llanto, Y mis párpados ensombrecidos,

17 A hakoa kahore he tutu i oku ringa, a he ma taku inoi.

A pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido pura mi oración.

18 K aua, e te whenua, e hipokina oku toto, kei whai wahi tanga ano hoki taku karanga.

¡Oh tierra!, no cubras mi sangre, Y no haya lugar adonde no llegue mi clamor.

19 K ei te rangi nei ano inaianei te kaiwhakaatu o taku, kei te wahi i runga toku kaititiro.

Mas he aquí que en los cielos está aún mi testigo, Y mi defensor en las alturas.

20 E tawai mai ana oku hoa ki ahau, maturuturu tonu ia nga roimata o toku kanohi ki te Atua.

Mis amigos se burlan de mí; Mas ante Dios derramaré mis lágrimas.

21 K ia tohe koa ia i to te tangata tika ki te Atua, i to te tama hoki a te tangata ki tona hoa!

¡Ojalá pudiese abogar un hombre ante Dios, Como lo hace con su prójimo!

22 K ia taka mai hoki nga tau torutoru nei, ka haere ahau i te ara e kore ai ahau e hoki mai ano.

Mas los años que me restan son contados, Y yo me iré por el camino de donde ya no volveré.