1 J unto aos rios da Babilônia nós nos sentamos e choramos com saudade de Sião.

(По слав. 136) При реките на Вавилона, там седнахме, Да! плакахме, когато си спомняхме за Сиона;

2 A li, nos salgueiros penduramos as nossas harpas;

На върбите всред него Окачихме арфите си.

3 a li os nossos captores pediam-nos canções, os nossos opressores exigiam canções alegres, dizendo: “Cantem para nós uma das canções de Sião!”

Защото там ония, които ни бяха пленили, Поискаха от нас да пеем думи; И ония, които ни бяха запустили, поискаха веселие, казвайки: Попейте ни от сионските песни.

4 C omo poderíamos cantar as canções do Senhor numa terra estrangeira?

Как да пеем песента Господна В чужда земя?

5 Q ue a minha mão direita definhe, ó Jerusalém, se eu me esquecer de ti!

Ако те забравя, Ерусалиме, Нека забрави десницата ми изкуството си!

6 Q ue a língua se me grude ao céu da boca, se eu não me lembrar de ti, e não considerar Jerusalém a minha maior alegria!

Нека се залепи езикът ми за небцето ми, ако не те помня, Ако не предпочета Ерусалим пред главното си веселие.

7 L embra-te, Senhor, dos edomitas e do que fizeram quando Jerusalém foi destruída, pois gritavam: “Arrasem-na! Arrasem-na até aos alicerces!”

Помни, Господи, против едомците Деня на разорението на Ерусалим, когато казваха: Съсипете, съсипете го до основата му!

8 Ó cidade de Babilônia, destinada à destruição, feliz aquele que lhe retribuir o mal que você nos fez!

Дъщерьо вавилонска, която ще бъдеш запустена, Блазе на онзи, който ти въздаде За всичко що си сторила нам!

9 F eliz aquele que pegar os seus filhos e os despedaçar contra a rocha!

Блазе на онзи, който хване и разбие о камък Малките ти деца!