1 M bas këtyreve ngjarjeve ndodhi që bijtë e Moabit, bijtë e Amonit dhe të tjerë me ta së bashku me Amonitët erdhën të luftojnë kundër Jozafatit.

After this the men of Moab, and Ammon, and some of the Meunites, came to make war against Jehoshaphat.

2 K ështu erdhën disa të informonin Jozafatin, duke thënë: "Një shumicë e madhe është nisur kundër teje që përtej detit, nga Siria; ja, tani ata janë në Hatsatson-Thamar" (që është En-Gedi).

Some men came and told Jehoshaphat, “Very many people are coming against you from the other side of the sea, from Syria. See, they are in Hazazon-tamar (that is, Engedi).”

3 A tëherë Jozafati u trëmb dhe filloi të kërkojë Zotin, dhe shpalli një agjërim në gjithë Judën.

Jehoshaphat was afraid and decided to call on the Lord. He made a special time of not eating in all Judah.

4 K ështu ata të Judës u mblodhën për të kërkuar ndihmën e Zotit, dhe nga të gjitha qytetet e Judës vinin për të kërkuar Zotin.

And Judah gathered together to pray for help from the Lord. They came to the Lord from all the cities of Judah to call on the Lord.

5 P astaj Jozafati u ngrit më këmbë në mes të asamblesë së Judës dhe të Jeruzalemit në shtëpinë e Zotit përpara oborrit të ri

Jehoshaphat stood among the people of Judah and Jerusalem, in the house of the Lord, in front of the new open space.

6 d he tha: "O Zot, Perëndia i etërve tanë, a nuk je ti Perëndia që është në qiell? Po, ti sundon mbi të gjitha mbretëritë e kombeve, në duart e tua janë forca dhe fuqia dhe nuk ka njeri që mund të të rezistojë.

Then he said, “O Lord, the God of our fathers, are You not God in heaven? Do You not rule over all the nations? Power and strength are in Your hand, so that no one is able to stand against You.

7 A nuk ke qenë ti, Perëndia ynë, që ke dëbuar banorët e këtij vendi përpara popullit tënd të Izraelit dhe ia ke dhënë për gjithnjë pasardhësve të mikut tënd Abraham?

O our God, did You not make the people of this land leave so that Your people Israel could have it and give it to the children of Your friend Abraham forever?

8 A ta kanë banuar aty dhe kanë ndërtuar një shenjtërore për emrin tënd, duke thënë:

And they have lived in it. They have built You a holy place in it for Your name, saying,

9 " Në rast se na godet një fatkeqësi, shpata, gjykimi apo murtaja ose zia e bukës, ne do të paraqitemi përpara këtij tempulli dhe përpara teje (sepse emri yt është në këtë tempull), do të të klithim ty nga fatkeqësia jonë, ti do të na dëgjosh dhe do të na vish në ndihmë".

‘If what is bad comes upon us, fighting, hard times, disease, or no food, we will stand in front of this house. And we will stand before You, (for Your name is in this house). We will cry to You in our trouble. And You will hear and take us out of trouble.’

10 D he ja, tani bijtë e Amonit, të Moabit dhe ata të malit Seir, në territorin e të cilëve nuk e lejove Izraelin të hynte kur ata po dilnin nga Egjipti (prandaj ata qëndruan larg tyre dhe nuk i shkatërruan),

Now see the men of Ammon and Moab and Mount Seir, whom You did not let Israel fight when they came from the land of Egypt. (They turned aside from them and did not destroy them.)

11 d he ja, tani ata na shpërblejnë, duke ardhur të na dëbojnë nga trashëgimia jote që na ke dhënë në zotërim.

Look how they are paying us back. They are coming to make us leave Your land which You have given to us.

12 O Perëndia ynë, a nuk do t’i dënosh ata? Sepse ne jemi pa forcë përpara kësaj shumice të madhe që vjen kundër nesh; nuk dimë çfarë të bëjmë, por sytë tona janë drejtuar te ti".

O our God, will You not punish them? For we have no power against all these men who are coming against us. We do not know what to do. But our eyes look to You.”

13 T ani tërë burrat e Judës, me fëmijët, bashkëshortet dhe bijtë e tyre, rrinin më këmbë përpara Zotit.

And all the men of Judah were standing before the Lord, with their babies, their wives, and their children.

14 A tëherë në mes të asamblesë Fryma e Zotit përfshiu Jahazielin, birin e Zakarias, bir i Benajahut, bir i Jejelit, bir i Mataniahut, një Levit nga bijtë e Asafit.

Then the Spirit of the Lord came upon Jahaziel the son of Zechariah, the son of Benaiah, the son of Jeiel, the son of Mattaniah, the Levite of the sons of Asaph, as he stood among the people.

15 D he ky tha: "Dëgjoni, ju të gjithë nga Juda, ju banorë të Jeruzalemit dhe ti, o mbret Jozafat! Kështu ju thotë Zoti: "Mos kini frikë, mos u tronditni për shkak të kësaj shumice të madhe, sepse beteja nuk është juaja, por e Perëndisë.

He said, “Listen, all Judah, the people of Jerusalem, and King Jehoshaphat. The Lord says to you, ‘Do not be afraid or troubled because of these many men. For the battle is not yours but God’s.

16 N esër hidhuni kundër tyre; ja, ata do të ngjiten nëpër të përpjetën e Tsitsit, dhe ju do t’i gjeni në skajin e luginës përballë shkretëtirës së Jeruelit.

Go down to fight them tomorrow. See, they will come up by the hill of Ziz. You will find them at the end of the valley, in front of the desert of Jeruel.

17 N uk do të jeni ju që do të luftoni në këtë betejë; zini pozicion, qëndroni pa lëvizur dhe do të shihni lirimin e Zotit, që është me ju. O Judë, o Jeruzalem, mos kini frikë dhe mos u tronditni; nesër do të dilni kundër tyre, sepse Zoti është me ju"".

You will not need to fight in this battle. Just stand still in your places and see the saving power of the Lord work for you, O Judah and Jerusalem.’ Do not be afraid or troubled. Go out against them tomorrow, for the Lord is with you.”

18 A tëherë Jozafati uli për tokë fytyrën e tij, dhe tërë Juda dhe banorët e Jeruzalemit ranë përmbys përpara Zotit dhe e adhuruan.

Then Jehoshaphat put his face to the ground. And all Judah and the people of Jerusalem fell down in worship before the Lord.

19 P astaj Levitët, bijtë e Kehathitëve dhe të Korahitëve, u ngritën për të lëvduar me zë të lartë Zotin, Perëndinë e Izraelit.

The Levites, of the Kohathites and Korahites, stood up to praise the Lord God of Israel, with a very loud voice.

20 M ëngjesin vijues u çuan shpejt dhe u nisën për në shkretëtirën e Tekoas; ndërsa po viheshin për rrugë, Jozafati, duke qëndruar në këmbë, tha: Dëgjomëni, o Judë, dhe ju banorë të Jeruzalemit! Besoni Zotin, Perëndinëë tuaj, dhe do të jeni të fortë; besoni profetët e tij dhe do të keni mbarësi".

They got up early in the morning and went out to the desert of Tekoa. When they went out, Jehoshaphat stood and said, “Listen to me, O Judah and people of Jerusalem. Trust in the Lord your God, and you will be made strong. Trust in the men who speak for Him, and you will do well.”

21 P astaj, pasi u këshillua me popullin, caktoi ata që duhet t’i këndonin Zotit dhe duhet ta lëvdonin për shkëlqimin e shenjtërisë së tij, ndërsa ecnin përpara ushtrisë dhe thonin: "Kremtoni Zotin, sepse mirësia e tij zgjat përjetë".

When he had spoken with the people, he called those who sang to the Lord and those who praised Him in holy clothing. They went out in front of the army and said, “Give thanks to the Lord. For His loving-kindness lasts forever.”

22 K ur ata filluan të këndojnë dhe të lëvdojnë, Zoti ngriti një pritë kundër bijve të Amonit dhe të Moabit dhe atyre të malit të Seirit që kishin ardhur kundër Judës, dhe mbetën të mundur.

When they began to sing and praise, the Lord set traps against the men of Ammon, Moab, and Mount Seir, who had come against Judah. So they were destroyed.

23 B ijtë e Amonit dhe të Moabit u ngritën kundër banorëve të malit të Seirit për të realizuar shfarosjen dhe shkatërrimin e tyre; mbasi kryen shfarosjen e banorëve të Seirit, ndihmuan njeri-tjetrin për të shkatërruar veten e tyre.

The men of Ammon and Moab fought against the people of Mount Seir, and killed all of them. And when they finished with the people of Seir, they all helped to kill each other.

24 K ështu kur ata të Judës arritën në lartësinë prej nga mund të kqyrej shkretëtira, u kthyen nga turma, dhe ja, nuk kishte veçse kufoma të shtrira për tokë, asnjë nuk kishte shpëtuar.

Judah came to the place where they could look out over the desert. When they looked toward the armies, they saw that dead bodies were lying on the ground. No one had been left alive.

25 A tëherë Jozafati dhe njerëzit e tij shkuan për të marrë plaçkën e luftës; midis tyre gjetën një sasi të madhe pasurish mbi kufomat e tyre dhe sende me vlerë; morën për vete më tepër se sa mund t’i mbartnin; iu deshën tri ditë për të marrë plaçkën, aq e shumtë ishte ajo.

So Jehoshaphat and his people came to take away what they wanted from them. They found cattle, many good things, clothing, and things of great worth, which they took for themselves. There was more than they could carry. It took them three days to take all the things, because there was so much.

26 D itën e katërt u mblodhën në Luginën e Bekimit, ku bekuan Zotin; prandaj ky vend quhet Lugina e Bekimit edhe sot.

They gathered together in the Valley of Beracah on the fourth day. There they praised and thanked the Lord. So the name of that place has been the Valley of Beracah to this day.

27 P astaj tërë njerëzit e Judës dhe të Jeruzalemit, me Jozafatin në krye, u nisën me gëzim për t’u kthyer në Jeruzalem, sepse Zoti u kishte dhënë shkas të gëzohen mbi armiqtë e tyre.

Then every man of Judah and Jerusalem returned, with Jehoshaphat leading them. They returned to Jerusalem with joy. For the Lord had filled them with joy by saving them from those who hated them.

28 K ështu hynë në Jeruzalem me harpa, me qeste dhe me bori dhe u drejtuan nga shtëpia e Zotit.

They came to the house of the Lord in Jerusalem with horns and different kinds of harps.

29 T merri i Zotit ra mbi të gjitha mbretëritë e vendeve të tjera, kur mësuan që Zoti kishte luftuar kundër armiqve të Izraelit.

And the fear of God came upon all the nations of the lands, when they heard that the Lord had fought against those who hate Israel.

30 M bretëria e Jozafatit qe e qetë; Perëndia i tij i dha paqe rreth e qark.

So the nation of Jehoshaphat was at peace. His God gave him rest on all sides. The End of Jehoshaphat’s Rule

31 K ështu Jozafati mbretëroi mbi Judë. Ai ishte tridhjetë e pesë vjeç kur filloi të mbretërojë, dhe mbretëroi njëzet e pesë vjet në Jeruzalem; e ëma quhej Azubah dhe ishte bija e Shihlit.

So Jehoshaphat ruled over Judah. He was thirty-five years old when he became king. And he ruled in Jerusalem for twenty-five years. His mother’s name was Azubah the daughter of Shilhi.

32 A i ndoqi kudo rrugët e atit të tij, Asa, dhe nuk u largua prej tyre, duke bërë atë që ishtë e drejtë në sytë e Zotit.

Jehoshaphat walked in the way of his father Asa, and did not leave it. He did what was right in the eyes of the Lord.

33 M egjithatë vendet e larta nuk u hoqën, sepse populli nuk e kishte akoma zemrën të kthyer në mënyrë të qëndrueshme nga Perëndia i etërve të tyre.

But the high places were not taken away. The people had not yet set their hearts on the God of their fathers.

34 P jesa tjetër e bëmave të Jozafatit, nga e para deri në atë të fundit, janë të shkruara në analet e Jehut, birit të Hananit, që përfshihen në librin e mbretërve të Izraelit.

The rest of the acts of Jehoshaphat, from first to last, are written in the story of Jehu the son of Hanani, which is written in the Book of the Kings of Israel.

35 P as kësaj Jozafati, mbret i Judës, u lidh me Ashaziahun, mbretin e Izraelit, që vepronte me paudhësi;

After this King Jehoshaphat of Judah joined with King Ahaziah of Israel who was very sinful.

36 a i u lidh me të për të ndërtuar anije që të shkonin në Tarshish; i pajisën anijet në Etsion-Geber.

He joined him in making ships to go to Tarshish. They made the ships in Ezion-geber.

37 A tëherë Eliezeri, bir i Dodavahut nga Mareshah, profetizoi kundër Jozafatit, duke thënë: "Nga që je bashkuar me Ashaziahun, Zoti ka shkatërruar veprat e tua". Kështu anijet u shkatërruan dhe nuk arritën dot në Tarshish.

Then Eliezer the son of Dodavahu of Mareshah told what would happen against Jehoshaphat, saying, “Because you have joined with Ahaziah, the Lord will destroy what you have made.” So the ships were wrecked, and could not go to Tarshish.