Job 17 ~ Job 17

picture

1 Mi espíritu está quebrantado, mis días extinguidos, El sepulcro está preparado para mí.

Kua pau toku manawa, moti rawa oku ra, kua rite te urupa moku.

2 N o hay sino escarnecedores conmigo, Y mis ojos ven su provocación.

He pono he hunga tawai enei kei ahau, a kei roto tonu toku kanohi i a ratou whakakarangitanga.

3 C oloca, pues, junto a Ti una fianza para mí; ¿Quién hay que quiera ser mi fiador ?

Tena ra, homai he punga ko koe tonu hei whakakapi turanga moku; ko wai hei papaki ringa ki ahau?

4 P orque has escondido su corazón del entendimiento, Por tanto no los exaltarás.

Kua huna hoki e koe to ratou ngakau kei mohio; na reira e kore koe e whakaneke ake i a ratou.

5 A l que denuncie a sus amigos por una parte del botín, A sus hijos se les debilitarán los ojos.

Ko te tangata e whaki ana i ona hoa, he mea mo te utu, ko nga kanohi tonu o ana tamariki e hemo.

6 P orque El me ha hecho burla del pueblo, Y soy uno a quien los hombres escupen.

Kua meinga hoki ahau e ia hei hahani ma nga iwi; a kua waiho marakerake ahau hei whakaetietinga.

7 M is ojos se oscurecen también por el sufrimiento, Y todos mis miembros son como una sombra.

Kua atarua toku kanohi i te tangi, rite tonu ki te atarangi oku wahi katoa.

8 L os hombres rectos se quedarán pasmados de esto, Y el inocente se indignará contra el impío.

Ka miharo te hunga tika ki tenei, a ka whakaoho te tangata harakore i a ia ano hei whakahe i te atuakore.

9 S in embargo el justo se mantendrá en su camino, Y el de manos limpias se fortalecerá más y más.

Otiia ka mau te tangata tika ki tona ara, a ko te tangata ringa ma ka neke haere ake te kaha.

10 P ero vuélvanse todos ustedes, y vengan ahora, Pues no hallo entre ustedes a ningún sabio.

Ko koutou katoa ia tahuri, anga mai nei, e kore hoki tetahi tangata mahara e kitea e ahau i roto i a koutou.

11 M is días han pasado, se deshicieron mis planes, Los deseos de mi corazón.

Kua pahemo oku ra, motumotuhia ake oku whakaaro i whakatakoto ai, tae noa ki nga whakaaro o toku ngakau.

12 A lgunos convierten la noche en día, diciendo: ‘La luz está cerca,’ en presencia de las tinieblas.

Ko te po kua meinga e ratou hei ao; ko te marama, e ki ana ratou, e tata tonu ana ki te pouri.

13 S i espero que el Seol (región de los muertos) sea mi casa, Hago mi lecho en las tinieblas;

Ki te titiro ahau i te reinga hei whare moku; mehemea kua wharikitia e ahau toku moenga ki te pouri;

14 S i digo al hoyo: ‘Mi padre eres tú,’ Y al gusano: ‘Mi madre y mi hermana.’

Mehemea kua karanga ahau ki te pirau, ko koe toku papa; ki te iro ranei, ko koe toku whaea, toku tuahine!

15 ¿ Dónde está, pues, mi esperanza ? Y mi esperanza ¿quién la verá?

Kei hea ra he tumanakohanga atu moku? A ko taku e tumanako atu ai ko wai e kite?

16 ¿ Descenderá conmigo al Seol? ¿Nos hundiremos juntos en el polvo? ”

Ka riro ki raro ki nga taha o te reinga, ina whai okiokinga i roto i te puehu.