1 P randaj, përderisa mbetet akoma një premtim për të hyrë në prehjen e tij, le të kemi frikë se mos ndonjë nga ju të mbetet jashtë.

The same promise of going into God’s rest is still for us. But we should be afraid that some of us may not be able to go in.

2 N ë fakt neve si edhe atyre u ishte shpallur lajmi i mirë, por fjala e predikimit nuk u dha dobi fare, sepse nuk qe e bashkuar me besimin tek ata që e dëgjuan.

We have heard the Good News even as they did, but it did them no good because it was not mixed with faith.

3 S epse ne që besuam hyjmë në prehje, siç tha ai: “Kështu u përbetova në mërinë time: nuk do të hyjnë në prehjen time,” ndonëse veprat e tij u mbaruan që kur se u krijua bota.

We who have put our trust in God go into His rest. God said this of our early fathers, “I was angry and said, ‘They will not go into My rest.’” And yet God’s work was finished after He made the world. God’s Rest

4 S epse diku ai ka thënë kështu për të shtatën ditë: “Dhe Perëndia u preh të shtatën ditë nga të gjitha veprat e tij”;

In the Holy Writings He said this about the seventh day when He made the whole world, “God rested on the seventh day from all He had made.”

5 d he po aty: “Nuk do të hyjnë në prehjen time.”

But God said this about those who turned against Him, “They will not go into My rest.”

6 M basi, pra, mbetet që disa të hyjnë në të, ndërsa ata që u ungjillzuan më përpara nuk hyjnë për shkak të mosbesimit të tyre,

Those who heard the Good News first did not go into His rest. It was because they had not obeyed Him. But the promise is still good and some are going into His rest.

7 a i cakton përsëri një ditë: "Sot," duke thënë, mbas kaq kohe, me gojën e Davidit: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos u bëni zemërgur.”

God has again set a certain day for people to go into His rest. He says through David many years later as He had said before, “If you hear His voice today, do not let your hearts become hard.”

8 S epse, në qoftë se Jozueu do t’u kishte dhënë prehje, Perëndia nuk do të kishte folur për një ditë tjetër.

If Joshua had led those people into God’s rest, He would not have told of another day after that.

9 M betet, pra, një pushim i së shtunës për popullin e Perëndisë.

And so God’s people have a complete rest waiting for them.

10 S epse kush ka hyrë në prehjen e tij, ka bërë pushim edhe ai nga veprat e veta, ashtu si Perëndia nga të tijat.

The man who goes into God’s rest, rests from his own work the same as God rested from His work.

11 L e të përpiqemi, pra, të hyjmë në atë prehje, që askush të mos bjerë në atë shëmbull të mosbindjes.

Let us do our best to go into that rest or we will be like the people who did not go in.

12 S epse fjala e Perëndisë është e gjallë dhe vepruese, më e mprehtë se çdo shpatë me dy tehe dhe depërton deri në ndarjen e shpirtit dhe të frymës, të nyjeve dhe të palcave, dhe është në gjendje të gjykojë mendimet dhe dëshirat e zemrës.

God’s Word is living and powerful. It is sharper than a sword that cuts both ways. It cuts straight into where the soul and spirit meet and it divides them. It cuts into the joints and bones. It tells what the heart is thinking about and what it wants to do.

13 D he nuk ka asnjë krijesë që të jetë e fshehur para tij, por të gjitha janë lakuriq dhe të zbuluara para syve të Atij, të cilit ne do t’i japim llogari.

No one can hide from God. His eyes see everything we do. We must give an answer to God for what we have done. Jesus—Our Great Religious Leader

14 D uke pasur, pra, një kryeprift të madh që ka përshkuar qiejt, Jezusin, Birin e Perëndisë, le të mbajmë fort rrëfimin tonë të besimit.

We have a great Religious Leader Who has made the way for man to go to God. He is Jesus, the Son of God, Who has gone to heaven to be with God. Let us keep our trust in Jesus Christ.

15 S epse ne nuk kemi kryeprift që nuk mund t’i vijë keq për dobësitë tona, po një që u tundua në të gjitha ashtu si ne, por pa mëkatuar.

Our Religious Leader understands how weak we are. Christ was tempted in every way we are tempted, but He did not sin.

16 L e t’i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir, për të pasur ndihmë në kohë nevoje.

Let us go with complete trust to the throne of God. We will receive His loving-kindness and have His loving-favor to help us whenever we need it.