1 N a ka whakautua e Hopa, ka mea,
Entonces respondió Job y dijo:
2 K ia peha ake te roa o ta koutou whakaporearea i toku wairua, o ta koutou wawahi i ahau ki te kupu?
¿Hasta cuándo me angustiaréis y me aplastaréis con palabras?
3 K a tekau enei tawainga a koutou ki ahau, kahore o koutou whakama i a koutou ka aki tonu nei i ahau.
Estas diez veces me habéis insultado, ¿no os da vergüenza perjudicarme?
4 K i te mea ano hoki kua he ahau, kei ahau ano toku he e noho ana.
Aunque en verdad yo haya errado, mi error queda conmigo.
5 K i te mea ka whakanui mai koutou i a koutou ki ahau, a ka kauwhau mai ki ahau i toku tawainga;
Si en verdad os jactáis contra mí, y comprobáis mi oprobio,
6 K ia mohio koutou na te Atua ahau i whakaparori i taku take, he mea hao mai ahau nana ki tana kupenga.
sabed ahora que Dios me ha agraviado y me ha envuelto en su red.
7 N ana, e tangi ana ahau i te mahi nanakia, heoi kahore ahau e whakarangona; e karanga awhina ana ahau, otiia kahore he whakawa.
He aquí, yo grito: “¡Violencia!”, pero no obtengo respuesta; clamo pidiendo ayuda, pero no hay justicia.
8 K ua tutakina e ia toku ara, te puta ahau; tukua iho ana e ia te pouri ki oku ara.
El ha amurallado mi camino y no puedo pasar, y ha puesto tinieblas en mis sendas.
9 K o toku kororia huia atu ana e ia; tangohia ana e ia te karauna i toku mahunga.
Me ha despojado de mi honor y quitado la corona de mi cabeza.
10 W awahia ana ahau e ia i nga taha katoa, a riro ana ahau; ko taku i tumanako atu ai huaranga atu ana e ia ano he rakau.
Me destruye por todos lados, y perezco, y como a un árbol ha arrancado mi esperanza.
11 K ua mura mai hoki tona riri ki ahau; e kiia ana ahau e ia ko tetahi o ona hoariri.
También ha encendido su ira contra mí y me ha considerado su enemigo.
12 E haere huihui mai ana ana taua, e whakaneke ake ana i to ratou ara ki ahau, kei te whakapae i toku teneti i tetahi taha, i tetahi taha.
Se concentran a una sus ejércitos, preparan su camino de asalto contra mí, y alrededor de mi tienda acampan.
13 K ua meinga e ia oku teina kia matara atu i ahau; ko aku i mohio ai kua tangata ke ki ahau.
El ha alejado de mí a mis hermanos, y mis conocidos están apartados completamente de mí.
14 K o oku whanaunga, mutu pu ta ratou; ko oku hoa ake, kua wareware ratou ki ahau.
Mis parientes me fallaron y mis íntimos amigos me han olvidado.
15 K o te hunga e noho ana i toku whare, me aku pononga wahine, kiia iho ahau e ratou he tangata ke; he tangata no nga whenua ahau ki ta ratou titiro mai.
Los moradores de mi casa y mis criadas me tienen por extraño, extranjero soy a sus ojos.
16 I karanga atu ahau ki taku pononga, heoi kihai ia i whakao mai; ahakoa e inoi ana toku mangai ki a ia.
Llamo a mi siervo, y no responde, con mi propia boca tengo que rogarle.
17 K o toku ha tauhou ana ki taku wahine, me taku inoi hoki ki nga tamariki o te kopu o toku whaea.
Mi aliento es odioso a mi mujer, y soy repugnante a mis propios hermanos.
18 K o nga tamariki nonohi ano hoki, whakahawea mai ana ki ahau; ki te whakatika ahau, ka korero whakahe ratou moku.
Hasta los niños me desprecian, me levanto, y hablan contra mí.
19 E whakarihariha mai ana ki ahau oku takahoa katoa, a ko aku i aroha ai kua tahuri mai ki ahau.
Todos mis compañeros me aborrecen, y los que amo se han vuelto contra mí.
20 P iri tonu toku iwi ki toku kiri, ki oku kikokiko, a ora ake oku, ko te kiri kau o oku niho.
Mis huesos se pegan a mi piel y a mi carne, y sólo he escapado con la piel de mis dientes.
21 T ohungia mai ahau, tohungia mai ahau e koutou, e oku hoa; kua pa mai hoki te ringa o te Atua ki ahau.
Tened piedad, tened piedad de mí, vosotros mis amigos, porque la mano de Dios me ha herido.
22 H e aha koutou i tukino ai i ahau, i pera ai me te Atua, te makona koutou i oku kikokiko?
¿Por qué me perseguís como Dios lo hace, y no os saciáis ya de mi carne?
23 A ue, me i tuhituhia aku kupu! Aue, me i taia ki te pukapuka!
¡Oh, si mis palabras se escribieran, si se grabaran en un libro!
24 M e i whaoa ki te kamaka, ki te pene rino, ki te mata, hei mea mo a mua noa atu!
¡Si con cincel de hierro y con plomo fueran esculpidas en piedra para siempre!
25 O tiia e mohio ana ahau kei te ora toku kaihoko, a i nga wa i muri nei ka tu ia ki runga ki te whenua;
Yo sé que mi Redentor vive, y al final se levantará sobre el polvo.
26 A ahakoa i muri i te paunga o toku kiri, ka titiro tonu ahau i roto i toku kikokiko ki te Atua:
Y después de deshecha mi piel, aun en mi carne veré a Dios;
27 E titiro ano ahau ki a ia, ahau nei ano; a ma oku kanohi e matakitaki, kahore ma o tetahi atu. Pau rawa oku whatumanawa i roto i ahau.
al cual yo mismo contemplaré, y a quien mis ojos verán y no los de otro. ¡Desfallece mi corazón dentro de mí!
28 K i te ki koutou, Na, ta tatou hanga ki te tukino i a ia! kua kitea hoki te take o te mea i roto i ahau;
Si decís: “¿Cómo le perseguiremos ?”, y: “¿Qué pretexto hallaremos contra él ?”,
29 K ia wehi koutou kei mate i te hoari; no te mea ko te whiunga ki te hoari kei roto i te riri, e mohio ai koutou he whakawa ano tenei.
temed la espada vosotros mismos, porque el furor trae el castigo de la espada para que sepáis que hay juicio.