1 E mohiotia ana ranei e koe te wa e whanau ai nga koati mohoao o te kamaka? E kitea putia ana ranei e koe te wa e whakamamae ai nga hata?
¿Conoces tú el tiempo en que paren las cabras monteses ? ¿Has observado el parto de las ciervas ?
2 E taua ano ranei e koe nga marama e rite ana i a ratou? E mohio ana ranei koe ki te wa e whanau ai ratou?
¿Puedes contar los meses de su gestación, o conoces el tiempo en que han de parir?
3 T uohu ana ratou, kua puta mai a ratou kuao, akiritia mai ana e ratou o ratou mea whakapouri.
Se encorvan, paren sus crías, y se libran de sus dolores de parto.
4 E pai ana te ahua o a ratou kuao, e tupu ana i te parae; ka haere atu ratou, a kahore e hoki mai ano.
Sus crías se fortalecen, crecen en campo abierto; se van y no vuelven a ellas.
5 N a wai i tuku te kaihe mohoao kia haere noa atu; nga here o te kaihe mohoao, na wai i wewete?
¿Quién dejó en libertad al asno montés ? ¿Y quién soltó las ataduras del asno veloz,
6 K o te whare i whakaritea nei e ahau mona, ko te koraha: ko ona nohoanga ko te wahi titiohea.
al cual di por hogar el desierto, y por morada la tierra salada ?
7 W hakahaweatia iho e ia te ngangau o te pa; e kore ia e rongo ki te reo o te kaiakiaki.
Se burla del tumulto de la ciudad, no escucha los gritos del arriero.
8 K o tona wahi kai kei te tuahiwi o nga maunga, e rapua ana e ia nga mea matomato katoa.
Explora los montes buscando su pasto, y anda tras toda hierba verde.
9 E pai ranei te unikanga kia mahi ki a koe? Kei tau takotoranga kai ranei he moenga mona?
¿Consentirá en servirte el búfalo, o pasará la noche en tu pesebre?
10 E herea ranei e koe te unikanga ki tona taura i te awa parautanga? E rakarakatia ranei e ia nga raorao me tana whai ano i a koe?
¿Puedes atar al búfalo con coyundas para el surco, o rastrillará los valles en pos de ti?
11 E whakawhirinaki atu ranei koe ki a ia, no te mea e nui ana tona kaha? E whakarerea atu ranei e koe tau mahi mana?
¿Confiarás en él por ser grande su fuerza y le confiarás tu labor?
12 E whakapono atu ranei koe mana au hua e whakahoki mai; mana e kohikohi mai ki tau patunga witi?
¿Tendrás fe en él de que te devolverá tu grano, y de que lo recogerá de tu era?
13 E whakamanamana ana te parirau o te otereti; otira he atawhai ano ranei ta ona hou, ta ona raukura?
Baten alegres las alas del avestruz, ¿acaso con el ala y plumaje del amor ?
14 E whakarerea ana e ia ona hua ki te whenua, whakamahanatia iho e ia ki te puehu,
Porque abandona sus huevos en la tierra, y sobre el polvo los calienta;
15 W areware ake ia tera pea e pepe i te waewae, e takahia ranei e te kirehe o te parae.
se olvida de que algún pie los puede aplastar, o una bestia salvaje los puede pisotear.
16 H e mea pakeke ia ki ana pi me te mea ehara i a ia: ahakoa ka maumauria tana mahi, kahore ona manawapa;
Trata a sus hijos con crueldad, como si no fueran suyos; aunque su trabajo sea en vano, le es indiferente;
17 N o te mea i whakakahoretia e te Atua he ngakau mahara mona, kihai hoki i homai he whakaaro ki a ia.
porque Dios le ha hecho olvidar la sabiduría, y no le ha dado su porción de inteligencia.
18 I te wa e maranga ai ia ki runga, whakahaweatia iho e ia te hoiho raua ko tona kaieke.
Pero cuando se levanta en alto, se burla del caballo y de su jinete.
19 N au ranei i hoatu tona kaha ki tae hoiho? Nau ranei tona kaki i whakakakahu ki te huruhuru?
¿Das tú al caballo su fuerza? ¿Revistes su cuello de crines?
20 N au ranei ia i mea kia pekepeke, kia pera me te mawhitiwhiti? He hanga whakawehi te kororia o tona whewhengu.
¿Le haces saltar como la langosta? Terrible es su formidable resoplido;
21 E hukari ana ia ia te raorao, me te koa ano ki tona kaha: tika tonu ia ki te hunga mau patu.
escarba en el valle, y se regocija en su fuerza; sale al encuentro de las armas.
22 W hakahawea ana ia ki te wehi, kahore ona mataku; e kore ano ia e nunumi mai i te hoari.
Se burla del temor y no se acobarda, ni retrocede ante la espada.
23 P apa ana te papa pere ki tona taha, te tao e rarapa ana, me te timata.
Resuena contra él la aljaba, la lanza reluciente y la jabalina.
24 E horomia ana e ia te whenua, me te ngangau me te riri; kahore ia i te whakapono ko te reo tera o te tetere.
Con ímpetu y furor corre sobre la tierra; y no se está quieto al sonido de la trompeta.
25 K a tangi ana te tetere ka mea ia, Ha, ha! I tawhiti ano ka hongia e ia te pakanga, te whatitiri o nga rangatira, me te hamama.
Cada vez que la trompeta suena, como que dice: “¡Ea!”, y desde lejos olfatea la batalla, las voces atronadoras de los capitanes y el grito de guerra.
26 H e mohio nou i rere ai te kahu, i roha ai i ona parirau, i anga ai whaka te tonga?
¿Acaso por tu sabiduría se eleva el gavilán, extendiendo sus alas hacia el sur?
27 N au te kupu i kake ai te ekara? i hanga ai e ia tana ohanga ki te wahi tiketike?
¿Acaso a tu mandato se remonta el águila y hace en las alturas su nido ?
28 N oho ana ia i runga i te kamaka, kei reira tona kainga, kei te kamaka keokeo, kei te pa kaha.
En la peña mora y se aloja, sobre la cima del despeñadero, lugar inaccesible.
29 A rapua ana e ia he kai i reira; e kite atu ana ona kanohi i tawhiti.
Desde allí acecha la presa; desde muy lejos sus ojos la divisan.
30 H oromititia ake ana hoki nga toto e ana pi; a ko te wahi i nga tupapaku,, kei reira ano ia.
Sus polluelos chupan la sangre; y donde hay muertos, allí está ella.