1 N jë ditë ndodhi që Jonathani, bir i Saulit, i tha shqyrtarit të tij të ri: "Eja, shkojmë drejt pozicioneve të Filistejve, që ndodhen në anën tjetër". Por nuk i tha asgjë të atit.

One day Jonathan the son of Saul said to the young man who was carrying his battle-clothes, “Come, let us go over to the place where the Philistine soldiers are on the other side.” But he did not tell his father.

2 S auli rrinte atëherë në skajin e Gibeahut nën shegën që është në Migron, dhe njerëzit që ishin me të arrinin në rreth gjashtë qind veta.

Saul was staying beside Gibeah under the pomegranate tree in Migron. There were about 600 men with him,

3 A hijahu, bir i Ahitubit, vëllai i Ikabodit, birit të Finehasit, birit të Elit, prift i Zotit, në Shiloh kishte veshur efodin. Por populli nuk e dinte që Jonathani kishte ikur.

and Ahijah the son of Ahitub, Ichabod’s brother, the son of Phinehas, the son of Eli, the religious leader of the Lord at Shiloh, wearing the linen vest. And the people did not know Jonathan had gone.

4 N dërmjet kalimeve nëpër të cilat Jonathani kërkonte të arrinte në pozicionin e Filistejve, kishte një shkëmb që ngrihej nga një anë dhe një shkëmb që ngrihej nga ana tjetër; njëri quhej Botsets dhe tjetri Seneh.

Between the passes where Jonathan went to cross over to the Philistine soldiers, there was a sharp rock on the one side, and a sharp rock on the other side. The name of one was Bozez. The name of the other was Seneh.

5 N jeri nga shkëmbinjtë ngrihej në veri, përballë Mikmashit dhe tjetri në jug, përballë Gibeahut.

One rock stood on the north in front of Michmash. The other stood on the south in front of Geba.

6 J onathani i tha shqyrtarit të ri: "Eja, shkojmë drejt pozicioneve të këtyre të parrethprerëve; ndofta Zoti ka për të vepruar në favorin tonë, sepse asgjë nuk e pengon Zotin të sigurojë shpëtimin me shumë ose me pak njerëz".

Jonathan said to the young man who was carrying his battle-clothes, “Come, let us go over to the place where the soldiers are who have not gone through the religious act of the Jews. It may be that the Lord will work for us, for there is nothing to keep the Lord from saving by many or by few.”

7 S hqyrtari i tij iu përgjegj: "Bëj ç’ke për zemër; shko përpara; jam gati të shkoj me ty ku ta dëshirojë zemra jote".

The young man who was carrying his battle-clothes said to him, “Do all that is in your mind. I am with you in whatever you think to do.”

8 A tëherë Jonathani tha: "Ja, ne do të shkojmë drejt atyre njerëzve dhe do t’i bëjmë që të na shohin.

Jonathan said, “We will cross over to the men and show ourselves to them.

9 P o të na thonë: "Ndaluni deri sa t’ju arrijmë," ne do të qëndrojmë në vend dhe nuk do të shkojmë tek ata;

If they say to us, ‘Wait until we come to you,’ then we will stand still in our place and not go up to them.

10 p or në rast se na thonë: "Ejani te ne," ne do të shkojmë, sepse Zoti i ka dhënë në duart tona; dhe kjo do të na shërbejë si shenjë".

But if they say, ‘Come up to us,’ then we will go up. For the Lord has given them into our hands. This will be the special thing for us to see.”

11 K ështu të dy u panë nga garnizoni i Filistejve; dhe Filistejtë thanë: Ja Hebrenjtë që po dalin nga shpellat ku ishin fshehur!!".

So both of them showed themselves to the Philistine soldiers. The Philistines said, “See, Hebrews are coming out of the holes where they have hidden themselves.”

12 P astaj njerëzit e garnizonit iu kthyen Jonathanit dhe shqyrtarit të tij dhe thanë: "Ejani te ne se kemi diçka për t’ju thënë". Atëherë Jonathani i tha shqyrtarit të tij: "Eja pas meje, sepse Zoti i ka dhënë në duart e Izraelit".

The soldiers of that place said to Jonathan and the one who was carrying his battle-clothes, “Come up to us and we will tell you something.” Jonathan said to the one who was carrying his battle-clothes, “Come up after me. For the Lord has given them into the hands of Israel.”

13 J onathani u ngjit duke u kacavarur me duar dhe me këmbë, i ndjekur nga shqyrtari i tij. Filistejtë binin përpara Jonathanit, dhe shqyrtari pas tij i vriste.

Then Jonathan went up the hill on his hands and feet, with the one who was carrying his battle-clothes behind him. The soldiers fell in front of Jonathan. The young man, who was carrying his battle-clothes after him, killed them.

14 K jo qe masakra e parë e kryer nga Jonathani dhe nga shqyrtari i tij; në të humbën jetën rreth njëzet veta, në një sipërfaqe prej rreth gjysmë jugeri tokë.

In that first killing done by Jonathan and the man who carried his battle-clothes, about twenty men fell dead within a small piece of land.

15 T merri u përhap në kamp, në fshatra dhe në gjithë popullin; edhe garnizoni dhe cubat u trembën gjithashtu; bile edhe toka u drodh dhe u shndërrua kështu në një llahtarë të Perëndisë.

There was fear among the Philistines, in the field, and among all the people. Even the soldiers shook with fear. And the earth shook, so there was much fear.

16 R ojet e Saulit në Gibeah të Beniaminit vështruan dhe panë që turma po shpërndahej dhe po ikte sa andej këtej.

Saul’s men who were watching in Gibeah of Benjamin looked and saw the people running away. They went here and there.

17 A tëherë Sauli u tha njerëzve që ishin me të: "Bëni apelin për të parë se kush ka ikur nga ne". U bë apeli, dhe ja, mungonin Jonathani dhe shqyrtari i tij.

Saul said to the people who were with him, “Number them, and see who has left us.” When they numbered, they found that Jonathan and the young man who carried his battle-clothes were not there.

18 A tëherë Sauli i tha Ahijaut: "Afroje arkën e Perëndisë!" (sepse në atë kohë arka e Perëndisë ishte me bijtë e Izraelit).

Saul said to Ahijah, “Bring the special box of God here.” For the special box of God was with the people of Israel at that time.

19 N dërsa Sauli fliste me priftin, rrëmuja në kampin e Filistejve vazhdonte të shtohej; kështu Sauli i tha priftit: "Hiqe dorën tënde!".

While Saul talked to the religious leader, the noise of the Philistines became louder. So Saul said to the religious leader, “Take your hand away.”

20 P astaj Sauli dhe tërë populli që ishte me të u mblodhën dhe lëvizën drejt vendit të betejës; dhe ja që shpata e secilit drejtohej kundër shokut të tij dhe rrëmuja ishte shumë e madhe.

Then Saul and all the people with him gathered together and went into the battle. Every man’s sword was against the man next to him. It was as if no one knew what to do.

21 V etë Hebrenjtë, të cilët prej pak kohe gjendeshin me Filistejtë dhe ishin ngjitur bashkë me ta në kamp nga krahina përreth, u bashkuan me Izraelitët që ishin me Saulin dhe Jonathanin.

The Hebrews, who had been with the Philistines and had gone up with them among the tents returned. They returned to be with the Israelites who were with Saul and Jonathan.

22 P o kështu tërë Izraelitët që ishin fshehur në zonën malore të Efraimit, kur mësuan që Filistejtë po ia mbathnin, filluan edhe ata t’i ndjekin duke marrë pjesë në betejë.

When all the men of Israel who had hidden themselves in the hill country of Ephraim heard that the Philistines had run away, they ran after them in the battle.

23 K ështu atë ditë Zoti e shpëtoi Izraelin dhe beteja u shtri deri në Beth-Aven.

So the Lord saved Israel that day. And the battle spread farther than Beth-aven.

24 P or atë ditë njerëzit e Izraelit ishin të rraskapitur, sepse Sauli e kishte vënë popullin të betohej: "I mallkuar qoftë ai që do të prekë ushqim para mbrëmjes, para se të hakmerrem me armiqtë e mi". Kështu që asnjeri nga populli nuk preku ushqim me dorë.

Now the men of Israel were troubled that day. For Saul made a promise and said to the people, “Cursed will be the man who eats food before evening and before I have punished those who fight against me.” So none of the people tasted any food.

25 T ërë populli hyri në një pyll, ku kishte mjaltë për tokë.

And all the people came among the trees, and there was honey on the ground.

26 M e të hyrë populli në pyll, ai pa mjaltin që kullonte; por askush nuk e çoi dorën në gojë, sepse populli kishte frikë nga betimi që kishte bërë.

The people went among the trees and saw honey flowing, but no man tasted it. For the people were afraid of Saul’s promise.

27 P or Jonathani nuk e kishte dëgjuar atin e tij kur ai e kishte vënë popullin të betohej; prandaj zgjati majën e bastunit që kishte në dorë, e ngjeu në hojet e mjaltit dhe e çoi në gojë; kështu shikimi i tij u bë më i qartë.

But Jonathan had not heard his father make the promise to the people. So he put the stick that was in his hand into the honeycomb. Then he put it to his mouth, and his eyes became bright.

28 N jeri nga populli mori fjalën dhe tha: "Ati yt e ka vënë enkas popullin ta bëjë këtë betim, duke thënë: "Mallkuar qoftë ai njeri që do të prekë ushqim sot," megjithëse populli ishte i rraskapitur".

One of the men told him, “Your father put the people under a promise, saying, ‘Cursed will be the man who eats food today.’” The people were tired and weak.

29 A tëherë Jonathani tha: "Ati im i solli dëm vendit; unë shijova pak nga ky mjaltë dhe shikimi im u bë më i qartë.

Jonathan said, “My father has troubled the land. See how my eyes have become bright because I tasted a little of this honey.

30 S a më mirë do të kishte qenë sikur populli të kishte ngrënë sot lirisht plaçkën që gjeti te armiqtë! A nuk do të kishte pasur një masakër më të madhe të Filistejve?".

How much better it would be if the men had been free to eat today of the food that had belonged to those who fought against them! For not many Philistines have been killed.”

31 P o atë ditë ata i mundën Filistejtë nga Mikmashi deri në Aijalon, por populli ishte tepër i lodhur.

They killed the Philistines that day from Michmash to Aijalon. And the people were very tired and weak.

32 K ështu populli u hodh mbi plaçkën, rrëmbeu dele, lopë dhe viça dhe i theri për tokë; dhe populli i hëngri me gjithë gjakun e tyre.

The people rushed upon the things that had belonged to the Philistines. They took sheep and cattle and calves, and killed them on the ground. And the people ate them with the blood.

33 K ëtë ia treguan Saulit dhe i thanë: "Ja, populli po mëkaton kundër Zotit duke ngrënë mish me gjithë gjakun". Ai tha: "Ju keni kryer një shkelje; rrukullisni menjëherë një gur të madh pranë meje".

Then Saul was told, “See, the people are sinning against the Lord by eating meat with the blood in it.” And Saul said, “You have not been faithful. Roll a big stone to me here.”

34 P astaj Sauli urdhëroi: "Shpërndahuni midis popullit dhe i thoni: Secili të sjellë këtu tek unë lopën dhe delen e tij; i therrni këtu dhee pastaj i hani, por mos mëkatoni ndaj Zotit, duke ngrënë mish me gjithë gjakun e tij!". Kështu gjithkush nga populli solli me vete lopën e tij dhe e theri në atë vend.

And he said, “Divide yourselves among the people and say to them, ‘Each one of you bring me his bull or his sheep, and kill it here and eat. Do not sin against the Lord by eating with the blood.’” So every one of the people brought his bull with him that night, and killed it there.

35 S auli ndërtoi pastaj një altar kushtuar Zotit; ky ishte altar i parë që ai i ndërtoi Zotit.

And Saul built an altar to the Lord. It was the first altar that he built to the Lord.

36 P astaj Sauli tha: "Të zbresim natën për të ndjekur Filistejtë dhe t’i zhveshim deri në dritën e mëngjesit; dhe të mos lëmë asnjë prej tyre të gjallë". Populli u përgjegj: "Vepro si të të duket më mirë. Atëherë prifti tha: "T’i afrohemi Perëndisë këtu".

Then Saul said, “Let us go down to the Philistines during the night and take until morning what belongs to them. Let us not leave a man of them alive.” They said, “Do whatever you think is best.” So the religious leader said, “Let us ask of God here.”

37 K ështu Sauli e pyeti Perëndinë: "A duhet të zbres për të ndjekur Filistejtë? A do t’i lësh në duart e Izraelit?". Por Perëndia nuk dha asnjë përgjigje.

So Saul asked God, “Should I go down to the Philistines? Will You give them into the hand of Israel?” But God did not answer him that day.

38 A tëherë Sauli tha: "Afrohuni këtu, ju gjithë krerë të popullit, pranoni dhe shikoni mëkatin e kryer sot,

Saul said, “Come here, all you leaders of the people. Look and see how this sin has happened today.

39 s epse, ashtu siç është e vërtetë që Zoti, shpëtimtari i Izraelit, jeton edhe sikur të gjendej te Jonathani, biri im, ai duhet të vdesë". Por asnjeri nga tërë populli nuk iu përgjegj atij.

For as the Lord lives Who saves Israel, even if it is in Jonathan my son, he will die for sure.” But not one of all the people answered him.

40 A tëherë ai i tha gjithë Izraelit: "Ju qëndroni në një anë, dhe unë dhe biri im Jonathan do të qëndrojmë nga ana tjetër". Populli iu përgjegj Saulit: "Bëj atë që të duket më mirë".

Then Saul said to all Israel, “You will be on one side and I and my son Jonathan will be on the other side.” And the people said to Saul, “Do what you think is best.”

41 P randaj Sauli i tha Zotit: "O Perëndi i Izraelit, na jep përgjigjen e drejtë". Kështu u caktuan Jonathani dhe Sauli dhe populli jo.

So Saul said to the Lord, the God of Israel, “May the right name be drawn.” And the names of Saul and Jonathan were drawn, and the people went free.

42 P astaj Sauli tha: "Hidhni short midis meje dhe Jonathanit, birit tim". Kështu u caktua Jonathani.

Then Saul said, “Draw names between me and my son Jonathan.” And Jonathan’s name was drawn.

43 A tëherë Sauli i tha Jonathanit: "Më trego ç’ke bërë". Jonathani i tha: Kam provuar pak mjaltë me majën e bastunit që kisha në dorë; ja, ku jam,, kam për të vdekur!".

Saul said to Jonathan, “Tell me what you have done.” So Jonathan told him, “I tasted a little honey with the end of the stick that was in my hand. Here I am. I must die.”

44 S auli tha: "Perëndia e bëftë këtë dhe bile më keq, sepse ti ke për të vdekur me siguri, o Jonathan!".

Saul said, “May God do this to me and more also, for you will die for sure, Jonathan.”

45 P o populli i tha Saulit: "A duhet të vdesë Jonathani që ka sjellë këtë çlirim të madh në Izrael? Mos ndodhtë kurrë! Ashtu siç është e vërtetë që Zoti jeton, nuk ka për të rënë në tokë as edhe një fije floku nga koka e tij, sepse sot ai ka vepruar bashkë me Perëndinë"! Kështu populli e shpëtoi Jonathanin dhe ai nuk vdiq.

But the people said to Saul, “Must Jonathan die, who has saved all these people of Israel? Far from it! As the Lord lives, not one hair of his head will fall to the ground. For he has worked with God this day.” So the people saved Jonathan and he did not die.

46 P astaj Sauli u kthye nga ndjekja e Filistejve dhe Filistejtë u kthyen në vendin e tyre.

Then Saul stopped going after the Philistines, and the Philistines went to their own place. Saul’s Family

47 K ështu Sauli e forcoi mbretërinë e Izraelit dhe luftoi kundër gjithë armiqve që ndodheshin rreth e qark: Moabit, bijve të Amonit, Edomit, mbretërve të Tsobahut dhe Filistejve; ai korrte fitore nga çdo anë që të kthehej.

When Saul had become king over Israel, he fought against all those around him who hated him. He fought against Moab, the Ammonites, Edom, the kings of Zobah, and the Philistines. He punished them in every way he turned.

48 K reu vepra trimërie, mundi Amalekitët dhe çliroi nga duart e atyre që e plaçkitnin.

He acted with strength of heart and destroyed the Amalekites. He saved Israel from those who came to rob them.

49 B ijtë e Saulit ishin Jonathani, Jishuji dhe Malkishuahu; dy bijat e tij quheshin Merab, më e madhja, dhe Mikal më e vogla.

Now the sons of Saul were Jonathan, Ishvi and Malchishua. And he had two daughters. The name of the first-born was Merab, and the name of the younger one was Michal.

50 E shoqja e Saulit quhej Ahinoam, ishe bija e Ahimaazit; emri i komandantit të ushtrisë së tij ishte Abner, bir i Nrerit, ungji i Saulit.

The name of Saul’s wife was Ahinoam the daughter of Ahimaaz. The name of the captain of his army was Abner the son of Ner, the brother of Saul’s father.

51 K ishi, ati i Saulit, dhe Neri, ati i Abnerit, ishin bijtë e Abielit.

Kish was the father of Saul. And Abner’s father Ner was the son of Abiel.

52 G jatë gjithë jetës së Saulit pati një luftë të pamëshirshme kundër Filistejve; çdo njeri të fortë dhe çdo të ri trim që Sauli shikonte, i merrte me vete.

There was fighting against the Philistines all of Saul’s life. When Saul saw any strong man, or any man with strength of heart, he would have the man join him.